JuridischForum.be

Goeiemorgen,

Geen idee in welke sectie van het forum ik mijn vraag moet stellen.

Zal het proberen kort te schetsen...

Zoon verblijft momenteel in een gesloten jeugdinstelling. Binnen 3 maand wordt hij 18. Dan zal het 6 maand zijn dat hij in de instelling verbleven is. Op zich is dit een jammerlijke zaak, iedereen beseft dat, maar ik moet er wel bij vermelden dat hij hopen kansen gekregen heeft, ook van de jeugdrechter, alvorens hij daar terecht gekomen is. Thuis was de situatie niet meer te harden.

Wij maken ons nu wel zorgen wat zijn thuiskomst betreft. Ik wil niet koud en kil overkomen. Iedereen kan veranderen, en iedereen verdient een 2e of een 3e kans, en het is en blijft onze zoon, daar zijn we ons heel goed van bewust, maar we willen tezelfdertijd ook realistisch blijven. De situatie voor de instelling was thuis haast niet meer leefbaar. Niet naar school gaan, niet willen werken, ganse dagen dus in bed liggen of langs de straat hangen met een slecht gezelschap en dingen uitspoken. Thuis waren er uiteraard dan ook hoogoplopende spanningen waarbij we van tijd tot tijd te horen kregen dat we "onze muil moesten houden", of "dat hij er eens ging op kloppen" en nog meer van dat grof taalgebruik. Ook in de instelling is het allesbehalve vlot verlopen. Psycholoog is tot een diagnose gekomen van "zeer dominante persoonlijkheid" die zich niks wil laten zeggen of opleggen. Het is daar regelmatig ook gooien met vuilbakken en stoelen geweest.

Om het kort te houden: niemand hier bij ons thuis is happig om opnieuw onder hetzelfde dak te gaan wonen. Nogmaals, het blijft onze zoon, ok, maar het blijft evenzeer een zeer onaangenaam vooruitzicht als de feiten zich opnieuw gaan herhalen.

Ik had enkele concrete vragen:
- Eigenlijk willen we niet dat hij nog thuis komt wonen, maar ik vermoed wel dat hij het recht heeft om naar huis te komen? Zelfs al verblijft hij nu al enkele maanden in een instelling, ik veronderstel dat zijn domicilie nog steeds bij ons staat?
- En de grote vraag is dan: stel dat hij thuis opnieuw onuitstaanbaar gedrag begint te vertonen, dan vermoed ik dat we nog weinig verhaal gaan hebben. Hij zal meerderjarig zijn, dat zal hem natuurlijk nog extra gaan sterken. Buiten de vrederechter zal er denk ik voor ons niks anders meer opzitten dan mooi onze mond houden denk ik thuis? We hebben geen zin meer in die agressiviteit. Maar eigenlijk is het wel erg, een 17-18 jarige die de rest van het gezin onderwerpt aan zijn terreur en iedereen moet zwijgen en alles verdragen.

Geen idee of iemand hier de juiste juridische antwoorden op weet?

Alvast bedankt !
Groeten

Even samenvatten: zoon wordt binnenkort 18. Reeds 6 maanden in gesloten jeugdsinstelling (betekent dat hij zware feiten heeft gepleegd en dat de maatschappij beschermd moet worden tegen hem) Hij betuigt geen spijt of berouw mbt zijn onaanvaardbaar gedrag in de thuisomgeving. hij excuseert zich niet en vraagt geen herstelbemiddeling aan met u? Dan moet ik u jammer genoeg melden dat als u uw zoon terug in huis neemt hetlzelfde gedrag én erger zal meemaken. Voordat hij 18 jaar wordt, zou ik wel een psychiatrische testing vragen. Want wat de psycholoog vertelt is naar mijn idee een nogal omfloerste omschrijving. En dat is geen diagnose.Als hij wenst te gaan studeren als hij 18 is, bent u nog onderhoudsplichtig voor hem. Maar dat betekent niet dat u hem in huis moet nemen. Als 18jarige kan hij zichzelf inschrijven op een opleiding. U kan een gemeenschapshuis (CAW) zoeken waar jonge mensen tussen 18 en 25 jaar (met problemen) onder begeleiding samenleven. Het CAW kan samen met u zo'n gemeenschapshuis vinden. Daarvoor kan u de kosten betalen zolang hij studeert. Als hij niet wil studeren is dat zijn eigen keuze om zelfstandig te zijn en zelf zijn beslissingen te nemen. Maar dan bent u niet onderhoudsplichtig. Dan moet hij een job vinden en voor zichzelf zorgen. Ook dan kan het CAW hem zo'n gemeenschapshuis helpen vinden. Ik raad u ten stelligste af uw zoon weer in huis te nemen, maar hem wel duidelijk te maken dat u hem steun wil verlenen. Dus als hij in het gemeenschapshuis verblijft, houdt contact, zoek hem daar op: dat is een veilige omgeving waar de relatie hersteld kan worden. Ook daar kan het CAW bij helpen. Wees assertief en duidelijk in de communicatie. Ik wens u veel moed toe.

