Beste mensen, kan iemand iets meer duidelijkheid brengen?
Mijn vrouw en ik zijn bijna 8 jaar samen geweest, waarvan het laatste anderhalf jaar getrouwd. Nu zitten we in een scheiding omdat zij zo goed als ons gehele huwelijk vreemd is gegaan. Samen hebben we een zoon van 5 jaar, door mij erkent vóór de geboorte. Sinds ze bij haar nieuwe vriend introk kreeg ik onze zoon niet meer te zien. Elk contact mijdt ze en ze is niet bereid om over een regeling te praten. Na de eerste dag alleen kreeg ik echter een gouden tip van iemand in mijn vriendenkring om een DNA Analyse te laten uitvoeren, want die persoon had aanwijzingen dat ik niet de biologische vader van "mijn kind" was. Toen ik de aanwijzingen onder ogen kreeg, heb ik niet getwijfeld en ben met de school gaan praten. Deze lieten me toe het kind af te halen om de analyse te laten doen. Het resultaat: negatief. Er kan met zekerheid gesteld worden, dat ik niet de biologische vader ben. Aangezien mijn ex-vrouw het kind ondertussen tegen mij opzet en verkondigt dat de kinderen slagen kregen (wat ondertussen gestopt werd door de aanhaling van een klacht wegens laster) en door het feit dat ze meer dan aangegeven heeft me financieel te willen uitbuiten middels het kind én daarbij al het emotionele, heb ik de zware beslissing genomen een procedure Betwisting van Vaderschap op te starten, dewelke momenteel wordt voorbereid.
Er is een zwaar vermoeden (aan de hand van de aanwijzing én door getuigenissen van betrokkene zelf) dat haar ex-partner en ook vader van haar dochter (uit die vorige relatie) de biologische vader zou zijn. Dit is dan ook één van de redenen van mijn beslissing. Door de verblijfsregeling van haar dochter, heeft ze meermaals (lees dagelijks) contact met haar ex-partner én dus ook met de vermoedelijke vader van "onze zoon".
De kansen die ik maak om de erkenning te laten ongedaan maken, die ken ik... bezit van staat, maar er is ook het Arrest van het Grondwettelijk Hof, waar mijn raadsman en ik op beroepen.
Maar ik vraag me af, als de aanwijzingen zo duidelijk zijn, dat het vermoeden zo groot wordt, in hoever kan de vermoedelijke biologische vader hierbij betrokken worden?
Hij moet (aangezien de getuigenissen) ooit gedacht hebben dat het kind zijn zoon was of kon zijn... dus ergens vind ik dat hij het recht heeft dit te weten, aangezien hij toch nog veelvuldig contact heeft met de moeder.
De moeder heeft duidelijk problemen, vrienden en kennissen (ook van haar) spreken van een pathologisch probleem... het zou dan misschien ook in het belang van het kind zijn (aangezien de leeftijd) om toch zijn echte vader te kennen.
Kan iemand me hier meer duidelijkheid over verschaffen?
Heb reeds vele opzoekingen gedaan op juridisch vlak, maar elke situatie is uniek natuurlijk en zeker niet prettig...
Grtz
ScVD