Normaal hebben wij een omgangsregeling voor mijn stiefdochter. Om de 2 weken en de helft van de vakanties moet ze normaal gezien bij ons zijn.
Sinds november 2012 heeft haar moeder deze omgangsregeling naast zich neer gelegd en besloten dat we het kind niet meer te zien kregen.
Wij zijn naar de advocaat gestapt en zij heeft op haar beurt de tegenpartij proberen bereiken om eerst zo via minnelijke schikking alles terug te laten verlopen.
Onze advocaat kreeg mijn man zijn ex niet vast. Ook had ze intussen een uittreksel uit de bevolkingsregister opgevraagd. Dit duurde en bleef duren.
De advocaat van de tegenpartij wil haar ook niet meer vertegenwoordigen. Onze advocaat bracht alles in gereedheid om naar de rechtbank te trekken.
31 juni 2013 kregen we een telefoon van de ex partner van mijn stiefdochter haar moeder. De man vertelde dat de moeder haar kind 3 maanden geleden bij haar dooppeter had gedropt en er niet meer voor wou zorgen. Al die maanden zijn wij wel alimentatie blijven betalen.
De volgende dag ben ik beginnen rondbellen en te weten gekomen dat zelfs het comité bijzondere jeugdzorg er al tussen zat. Niemand heeft ons ook maar van iets op de hoogte gesteld, het comité heeft ons niet proberen bereiken, de peter ook niet en de moeder ook niet.
Na een goeie maand is alles doorverwezen naar de bemiddelingscommissie.. Daar zijn ook wij onze kant van het verhaal gaan vertellen. Mijn man zijn ex gebruikt drugs en prostitueert haarzelf. Sinds ze wist dat ik zwanger was heeft ze ons de omgang geweigerd. We hebben een stabiel gezinsleven met nu nog een kleine erbij en werken allebei. De bemiddelingscommissie was blij onze kant van het verhaal te horen en zei dat de moeder onbekwaam was om voor haar kind te zorgen. Ze vertelden ons dat er de volgende week met ons contact zou worden opgenomen vanuit de rechtbank om een sociaal onderzoek op te starten.
We hebben niets gehoord.. Tot we vandaag een brief krijgen met de melding gelet op mijn man zijn drugsgebruik (waar ze dat halen weet ik nog steeds niet) en gelet op het feit dat hij al van november 2012 niet meer voor haar wil zorgen en niet open staat voor hulpverlening de kleine wordt geplaatst bij de peter.
Dit is dus voorgekomen zonder wij onze kant van het verhaal konden doen en zonder wij maar iets wisten dat dit zou gebeuren.
Tot op de dag van vandaag staan we nog geen stap verder. Mijn man wil niet dat zijn kind bij die mensen verblijft. Zij stoken immers het kind op tegen ons. Wij willen zelf voor haar zorgen. Maar keer op keer zijn we overal buiten gehouden.
Wat kunnen we nog doen? Hoe kunnen we nog duidelijk maken dat wij van alles op de hoogte willen zijn. Op deze manier krijgen wij toch geen eerlijke kans?