Hallo, mijn excuses dat mijn antwoord zo lang op zich liet wachten, maar we hebben alles wat laten bezinken hier.

Bedankt voor het antwoord en nee, herstelbemiddeling of een actieplan hoe het thuis beter zou kunnen gaan, spijt, berouw, nee, niks. Integendeel, strijdlustig en arrogant. Het is zo dat de instelling bezig is met begeleid wonen. Hij zou een studio kunnen krijgen met een begeleider op de afdeling. Voorwaarde is een daginvulling te hebben. Hij moet dus eerst werk vinden of een opleiding volgen. Zijn ze dus mee bezig. Maar zoon geeft zelf al aan eenmaal jeugdrechter wegvalt hij daar ook zal opstappen uit dat begeleid wonen, het interesseert hem niet en wil gewoon naar huis.

We hebben er al veel slapeloze nachten opzitten. De kans is zeer reëel dat eenmaal hij het luilekkerleventje thuis opnieuw kan oppakken, hij zich daaraan zal vastklampen. Zich thuis opnieuw heer en meester maken. We gaan 2 keuzes hebben denk ik, ofwel onze mond houden voor de vrede te bewaren in huis en hem zijn gang laten gaan. Ofwel ertegenin gaan en opnieuw het risico lopen op agressie binnenshuis. In het verleden heeft hij al 2 keer klaargestaan om te slaan op zijn vader. Probleem is dat mijn man helemaal niet assertief is. Had onze zoon een vader gehad die hem eens goed in zijn kraag ging gevat hebben, hij ging misschien al eens ferm geschrokken zijn. Wat we vooral merken is een afwezigheid van empathie. Hij lijkt niet te beseffen wat voor invloed zijn gedrag heeft op anderen.

Op zich wil ik hier niet zeuren of zagen. Dank u voor de moed die u me wenst. Het blijft uiteraard je zoon, maar ik deel uw mening dat het gedrag er niet zal op verbeteren.

Bedankt voor uw antwoord, groeten

Laat hem NIET binnen. De instelling doet alle moeite om een plaats te vinden in een project begeleid wonen. Dat is fantastisch. Als hij dat weigert is het uw probleem niet meer. Als hij er zelf voor kiest zich niet te voegen naar een heel eenvoudige regelgeving binnen zo'n project zelfstandig wonen, is hij helemaal niet eens van plan met u samen te leven op een aanvaarbare manier U zal van uw hart een steen moeten maken en hem de toegang tot uw woning ontzeggen. en dat mag U. Neem alvast contact met uw gemeente en laat hem op uw adres uitschrijven; als dat al niet gebeurd is, want hij woont al 6 maanden niet meer bij u.

Beste,
Dank voor antwoord. Het is inderdaad een zeer mooi initiatief en ze werken daar echt wel aan. Maar is het niet zo dat zoon juridisch gezien het recht heeft om terug naar huis te komen?

Dank

Volledig mee eens met wat @Eylis heeft geschreven.
Dat is ook mijn professionele ervaring.

Neen.
Hij is 18. Dus van die dag kan u wel (als hij nog ingeschreven is bij jullie ambtelijk laten schrappen).
Daarvoor moet u bij de gemeente zijn dienst bevolking.
En bij de politie. Daar zal de sociale dienst van de jeugdpolitie ook wel op de hoogte zijn van zijn dossier.
Het is de (administratieve wijkinspecteur die in opdracht van de gemeente zal moeten vaststellen dat hij inderdaad niet meer bij jullie woont. Tevens kan de gemeente bij uw melding dat hij niet meer bij u woont in het Rijksregister vermelden dat er niemand zonder politiecontrole bij u kan ingeschreven worden.
Beide instanties kunnen er voor zorgen dat het voorstel tot schrapping snel word omgezet in een effectieve schrapping.

Wat ook nog kan is dat u nog aan de jeugdrechter vraagt om te verbieden dat hij terug bij jullie komt wonen (contactverbod)
Gelet op vermoedelijk zijn wijze van handelen zou dat wel eens kunnen.

Dank u, dat wist ik niet.
Ik kan blijkbaar geen PB meer sturen, ik vermoed dat de administrator ze leest en niet doorstuurt...

