19 jaar oud, problemen met ouders, raad nodig!

[gumball4000]

Om even het verhaal duidelijker te maken zal ik het hieronder even uitleggen:

Ik ben 19 jaar oud en sinds mijn geboorte werd ik (zeer) streng opgevoed. Ik werd altijd overbeschermd door men ouders...als kind was het lastig, aangezien vrienden meer mochten dan mezelf. Nu, sinds een jaar kan ik er niet echt meer mee leven, men ouders zijn nog altijd overbeschermend...een paar voorbeelden:

-Ik moet tegen 23.30u thuis zijn, anders wordt deur op slot gedaan
- Men vriendin is niet welkom thuis
- vrienden zijn ook niet welkom thuis
- Vrienden worden zonder reden zwart gemaakt en dergelijke, het zijn vrienden die er altijd voor mij zijn geweest en het kwetst enorm om dat dan te horen van men ouders.
- Internet wordt om 23.30u afgesloten (router doet het vanzelf)
- Ik MOET mee op vakantie met hun, ook al wil ik niet


Vorige week had ik ruzie met men vader en heeft hij mij 2 slagen gegeven (vrij hard), ik heb NIETS terug gedaan, maar ik moest de huissleutels overhandigen, anders kreeg ik men brommersleutels niet meer terug...(mag dit eigenlijk? )
Men vader zei daarna nog: "je gaat meer naar ons luisteren in het vervolg, anders sla ik je met je hoofd tegen de muur" (dat van een vader horen kwetst echt enorm). Wat later was ik weg gegaan om even alleen te zijn, ik ben om 23u thuisgekomen (goed op tijd dus ), wat later wou men vriendin mij bellen, dus ik zeg tegen men ouders dat ik naar buiten ga (gewoon om rustig te kunnen bellen)...dus ik ga in de tuin bellen. Tijdens het gesprek aan de telefoon hoor ik dat ik een sms krijg, maarja...ik kan er niet op antwoorden als ik bel...5 minuten later zie ik men ouders op de oprit van het huis wat buiten rond te kijken...en ze gingen daarna terug binnen. 20min later had ik gedaan met bellen en ga ik terug naar binnen, men pa zei dan: "we hebben de politie gebeld, ze hebben een dossier van u openstaan"... (what the fuck...gewoon omdat ik niet op die sms kon antwoorden en in de tuin zat -wat ze niet hadden gezien-). de dag erna zeiden men ouders dat ik mij kalm moest houden thuis omdat ik een dossier open had bij de politie.... Maar je kan toch niet zomaar telefonisch een dossier openen?

Men ouders vinden dat ik op het slechte pad ga, gewoon omdat ik wat meer vrijheid wil en daar gewoon voor opkom. ik ben niet iemand die drugs gebruikt of dergelijke, ik doe echt niets slecht ofzo....

Eergisteren ben ik naar de kinesist gegaan en heeft hij een beginnende liesbreuk ontdekt bij mij...toen ik terug thuis was had ik ruzie met men ma (weeral) en men ma zei dat ze de kinesist in de toekomst niet meer betaalt, geen enkele medische kost trouwens en dat ik het zal moeten betalen als ik naar de dokter ga of dergelijke... Ik krijg geen zakgeld van men ouders en heb geen studentenjob...dus ja het is niet mogelijk dat ik dat betaal

Gisteren riepen men ouders men broer om te eten...nadat ze klaar waren met eten moest ik alleen eten...(dit is toch totaal verkeerd, gewoon omdat ik mij thuis rebelleer en wil dat ik als een volwassene word behandeld en wil dat men vriendin thuis welkom is...). Ik ging daarna even met vrienden weg (ik ben gewoon uit huis gegaan zonder iets te zeggen, ik was gewoon te boos) en heb rond 23.20u een sms naar men broer en vader gestuurd dat ik rond middernacht thuis zou komen. Eens thuis was de deur op slot....ik heb moeten aanbellen om binnen te mogen...men vader was heel boos en zei dat als ik nog eens later dan 23.30u thuis kwam dat ik het huis uit werd gezet...

