Ik heb een dochter van 1,5 jaar. Haar vader komt oorspronkelijk uit Egypte en verbleef illegaal in Belgie toen ik zwanger werd. Via via had hij vernomen dat indien hij onze dochter als vader zou erkennen, hij een verblijfsvergunning zou krijgen wat ook gebeurde. Sindsdien heeft hij geen oog meer voor onze dochter. In het vonnis staat dat hij omgangsrecht heeft om de 2 weken een weekend in de helft van de schoolvakanties. Hij komt enkel om de 2 weken, nooit in de schoolvakanties want dan komt het niet goed uit of is hij met zijn lief op stap.
Ik weet bijna zeker dat hij haar enkel komt halen in het weekend om zijn verblijfsvergunning niet te verliezen want als hij geen contacten onderhoudt met zijn dochter, verliest hij zijn papieren.
Toen we nog samen waren en ik hem zei dat ik van hem weg wilde heeft hij mij 2x bedreigd om met mijn dochter naar Egypte te reizen en dat ik haar nooit meer zou terugzien. Ook bestaat er de kans, mocht deze ontvoering ooit gebeuren, dat mijn dochter er genitaal besneden zal worden. Dit lokt bij mij tot op de dag van vandaag panische angsten uit. Ik ben hierna vertrokken naar mijn ouders (vorig jaar in juni) en een advocaat onder de arm genomen. De rechter had in eerste instantie bij het vredegerecht beslist dat de alimentatie 150 euro was en bezoek om de 2 weken. Dan was er de definitieve beslissing bij de jeugdrechtbank waar de jeugdrechter had beslist om de alimentatie te verlagen naar 90 euro (!) ook al werkte ik parttime, bezoekrecht om de 2 weken en een verbod om België te verlaten met mijn kind zowel voor hem als voor mij. Ik mag dus ook het land niet uit met mijn dochter. Ik heb mij m.a.w. goed in ´t zak laten zetten door mijn ex als de pro deo advocaat die ik toegewezen kreeg die er niks van bakte !
Nu vind ik dat dat vonnis op niks trekt. 90 euro is schandalig weinig terwijl mijn ex een goed loon heeft en daarbovenop gelogen heeft op de rechtbank over het bedrag dat hij verdiende. Ze hebben hem zelfs geen loonfiche gevraagd, niks. Eerlijk gezegd doet dit mij nu weinig. Ik ben het grondig beu om altijd maar achter hem te zitten om hem op zijn verantwoordelijkheid te wijzen als vader, terwijl hij nooit interesse toont. Zelfs toen ik belde wanneer mijn dochter ernstig ziek was legde hij de telefoon neer met de woorden : "Nu niet, ik zit met mij vriendin te skiën in Zwitserland". Hij had toen ook niet de helft van de medicatie betaald. Wat mij enorm stoort is het feit dat ik niet op reis kan gaan met mijn dochter. Ik besef maar al te goed dat zij hiervan de dupe is. Is er een mogelijkheid om dit vonnis te veranderen. Ik heb, uit onwetendheid en weinig kennis van justitie toen met de uitspraak ingestemd en heb al hier en daar gehoord dat dit vonnis definitief is.
Ik vind hem helemaal niet geschikt als vader, dit doe ik niet omdat ik een ex ben die wraak wil nemen op haar ex of wat dan ook. Ik ben heel blij dat hij een nieuwe relatie heeft, nu maakt hij mij het leven niet meer zuur. Ik wil gewoon dat deze dingen rechtgezet worden, maar dat het verbod wel blijft gelden voor hem want de angst is er bij mij nog steeds.
Hopelijk krijg ik hier reacties die mij kunnen verderhelpen!
Een radeloze moeder.