Ik probeer zo beknopt mogelijk de situatie te schetsen.
Mijn man is meer dan een week geleden vertrokken. Hij heeft een persoonlijkheidsstoornis en was al een hele tijd niet te genieten. Hij viel mij en de kinderen verbaal aan. Verhaal is gekend bij de arts want het is niet de eerste keer. Mijn man werd al enkele keren opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis, helaas heeft dit nog nergens toe geleid. Soms gaat het een tijd goed maar hij hervalt steeds. Hij kan dan verbaal zeer agressief worden. Dit is enorm kwetsend en zwaar om te dragen, zeker omdat hij nu ook de kinderen hierbij betrekt.
dokter is gebeld en aangezien hij de situatie al jaren kent werd er gesproken van een gedwonge opname omdat mijn man zich niet wil laten helpen en echt wel een gevaar kan zijn, voor zichzelf maar ook naar mij en de kinderen toe. Na een gesprek met de arts ging mijn man ermee akkoord om zichzelf vrijwillig te laten behandelen. Hij zou eerst tot rust komen bij zijn ouders en ondertussen een afspraak maken voor een intake gesprek in het PZ.
Hij heeft dan wat spullen genomen en is vertrokken. Momenteel weigert hij elk contact en is hij vertrokken naar het buitenland, geen idee voor hoe lang en op die vraag krijg ik geen reactie. Hij heeft ook nog steeds geen afspraak gemaakt bij het PZ en is dat volgens mij ook helemaal niet van plan. Op vragen van de kinderen komt geen reactie, enkel dat hij niet wil praten. De kinderen kunnen dit niet plaatsen en hebben het zeer moeilijk, wat uiteraard begrijpelijk is. Financieel heeft hij alles geblokkeerd.
Oudste dochter heeft ASS en kan dit niet verwerken, ze krijgt wel de steun van een psychologe. Ik kan ook geen antwoorden geven op haar vragen aangezien ik zelf zijn plannen niet ken. Dochter krijgt angstaanvallen en doet hierdoor aan automutulatie. Hiervoor krijgt ze medicatie maar deze situatie is voor haar zo stresserend dat de medicatie niet helpt. Haar vader heeft uiteraard ook sleutels van de woning, hij kan dus thuis komen wanneer hij wil. Hierdoor panikeert onze dochter nog meer. Bij het minste geluid krijgt ze een angstaanval en/of hyperventilatieaanval. Haar vader is uiteraard op de hoogte hiervan maar nog steeds vind hij het niet nodig om duidelijkheid te geven.
Getrouwd blijven is voor mij geen optie meer. Dit is al jaren aan de gang. De keuze was: zich laten opnemen en laten helpen of uit elkaar gaan.
Wat kan ik doen? Uiteindelijk heeft hij de kinderen en mij verlaten en weet ik niet met 100% zekerheid waar hij zit, op een crisismoment kan hij gevaarlijk zijn dus de kinderen en ikzelf voelen ons helemaal niet op ons gemak.
Met hem praten behoort niet tot de mogelijkheden want hij is nu niet voor reden vatbaar. Meestal ziet hij zijn fout pas in als hij in opname is, dan komen na een tijd de verontschuldigen en de belofte dat het niet meer zal gebeuren. Dit hebben ik en de kinderen nu al zo vaak gehoord de afgelopen jaren maar nooit hield hij zich hieraan. Dat komt hoogstwaarschijnlijk wel door zijn persoonlijkheidsstoornis maar als hij zich niet wil laten helpen is dit een straatje zonder einde. Het is nu al te ver gekomen omdat de kinderen nu oud genoeg zijn om te begrijpen wat er aan de hand is. Ik heb hem veel kansen gegeven maar het is op voor mij en ik moet de kinderen beschermen, ze hebben al genoeg meegemaakt.
Ik wil liefst dat hij niet zomaar opeens terug thuis zal staan, hoe kan ik dat voor elkaar krijgen? Moet ik aangifte doen voor het verlaten van de echtelijke woning en het achterlaten van de kinderen?
Heel graag wat advies.
Alvast hartelijk dank.