Hallo iedereen.
Meermaals heb ik op het internet al info opgezocht over het probleem dat ik heb en meermaals heb ik er niets mee gedaan. Nu zit het me tot boven en wil ik eindelijk stappen ondernemen omdat het zo echt niet verder meer kan.
Kort ter info:
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 2,5 jaar oud was. Een normale verstandhouding tot op de dag van vandaag hebben ze nog altijd niet. Daarbij komt dat ik een halfbroer heb die zijn vader niet kent en dus ook geen contact mee heeft. Mijn moeder woonde in Oost-Vlaanderen met mij en mijn broer en mijn vader woonde ook in Oost-Vlaanderen maar ergens anders bij zijn broer. Een lieve mama die alles voor haar kinderen deed, ook al had ze het niet zo breed, tot ze op een dag iemand 'ontmoet' uit Limburg en besluit te verhuizen. Op dat moment was ik 8 jaar.
Mijn verhaal gaat als volgt:
Weg van mijn vrienden, iedereen, want ook mijn papa regelmatig zien, slonk met de tijd. Ze trouwde met die man uit Limburg en toen begon de hel. Hij sloeg op ons, verbood mij te studeren, kocht alleen eten wat hem smaakte. Ik deed toen Latijn en door het lijden onder het geroep en verbod ben ik overgeschakeld op Technische. Mijn punten voor Latijn waren stukken beter dan bij Technische. Zin om te studeren ging weg. Meermaals besloot ze van hem weg te gaan, telkens weer krabbelde ze terug en stak ze de schuld op mij. Ik heb mijn vader in die periode ook 4 jaar niet gezien, tot ik op een dag na een dagje uitstap met vrienden besloot om de trein naar Oost-Vlaanderen te nemen ipv naar Limburg. De band met mijn vader wou ik terug.
Ik werd ouder, dus ook mijn besef van hoe mijn leven er rampzalig uitzag nam toe. Ik was 14 en mocht nergens naartoe van die man. Iedere puber wilt zijn vrienden zien en eens gaan schaatsen vb., ik mocht het niet tenzij de mama mee ging, maar dat wou ze niet altijd. Toen ik ongeveer 15 à 16 jaar was, leerde ze een andere man kennen en liet die andere man zitten. De nieuwe man is 20 jaar ouder dan haar en heeft dus ook serieus wat geld gespaard. Ze kon dus alles krijgen wat ze maar verlangde. Haar rijbewijs behalen, een auto, en mobilhome, een huis, dieren, enz. Ik werd 18 en op die dag werd ik buitengesmeten omwille van een ruzie om geld (ik had op dit moment genoeg contact met mijn vader). Ik ben 3 dagen bij een vriendin gaan logeren om zo toch naar school te kunnen gaan. Ze zei geen sorry of niets maar stond erop dat ik naar huis ging. Ik ben nu 21 jaar. En in die 3 jaar tijd ben ik al tientallen keren buiten gegooid. Ik heb de tel niet bijgehouden, maar het zijn er toch meer dan 10.
Toen mijn proclamatie was en ik 3 onderscheidingen kreeg uitgereikt op school, kon het haar niets interesseren. Als je iets zegt, gaat het het ene oor in en het andere er weer uit, om te eindigen met haar eigen gezever. Van mijn 18e tot nu heb ik meerder schoolopleidingingen gevolgd.
1. 2010-211: hogeschool. Ik ging op kot in Gent. In december liet ze me weten dat ik mijn plan moest trekken, dus zocht ik een job in een frituur. Ik werkte er uiteindelijk 7 maanden aan 6 dagen op 7. Mijn studies waren verwaarloosd, want ik kon beiden niet combineren.
2. 2011-2012: ik kon kiezen: naar huis of in Gent blijven en mijn plan trekken. Ik besloot naar huis te gaan en ging een job aan bij de Bart Smit. Tot ze me zei dat ik € 150 per maand moest afgeven van mijn loon voor kost en inwoon. (Mijn papa betaalde nog onderhoudsgeld). Mijn droom om te studeren en een diploma te behalen was er nog steeds, dus gaf ik de job op en ging een 7e jaar Toerisme en Recreatie doen. Boeken en dergelijke heb ik zelf bekostigd met mijn vakantiewerk.
3. 2012-2013: nu volg ik terug een hogeschoolopleiding. Dit jaar heb ik volledig zelf bekostigd met vakantiewerkgeld, studiebeurs, kottoelage en het onderhoudsgeld dat ik kreeg voor eten. Kleren, auto, kapper, ontspanning, boeken, inschrijvingsgeld, huur kot, waarborg kot, en dergelijk betaalde ik er allemaal mee. Om even te zeggen: ze gaf dus enkel het onderhoudsgeld en hield het kindergeld voor de autoverzekering. Voor de rest kwam er dus niets uit haar richting. En als je het even bekijkt: onderhoudsgeld komt van papa, kindergeld krijgt ze omdat ik nog studeer.
Mijn broer was jarig enkele dagen geleden en hij kreeg een scooter ter waarde van €350. Vorig jaar kreeg hij een PS3 met controllers, spel en aquarium met 10 vissen ook ter waarde van €350. Ik heb al 2 jaar geen cadeau moeten openen. Tenzij je het onderhoudsgeld in die maand als cadeau beschouwde.
Wat mijn punt dus is:
Ze betaalt alles voor mijn broer, maar wilt aan mij geen cent uitgeven. Mijn was doe ik zelfs bij mijn papa om de 2 weken. Ik moet voor alles zelf opdraaien ook al ben ik nog student. Als er ruzie is vanwege dat geld, dan dreigt ze me uit te schrijven, zodat mijn domicile dus nergens staat.
Kan ze dit zomaar doen?
Mijn domicile bij mijn vader zetten gaat niet, omdat hij bij zijn broer woont. En alleen gaan wonen gaat niet, omdat ik het gewoon weg niet kan bekostigen en ik dus zal moeten kiezen tussen werken en alleen of studeren en nog 2 jaar 'onderdanig' zijn.
Ook is het zo dat ze indertijd bij die eerste man in Limburg mijn spaarboek en die van mijn broer heeft gebruikt om een paard te kopen. Dat geld zijn we dus kwijt. Er lijkt nu nog een spaarrekening te zijn, die volgens haar pas opengaat als ik 23 jaar ben, maar meer weet ik er niet over. Er was bij mijn papa eens € 13000 op zijn rekening gekomen rond mijn 16e of 18e (hij weet het niet meer zo goed) en bleek dat het geadresseerd was aan mama, waarop hij het haar vertelde en ze claimde dat het geld voor haar was afkomstig van haar moeder. Zo dit mijn spaargeld kunnen zijn? En hoe eis ik het terug? Ook heeft ze zo eens €900 van mijn rekening genomen toen ik 17 was. Het geld was afkomstig van papa (om zo toch al iets van geld te hebben voor moest ik mijn hogere studies aanvatten) en ze kon het zomaar krijgen bij de bank met de redenering 'achterstallig onderhoudsgeld'. Kan dat zomaar? En kan ik dat geld nog terugeisen?
Wat zijn mijn opties om eindelijk van haar weg te geraken en toch te studeren?
Ik ben ten einde raad.