JuridischForum.be

Beste,

daar ik aan dat trouwboekje niet aan uit kan ga ik de vraag hier vragen.

Zijn beide partners verplicht om elkaar ook financiële steun te bieden, ook van gespaard geld bijvoorbeeld dat er al in het bezit was
van voor het huwelijk?

Met vriendelijke groeten

Hangt ervan af waarvoor het geld moet dienen....voor onnodige capriolen: neen.
Voor de rest wel. Anders zouden de talrijke vrouwen die, zoals dikwijls gebruikelijk was vroeger, thuisbleven allemaal gestorven zijn omdat ze geen eten kregen.

De wet zegt dat ieder moet bijdragen in de kosten van het huishouden volgens zijn eigen draagkracht.

en bijdragen in de kosten van het huishouden betekent niet persé in klinkende munt: als één van de partners uit gaat werken en een loon binnenbrengt en de andere zorgt voor het onderhoud, wassen, plassen, koken, en opvoeden van de kinderen: dan draagt deze partner net zo goed bij. Omgerekend in lonen kost een huismens (die dat allemaal kan) al gauw 2000 euro netto per maand én vakantiegeld. En die hebben wél vaste uren Wat persoonlijk spaargeld betreft van voor het huwelijk: je kan daarover discussièren, maar geen enkele rechter zal een echtgenoot sanctioneren die zijn persoonlijke spaargeld (van voor het huwelijk) niet wil besteden aan het huishouden. Als er niet genoeg inkomen is om gewoon mee te leven, zal er ook geen persoonlijk spaargeld zijn. Dat plaatje klopt niet.

Het gaat namelijk over problemen die er geweest zijn, medische ingrepen na een reeks ongevallen, een elektrische boxspring na een nekoperatie, een tandprothese, uitstapjes en voornamelijk was ik in die tijd verslaafd aan dure medicijnen en het werd pas nog moeilijker toen ik te horen kreeg dat ik kon kiezen tussen mijn huwelijk en een opname in de psychiatrie, resultaat: verslaving liep nog meer uit de hand.

En is in dit verhaal je vraag of je partner veplicht was die kosten te betalen uit haar spaargelden van voor het huwelijk? Het antwoord is neen: Deze kosten zijn normaal gezien zaken die je kan betalen met je inkomen of je kiest voor een andere oplossing zoals een medische matras (voor de nekoperatie) die je perfect kan ontlenen bij je mutualiteit. Ipv een tandprothese kan je voorlopig in de wacht zetten (tenzij natuurlijk al je tanden er uit liggen) en een dure verslaving al helemaal niet. dus neen: daar moet je partner niet voor betalen. En de keuze: moeten kiezen tussen uit elkaar gaan of zich laten opnemen om van zijn verslaving af te geraken, is een zeer harde, maar tegelijk effectief dilemma. Je wordt gedwongen je probleem op te lossen. Enne "een verslaving aan dure medicijnen" is wellicht eufemistisch uitgedrukt: enkel pijnstillers en kalmerende medicijnen zijn verslavend: en die zijn héél goedkoop en terugetaald door de mutuaiteit. Als je verslaafd bent aan dure medicijnen, zijn dat er zeer waarschijnlijk géén op doktersvoorschrift en al helemaal niet bij de apotheek te verkrijgen....

een drugsmannetje...amfetamines....????