Nu is men vraag, wat zijn men rechten/plichten thuis?
Welke stappen kan ik ondernemen? Gaan men ouders te ver? Want soms weet ik niet of ik nu altijd gelijk heb of niet...

Ik heb het financieel echt niet breed en studeer nog aan de hogeschool...

[float]

Is het correct om te stellen dat je met de volgende vragen zit:
- Zijn mijn ouders verplicht om in te staan voor mijn "onderhoud" omdat ik nog aan het studeren ben ook al ben ik meerderjarig?
- Kunnen mijn ouders dergelijke beperkingen nog opleggen na mijn meerderjarigheid?
- Met betrekking tot het "dossier". Heeft de politie gezegd dat ze u "kennen" voor feiten tegen uw ouders of begrijp ik het verkeerd?

[lucgescheiden]

Beste Gummi,
Juridisch zit je, volgens mij, vanaf je meerderjarigheid tot je volwassenheid in een juridisch vacium.
Je ouders kunnen je tot niets meer verplichten, maar blijven aansprakelijk voor jouw onderhoud zolang je studeert. Het dossier dat tegen jou zou geopend zijn, kan je ouders niet ontslaan van dit onderhoud.
Mocht de situatie echter escaleren, kunnen je ouders (om zichzelf in te dekken tegen mogelijke baldadigheden langs jouw kant) je laten ontvoogden.

Maar ondanks het gedrag van je ouders bij jou heel beknottend overkomt, moet je ook eens proberen om dit alles eens van hun kant te bekijken:
Stel dat jij reeds meer dan 19 jaar voor iemand zou zorgen, dat je jezelf al die tijd verantwoordelijk achtte voor die iemand, jezelf misschien wel wegcijferend om hem alles te kunnen geven wat je zelf nooit verkreeg, gewoonweg dat je al die tijd vurig "het beste" voor die persoon wenste.

En dan komt er een moment dat die persoon zelf wilt uitmaken; wat hij meent, dat goed voor hem/haar is, ook al gaat dat lijnrecht in tegen jouw opvattingen, ook al ga jij daat toaal niet mee akkoord ,en kan je je eigen levenswaarden niet terugvinden in deze nieuwe zienswijze. Je ziet dat die iemand anders evolueerd dan jij het voorzag. Mogelijks minder verantwoordelijkheidszin aan de dag legt, dan dat jij zou doen.
Wel, dergelijke ervaring is ook kwetsend, reken maar.
En dan spreken we nog geenééns over de voorbeeld-functie die jij zou moeten hebben tenopzichte van je broer.

Het beste advies dat iemand je hier kan geven is:
overweeg je opties voor je boel schopt.
gevolgen:
onmin met je "thuisbasis" voor lange tijd, mogelijks studie niet kunnen afronden, mogelijks deels onterfd. Je zit nu dan wel in de kracht van je jeugd, vroeg of laat achterhalen deze zaken je echter wel en moet je je inzichten van weleer over boord gooien.
anders:
mooi nog een paar jaartjes volgzaam doen en laten wat ouders je opdragen, een iets beknotte "vrijheid" ondergaan, die je door met hen te praten toch stilletjes uitbreidt
Een goede thuisbasis behouden waar twee mensen voor je zorgen die het beste met je voor hebben en waardoor je een degelijk diploma kan behalen.
Kortom je kan een stevige basis leggen voor je verdere toekomst.

Op langere termijn win je er niets bij van je zin door te drijven, integendeel.

Als het je echt te hoog zit, steek dan de energie die voortvloeit uit deze frustratie in het voorbereiden van een scheiding met je ouders na het behalen van je diploma.
De paar extra jaartjes dat je af en toe moet tandenknarsen zijn zo voorbij, de rel die je mogelijks wil schoppen zal iets langer duren en een lange nasleep kennen...

Bedenk tevens dat je broer op zeker moment tot een zelfde vaststelling zal komen, en dat je dan samen ook iets sterker staat om jullie ouders te overtuigen van jullie verantwoordelijkheidszin.

succes!

