Ik leerde 3 jaar geleden een jonge vrouw kennen met een kind. Vrij kort na een 1ste ontmoeting zijn we een relatie begonnen, tot hier geen probleem.
De jonge vrouw is van buitenlandse afkomst, in België komen na een huwelijk met een welgestelde Brusselse zakenman. Die man is 3-4 jaar later vrij onverwacht gestorven, met deze man had ze ook een kind.
Sindsdien gaat het niet zo goed met haar, ze kon nergens een betrekking of een relatie vasthouden en kwam zo in de problemen. Ik kreeg altijd van haar te horen dat ik de eeste serieuze relatie was sinds de dood van haar echtgenoot.
Financieel zat ze aan de grond en leeft ze nu al 5 jaar van het OCMW. Ze krijgt iets meer dan 1000 euro per maand, een bedrag dat grotendeels opgaat aan haar vaste kosten.
Als gevolg hiervan had ze altijd een chronisch gebrek aan alles, waardoor ze maandelijks meermaals bij mij aanklopte voor een aalmoes, als ook voor grotere zaken;
- Doktersbezoeken
- Telefoon en internetrekeningen (haar GSM stond op mijn naam)
- Boodschappen
- De aankoop van een wagen
- ....
Ik vond gelukkig snel nieuw werk, maar voor minder geld. Iets waar zij minder gelukkig mee was, ik kon haar plotsklaps amper het geld voor de afbetaling van haar wagen bezorgen. Laat staan andere onverwachte onkosten.
Deze maand was het de laatste afbetaling van haar wagen, en.. u hoort me al afkomen...
We spreken al een tijdje van samenwonen, maar tot op heden hield ik de boot een beetje af. Na een loonsverhoging op mijn nieuw werk zou dit - mits het wegvallen van de auto - eindelijk tot de mogelijkheden behoren. We waren al naar een paar huizen gaan kijken, en met de afbetaling van de wagen dachten we wel iets te vieren te hebben. De grote dag hadden we afgesproken om met ons 3en iets te gaan eten in een gezellig restaurant. Ik maakt een reservatie, vroeg vrijaf aan op mijn werk en reed die dag (met het geld van de auto op zak) naar haar woonst toe.
Op het laatste moment belde ze me op en zei ze om haar te ontmoeten aan het restaurant. Zo gezegd, zo gedaan.. we komen aan, maar i.p.v. samen naar binnen te gaan vraagt ze of ze het geld nu al kan krijgen, kwestie van de man van wie ze de auto had gekocht (een vriend), direct zijn geld te geven. Hij zou al haar al heel de morgen hebben liggen te bellen daarover.
Ik gaf haar het geld, stelde zelfs voor om even op de kleine te passen, maar - jammer maar helaas - deze was deze morgend uitgenodigd door een vriendinnetje om bij haar te komen spelen. Ik vond het jammer, ik had een erg goed met dat kind, maar begreep het wel.
Zij reed door na een laatste kus, en ik ging een zaak binnen, om op haar te wachten. Het ging max. 45 minuten duren zei ze nog.
1,5 uur later nog steeds geen nieuws,. Ik bel haar op, maar krijgt geen gehoor. Dan een tekstbericht: ze zit vast, ze heeft problemen. Ze gaat er niet dieper op in, maar stuurt me een kwartiertje later nog een berichtje: het spijt haar enorm, maar ze weet niet direct hoelang het nog gaat duren. Kunnen we de date uitstellen tot vanavond of de dag er op?
Ik was doodongerust, dit was verre van haar gewoonte, maar zei haar dat dit geen probleem was. Ik kon ook gerust wachten zei ik, had een goed boek bij. "Neenee, ga maar naar huis", klonk het. "Ik ben te opgejaagd, ik bel je wel als het in orde is, dan spreken we gelijk opnieuw af. Vanavond denkelijk al"
Ik keerde dan maar terug naar huis, en bracht de rest van de dag werkend door. 18 uur kwam en ging, geen nieuws. Dan 19 uur, 20 uur... nog steeds niks. Om 21 uur een oproep van een onbekende nummer. Ik neem op en wordt uitgescholden door een Franstalige man. Ik zit achter ZIJN vrouw aan, en dat moet gedaan zijn want anders...
Ik duw af, blokkeer de nummer en werk nog wat door, maar ik stuur nog wel een sms'je naar haar om te horen hoe het nu met haar ging en ik vertel ook lachend over haar nieuwe aanbidder.
5 minuten later krijg ik dan eindelijk een antwoord: het is geen aanbidder maar haar nieuwe vriend. Ze houdt erg veel van hem, en wilt daarom met alles stoppen. Ik val uit de lucht, maar goed... veel meer dan mij er bij neerleggen kan ik toch niet.
Ik heb er wel gemengde gevoelens bij, ze was na een paar uur ook systematisch op alle kanalen (gsm, Facebook, ...) geblokkeerd, haar GSMnr. opgezegd, ...
Sindsdien: geen woord. Ik had nog gehoopt dat haar nr. weer eens was gehackt (toen ben ik ook opgebeld geweest door een vreemde man), maar na 2 weken kan k niet anders dan het aanvaarden: het is voorbij.
Voor mij is het ondertussen wel een uitgemaakte zaak: ik ben de afgelopen 3 jaar een ezel geweest, heb me laten doen als een klein kind en ben hierdoor meer dan 20 000 euro armer. Iets wat ik haar enorm kwalijk neemt, zeker gezien de manier waarop het allemaal is geëindigd. Om nog maar te zwijgen over de stress dat dit mij allemaal koste... een groot deel van mijn spaargeld heb ik uitgegeven aan haar grillen.
Nu is mijn vraag, kan ik hier nog iets aan doen? Er zijn geen papieren getekend, wel bestaat er van alles documentatie van...
Ik kan van elke euro die ik aan haar uitgaf bewijzen dat ze het mij gevraagd had, als ook dat ze het ontvangen heeft...
Kan ik - al was het maar een gedeelte - van mijn geld terugvorderen?