Staat toch wel haaks op hetgeen we vandaag te horen kregen. Zoon verblijft nu sinds een week in een begeleid wonen systeem. Zelfstandige studio met 24/7 begeleiding aanwezig in het gebouw zelf. Maar binnen 3 weken wordt hij 18 en heeft al te kennen gegeven dat hij er dan vertrekt en naar huis komt. En blijkbaar zijn we verplicht om daarin mee te gaan. We hebben nagevraagd bij het agentschap jongerenwelzijn, afdeling die verbonden is aan de jeugdrechtbank en dit is het antwoord :

1. Zijn domicilie staat nog steeds bij jullie. Dit betekent dat hij eigenlijk wel recht heeft om er te verblijven.
2. Indien hij opnieuw intrekt bij jullie en hij kan zich niet gedragen, kunnen jullie naar het vredegerecht stappen om hem uit huis te zetten.

Wie stapt er nu naar de vrederechter voor zijn eigen kind. Ik hoop dat het goed zal gaan, maar we weten ondertussen al wel beter. Het is slechts een paar weken geleden dat hij nog vernielingen aangericht heeft in de instelling omdat hij op sanctie gezet werd (op kamer blijven). Meubilair stuk gemaakt en met eten gegooid. En dat was al het zoveelste incident daar. En wij worden verplicht om opnieuw gewoon te gaan samenwonen. Het klinkt misschien hard hier en het is en blijft ons kind, maar geen van ons beide heeft een idee hoe om te gaan met opnieuw mogelijke agressie binnenshuis en erbuiten. En elke weigering om een daginvulling te hebben. Het enige wat we gekregen hebben is het adres van een CAW om zelf begeleiding te zoeken hoe we met onze zoon kunnen omgaan. Precies om ermee te lachen.

Wil niet zeuren of klagen, gewoon even ventileren en meedelen wat de wet ons oplegt

Beste,

Zijn domicilie zou eigenlijk moeten op de plaats van de instelling komen. Als jullie geen contact meer wensen voorziet de wetgeving geen andere keuze dan het domicilieadres op de plaats van de instelling te zetten. Nu zal deze worden aanzien als tijdelijk afwezige.

Als u zoon meerderjarig en zijn domicilie niet meer op uw adres staat, heeft hij kortweg gezegd geen zaken meer op uw adres en kan de toegang hem ontzegd worden.

Hallo,

Dank voor uw antwoord. Het is zeker niet zo dat we geen contact meer wensen, maar wel dat we de problemen niet meer wensen thuis. We zijn er nog steeds om op bezoek te gaan bij de instelling, steun, dingen die hij nodig heeft en wat weet ik nog allemaal, maar het is vooral het feit dat we geen probleemmaker meer in huis willen.Het is niet dat we hem afschrijven als zoon.

De wijkagente zei dat ik naar de vrederechter moet wat die domicilie betreft. Het is vooral moeilijk om aan de correcte info te geraken, iedereen heeft zo zijn eigen idee van wat de wet voorschrijft. Denkt u dat de domicilie eenvoudigweg zonder tussenkomst kan gewijzigd worden?

Dank!

Zonder tussenkomst kan dit uiteraard niet. U kunt wel de procedure ambtelijke schrapping in gang zetten vanaf zijn meerderjarigheid. Echter als hij onmiddellijk op zijn verjaardag naar huis komt kan er niet veel gedaan worden.

U kunt wel naar de vrederechter wanneer voor een uithuiszetting nadat hij terug is.

Natuurlijk zijn dit juridische mogelijke oplossingen, als ze een goede keuze zijn voor uw specifieke situatie is natuurlijk een afweging die u zelf moet maken.

De afdeling jeugdwelzijn heeft in hun antwoord echter 1 mogelijkheid niet belicht: en dat is dat u wel degelijk meteen de stappen kan én mag ondernemen om het domicilie van uw zoon te plaatsen op het adres van begeleidwonen. Ik ga er van uit dat u geen (slaap)kamer meer aanhoudt voor uw zoon die inmiddels al 6 maand niet meer thuis woont. Richt uw dringende vraag tot wijziging van domicilie meteen aan de gemeente van het nieuwe verblijfadres van uw zoon en neem meteen ook contact met uw eigen gemeente om effectief te laten vaststellen dat uw zoon al sinds 6 maanden niet meer bij u verblijft. Het is uw enige kans om een angstaanjagende én hypocriete situatie te voorkomen. Moeten zitten wachten tot u de politie moet inschakelen voor zijn agressie in uw huisgezin.

Nog een zeer belangrijke factor die een domicilie-emigratie kan bespoedigen: zijn er in uw huisgezin nog minderjarige kinderen? Zo ja, dan moet de veiligheid van hen gegarandeerd kunnen worden. Voeg bij uw vraag tot uitschrijving van domicilie (op uw gemeente) ook de documenten die zijn gedrag in het verleden bewijzen (PV's, vonnnis jeugdrechter etc...) én de melding dat er nog minderjarige kinderen verblijven in uw huisgezin.