[Franciscus]

In principe kunnen de andere volwassen personen die ook in het huis wonen waar u woont u geen enkele verplichting opleggen.
Zij kunnen wel bepaalde leefregels opleggen die u samen onderhandeld vb. Indien niet akkoord kan u altijd weg gaan en ergens anders gaan wonen. Niemand kan je tegenhouden.
Niemand kan je ook tegenhouden om wanneer men de deur heeft afgesloten een slotenmaker te vragen of een ruit in te gooien tenslotte is het ook jouw woning. Sleutels afpakken dus ook die van je bromfiets is er dus echt niet bij het zijn jouw sleutels en jouw bromfiets.


Ouders hebben wel een onderhoudsverplichting en moeten ook uw 'eerste studies' betalen die u een beste kans op de arbeidsmarkt geven dus u zit op unif en trist dan is het afgelopen. U hebt een A2 en u wil hoger dan moeten ze bijdragen. Later moet u je ouders ook onderhouden want deze verplichting is wederzijds.

Het kindergeld is voor diegene die voor het kind zorgt vanaf 18 jaar bent u dat zelf in principe.

Als u jouw vriendin wil mee naar huis brengen en deze blijft slapen kunnen uw ouders daar niks tegen doen. Gezien de situatie zie ik dan wel wat problemen

Dat de politie een dossier tegen u zou geopend hebben na een telefoontje --- laat mij eens goed lachen ..
Je kan altijd eens vragen aan de kwartieragent of je gaat eens langs de politie en vraag een officier te spreken of nog beter je vraagt iemand van Slachtofferzorg te spreken (die polsen dan wel en sturen je dan wel naar de juiste)

Ga ook eens langs een JAC of AMOK of de sociale dienst van het OCMW daar kan je veel info krijgen wat kan en niet kan.
Mogelijk kan een bemiddelaar eens met alle partijen komen praten dit kan heel leerzaam zijn want dan kunnen er plots redenen naar boven komen WAAROM je ouders zo overdreven bezorgd zijn die je helemaal niet vermoed zou hebben... (ook al meegemaakt)

Iemand slaan in zo'n situatie ??? daar ben ik zeer kort in dat kan niet, nooit onder geen voorwendsel. Mocht ik bij uw zaak betrokken zijn dan treed ik daar hard tegen op - om duidelijk te laten voelen dat het niet kan.

Je spaarrekeningen zijn van u - dus schrap de volmachten zodat iemand nog aan uw geld kan.

Bij een jeugdbeweging gaan en daar verantwoordelijkheid opnemen helpt natuurlijk ook een beetje en daar leer je wel verantwoordelijk zijn.
Dat geeft natuurlijk ook een meerwaarde in de relatie met je ouders.

Dat geeft natuurlijk dan ook in de relatie met je ouders.

Als je deze situatie correct aanpakt en je als een volwassene redelijk en begrijpend gedraagt ben je zo wie zo een winnaar

[j.demoor]

“Art.203.§ 1. De ouders dienen naar evenredigheid van hun middelen te zorgen voor de huisvesting, het levensonderhoud, het toezicht, de opvoeding en de opleiding van hun kinderen. Indien de opleiding niet voltooid is, loopt de verplichting door na de meerderjarigheid van het kind......”(Burgerlijk Wetboek).

Dit geldt ook wanneer u als meerderjarig student de ouderlijke woning verlaat om ERNSTIGE redenen.

“Art.1320.De vorderingen tot toekenning...van de uitkering tot levensonderhoud kunnen worden ingesteld bij een verzoekschrift, dat de eiser persoonlijk of door zijn advocaat aan de (vrede)rechter moet aanbieden.”(Ger.W.=Gerechtelijk Wetboek).

Ga naar de griffie en vraag daartoe een papieren formulier. U kan dit verzoekschrift in principe indienen zonder advocaat. Desnoods kopieert u de tekst van art.1034ter Ger.W. en gebruikt u deze als invulformulier,mits omzetting in briefvorm.

