Ik ben enige tijd terug gestart als onthaalbediende bij een organisatie waar mensen gratis eerstelijnshulp kunnen vragen bij levensproblemen.
Op het sollicitatiegesprek van bijna 2 uur heb ik bepaalde zaken uit mijn verleden uit vrije wil aangekaart. Dit vanuit een behoefte om zo eerlijk mogelijk te zijn en niets achter te houden. Gezien de inhoud van het werk zijn vragen over de emotionele stabiliteit en het persoonlijke levenstraject van startende werknemers zeker niet uitzonderlijk. Na dit eerste gesprek kwamen er nog verschillende andere zeer lange gesprekken, waarbij ik onder andere te horen kreeg dat de info die ik deelde tijdens de sollicitatie op een teamvergadering was gedeeld met alle collega's. Dit in het kader van openheid en transparantie en natuurlijk ook: aandacht voor het welzijn van werknemers.... Ik had niet verwacht dat plots een groep van 15 mensen die ik zelfs nog nooit had gezien nu op de hoogte was van zéér delicate info, maar het kwaad was geschied, voelde me bloot en ergens 'gepakt'. Ik zit nu in een soort stageperiode, na een lange interne opleiding. Maar heb slecht één futiele opdracht gekregen die ik zelfstandig kon uitvoeren. Binnenkort krijg ik alweer een uitgebreid functioneringsgesprek. De essentie is van die 'overleg'momenten is dan bevragen wat de impact is van het werk op mijn psychisch en emotioneel welzijn. Bijna alles van wat ik zeg wordt binnen de kortste keren op team besproken. Ik snap goed de noodzaak van het delen van cliëntgegevens, maar ik ben géén cliënt en als ik aangeef dat ik ontgoocheld ben in de manier waarop er met vertrouwelijke info wordt omgegaan, krijg ik een hoop vakjargon over me heen. Kunnen ze dit zomaar doen? Is dit schending van mijn privacy? Ik wil het werk zelf heel graag doen, maar heb momenteel veel zin om de handdoek in de ring te gooien. Maar dan geef ik ze net wat ze willen: een bevestiging van hun vooroordelen. Ik lig er wakker van, we hebben dit inkomen hard nodig.