Ik heb een vraag, maar mss eerst een situatie schets......
Op men 19 jaar had ik een relatie H. en ondanks relatie-problemen met men ouders woonde ik bij hem in.
We waren ongeveer een jaar samen toen het misliep.
Onze relatie was een moeilijke periode doorgegaan omdat H een nieuwe job had gevonden met een vaste nachtdienst.
Daardoor zagen we elkaar niet veel meer doordat ik een vaste job had in de dag.
Er ontstond daardoor redelijk veel ruzie en woorden wisselingen en daardoor geraakte ik in de put.
Ben dan op bezoek geweest bij men huisdokter die me een anti depressie pil voorschreef en me aanbeveelde die te nemen.
Na een aantal weken voelde ik me al veel beter en kon ik me uiteindelijk gemakkelijker bij de situatie neerleggen.
Met als gevolg dat we natuurlijk ook terug seksuele betrekkingen hadden.
Maar men huisdokter had me er niet vanop de hoogte gebracht dat die anti depressieva een inwerking kon hebben op mijn pil.
Een paar weken later bleven men regels uit en ja het was zover..... ik was zwanger.
Ik wou dit eerst heel zeker zijn voordat ik met H rond te tafel ging zitten en heb nog een extra bloedtest laten afnemen.
De dag erna wist de dokter me te vertellen dat ik idd zwanger was en dat al ongeveer 4 a 5 weken.
De wereld zakte onder mijn voeten weg.
Met een bang hart ging ik naar huis en ben ik met hem rond de tafel gaan zitten.
Toen hij het nieuws hoorde was hij in alle staten.......
ofwel deed ik abortus ofwel moest ik vertrekken.
Ook al was ik er zelf nog niet 100% klaar voor toch heb ik toen de beslissing genomen om het te houden en ben toen bij men pa kunnen intrekken en vervolgens met de hulp van het ocmw op men eigen pootjes terecht gekomen.
gedurende de zwangerschap stuurde ik hem na elk bezoek aan de gyne een smsje over hoe J het deed.
Telkens kreeg ik bij deze dan ook geen antwoord.
Eenmaal toen J geboren was voelde ik nog steeds de plicht om het H te laten weten en heb dit ook gedaan.
Stillekes aan kwam het contact terug op gang maar met Ups en Downs.
Hij is een paar keer op een verjaardagsfeestje van J geweest.
Heb dan een paar woelige jaren achter de rug gehad en heb uiteindelijk de beslissingen moeten nemen om men zoontje te laten opnemen in een speciale afdeling voor kinderen in een ziekenhuis omdat hij last had van woede buien die explodeerde tot slaan, stampen, bijten en zeer agressief gedrag tegenover andere (kinderen en schooljuffrouwen) en mezelf.
Daaruit bleek dat mijn zoontje J een emotionele-gedragsstoornis heeft.( volgens de psychiaters te wijten aan het gebrekkig contact met zijn papa en de jaloezie tegenover andere kinderen die hun papa en mama wel rond hen hebben.)
Hij heeft daar dan 7 maanden moeten verblijven tot ze tot die conclusie kwamen.
Wat voor mij toen als werkende moeder ook een serieuze domper was op men financiele toestand.
Had er toen met zijn papa over gepraat en die zei me toen dat als hij met iets kon helpen dat ik het maar moest vragen maar het kwam er spijtig genoeg nooit van.
Ondertussen liepen die facturen op en kon ik ze niet meer betalen.
Met als gevolg dat ik er nu nog steeds voor betaal.
Maar ik heb altijd blijven proberen om met H erover te praten om meer contact te zoeken met zijn zoon.
Hij was er uiteindelijk dan toch voor te vinden om meer tijd te spenderen met zijn zoontje.
Maar er kwam niet veel van in huis.
Mss 4 keer per jaar.....
Ondertussen is J 6 jaar en komt H hem al meer opzoeken en neemt hij hem al meer mee op uitstapjes.
Wat ik J zeker niet wil afnemen.
Maar ondertussen moet J naar een aangepaste school en moet hij ook
medicatie krijgen voor zijn "stoornis".
Zodat hij zichzelf beter kan beheersen.
Maar dit is voor mij alleen financieel niet meer haalbaar om alles rond te krijgen.
Als ik er nu met H over praat dat ik het financieel niet meer alleen rond krijg dan slaagt hij toe of soms lopen de gemoederen hoog op en onstaat er ruzie door en zegt hij dat dit in de eerste plaats nog altijd men eigen keuze was.
Ok daarin heeft hij gelijk.... Maar moet ik dan zo grof zijn om dan te zeggen dat hij dan niet meer achter J mag komen ook niet?
Welke stappen kan ik ondernemen zodat de papa dan alsnog zijn steentje bijdraagt????