In afwachting van een vonnis kan u zich wenden tot het OCMW.

[lucgescheiden]

Een kijkje nemen bij het OCMW is wellicht een zeer leerrijke ervaring.

Ze zullen mogelijk met jou naar een opvangwoning gaan kijken.
Verschiet niet dat die er lichtjes anders uit kan zien dan je kamer thuis!
Het OCMW ziet dat ook maar als een doorstroom adres voor, hoop en al, enkele maanden.
In vele gevallen zijn dergelijke verblijven een hond onwaardig.
Bedenk dan; jij gaat daar moeten slapen, koken, wassen, strijken,... en hopelijk ook nog je studies afronden...
Als dit voor jou "vrijheid" betekent, dan alvast veel sterkte toegewenst.

[roharro]

In mijn tijd werd men eerst meerderjarig op 21-jarige leeftijd. Achteraf bekeken heeft mij dat voor verschillende stommiteiten behoed.

[lucgescheiden]

Soms moet je eerst met je hoofd tegen een muur aanlopen alvorens toe te geven dat hij er staat.
Maar je houd er dan wel een levenservaring aan over, alsook een barstende hoofdpijn

[Creatief]

In mijn tijd werd men eerst meerderjarig op 21-jarige leeftijd. Achteraf bekeken heeft mij dat voor verschillende stommiteiten behoed.

Idem.
En mijn kinderen moesten "volledig op het lijntje" lopen en konden dat ook perfect. Vrienden, oud-leraars (enkele leraars hebben ook les gegeven aan mijn kinderen) achtten het allemaal onmogelijk dat dit mijn kinderen waren. Ik was tijdens mijn tienerjaren en zelfs tot mijn 21ste een echte belhamel, maar waar een bijzondere goede en verdraagzame en opvoedend leerkracht is uit gegroeid.

Ook mijn kinderen klaagden dat ze vroeger thuis moesten komen dan hun vrienden, minder mochten fuiven dan al de anderen. Tijdens onze tafelgesprekken kwam echter naar boven dat ze het opvoedingssysteem toch wel als positief aanvaardden. De kinderen werden in de hand gehouden tot ze afgestudeerd waren aan de universiteit of hoge school. Op de universiteit of tijdens de studies aan de hoge school werden ze niet meer erg gecontroleerd. Toen waren mijn kinderen opgevoed en wisten ze wat ik dulde of niet. Ik vertouwde hen en er was ook een vertrouwensband tussen ouders en kinderen.

Jongeren opvoeden is niet altijd zo simpel als het lijkt. De ene jongere is de ander niet. Ouders moeten ook leren relativeren. Wanneer de ouder/jongerenrelatie ontspoort is hier meestal een aanleiding voor geweest in het verleden.

Ik moet tegen 23.30u thuis zijn, anders wordt deur op slot gedaan (Spreek je hier over uren tijdens de week of het weekend? Als je op stap gaat krijg je dan de wagen mee van je ouders? Dit is ook al een groot verschil!)
- Men vriendin is niet welkom thuis (Je ouders geven misschien voorrang aan het afmaken van je hogere studies zonder een een jaartje over te zitten. Ze stellen hogere eisen aan je studies i.p.v. een vaste relatie. Je kan hier ook voorwaarden aan koppelen! Wanneer je ouders ervaren dat je vriendin een positieve invloed heeft op je studies, dan zullen zij deze relatie ook goedkeuren en zelf als positief bekijken.)
- vrienden zijn ook niet welkom thuis (Dit moet bespreekbaar zijn met de ouders waarom niet.)
- Vrienden worden zonder reden zwart gemaakt en dergelijke, het zijn vrienden die er altijd voor mij zijn geweest en het kwetst enorm om dat dan te horen van men ouders.
- Internet wordt om 23.30u afgesloten (router doet het vanzelf) (Ouders geven hier voorrang aan nachtrust. Geen goede nachtrust leidt meestal tot slechte schoolresultaten. Als je nog opzoekwerk moet doen voor school, dan zullen je ouders nog wel extra tijd geven. Ouders vinden de chatbox, facebook, netlog zinloos. (ik ook) Ze kiezen meestal voor het educatieve internet en geen blabla).
- Ik MOET mee op vakantie met hun, ook al wil ik niet (Als de bestemming uitdagend is en tijdens de vakantie een mix is van ontspanning, sport, cultuur en natuur zou ik dit niet weigeren. Mijn kinderen smeekten om mee op vakantie te mogen gaan, ook hun vriendje. Ze vonden dat de tofste en fijnste dagen van het jaar. "Samen slapen" hoorde er echter wel niet bij, maar dat vonden ze vanzelfsprekend.) Als je écht mee MOET, dan ben ik er zeker van dat je ooit hun vertrouwen hebt geschonden.

