Als moeder zit ik met mijn handen in mijn haar.
Ik kan het niet meer aanzien.
Mijn zoon zit al jaren in de problemen.
Heeft zichzelf in financiele moeilijkheden gewerkt, door invloed van drank en drugs.
Heeft tot november vorig jaar bijna altijd vast werk gehad.
November vorig jaar is het echt goed mis beginnen gaan, door de drugs en de alcohal en is hij zijn werk kwijt geraakt.
Zijn werkgeefster heeft hem een slecht ingevulde C4 gegeven, waardoor hij tot hiertoe nog geen cent getrokken heeft.
Is in behandeling bij de RVA, tot morgen had de RVA tijd om een beslissing te nemen.
Mijn zoon is ook in collectieve schuldbemiddeling door vroegere schulden.
Maar sinds november wordt er ook niets meer gestort naar de collectieve.
Zijn huur wordt ook niet betaald, net zoals gas en electriciteit en water en wat er nog allemaal moet betaald worden.
Einde maart wordt hij dan ook via het vredegerecht uit zijn appartement gezet.
Met de nodige onkosten die dit met zich meebrengen.
Van zijn vorig appartement heeft hij vandaag de onkosten gekregen : 4000 euro erbovenop.
Voor een appartement dat de komende jaren wordt afgebroken.
Hij ziet het niet meer zitten. en ik eerlijk gezegd ook niet meer;
Sinds januari staat hij wel onder doktersbehandeling om af te kicken van drank en drugs.
Ik kan hem vanaf volgende maand niet in huis nemen, hij heeft twee honden en twee katten, en wijzelf ook.
Dit is dus volledig ondenkbaar.
Plus dat mijn zoon ooit de kans heeft gekregen om weer thuis te komen wonen maar dit verbrod heeft.
Dusja, ik kan het niet meer aan, met hem samenleven.
Hij is ondertussen 31 jaar.
Wat kunnen we nog doen om hem uit de nood te helpen, of waar kan hij terecht.
OCMW doet niet veel, kan hem enkel een leefloon geven vanaf 6 februari dat dan doorgestort wordt naar zijn collectieve.
Hoe geraakt hij ooit nog uit de shit ????