Gumbal, ik wil je één raad geven: zet eens een zonnebril op en bekijk het leven door een positieve bril. Jongeren rebelleren tegenwoordig ook wel sneller en worden elk jaar een stukje mondiger. Leef je ook eens in in de situatie van je ouders. Ouders zijn bezorgd om je. Verder studeren in het hoger onderwijs kost veel geld. Wat moeten je ouders hiervoor doen om je verder te laten studeren?

[TomTomAdviesErom]

Beste,

Eerst en vooral wil ik meegeven dat het belangrijk is te beseffen dat het slaan door uw ouders en de bedreiging door uw vader als morele of psychologische intimidatie kan worden gezien. Dit is een ernstig iets dat niet zomaar opzij kan worden gezet.

Wat belangrijk is voor jou is de vraag te stellen of je jezelf veilig voelt thuis, je gelukkig bent thuis en wat er voor jou anders moet. Sommigen spreken hier van rebelleren maar het gaat niet om rebelleren. Je bent 19 jaar en verdiend het om een eigen stem te hebben. Helemaal losbreken van je ouders hoeft niet. Dat is ook een zeer drastische beslissing. Je ouders zijn verplicht om voor onderhoud te zorgen tot na je afstuderen (of tenminste tot je 26e tenzij je daarvoor begint met werken). Je hebt zeker het recht om je eigen stem te hebben en eventueel zelfs een bemiddelend persoon of een bemiddelaar bij da arm te nemen. Dit zou ik echter enkel overwegen indien het slaan verder gaat. Het is vooral belangrijk om eens een open gesprek met je ouders te voeren en daar heel eerlijk in te zijn. Spreek vanuit jezelf, wat je voelt, verlangd en verwacht van je ouders. Laat hen daarna spreken. Vraag hen ook effectief om niet echt op jou te reageren maar vooral hun gevoelens, verlangens en verwachtingen van jou mee te geven (maar enkel nadat jij gedaan hebt met spreken). Daarna kunnen jullie reageren op wat er gezegd is geweest.
Een open gesprek is moeilijk, zeker omdat jij en je ouders van elkaar bepaalde verwachtingen hebben geschapen en bepaalde eisen hebben naar elkaar toe. Het is belangrijk dit te beseffen. Een ander belangrijk punt is dat je ouders mensen zijn. Ze maken ook fouten, fouten waar ze spijt van hebben.

Merk je dat zo een gesprek niet helpt of werkt dan kan je best eens gaan horen bij eventueel je studentendienst of bij een bemiddelaar. Al blijf ik zelf bemiddelaar en rechtbank een laatste mogelijkheid. Zeker de rechtbank is een middel om te breken.

Alle sinds als je persoonlijk advies nog wilt laat je het maar weten.

Nog er veel succes en ik hoop dat ik nergens ben vergeten op te reageren.

[denlowie]

Alle sinds als je persoonlijk advies nog wilt laat je het maar weten.

Nog er veel succes en ik hoop dat ik nergens ben vergeten op te reageren

.

Tom Tom man man deze jongen is nu al 26 jaar, je antwoord op iets van 7 jaar terug, dit zal nu wel opgelost zijn zeker ??????????

[eylis]

Poster breekt zich nu wellicht het hoofd over de strapatsen van zijn eigen spruiten