JuridischForum.be

Beste,

We zijn gehuwd onder het stelsel van gemeenschap van goederen, we hebben 3 kinderen.

Ik wil graag het kindergeld sparen voor onze kinderen, echter heeft mijn vrouw er geen oren naar. Ze wil er gewoonweg niet over praten. Bijzonder vervelend, want we sparen nu al 3 jaar niet meer. Wel koopt mijn vrouw liever Stan Smith schoenen.

Enfin. Ik heb nu zelf een doorlopende opdracht opgezet van de gezamenlijke rekening naar de rekening van de kinderen. Maar ik heb et gevoel dat het vervelend zal beginnen worden, en mijn vrouw dit opnieuw zal stopzetten.

Wat zijn mijn mogelijkheden? Is dit onafwendbaar het begin van een echtscheiding? Of hoe pak ik dit best aan?

Bedankt

Laat uw huwelijkscontract wijzigen in volledige scheiding van goederen of zoek een andere vrouw.

Wat als de partner dwars gaat liggen voor het wijzigen naar scheiding van goederen? Zijn hier procedures voor?

Neen! Moet met beider instemming gebeuren.

Maar je zou zachte overtuigingsdwang kunnen gebruiken met de volgende argumentering: Kijk, we geraken het totaal niet eens over onze budgetstijlen. We blijven hierover lijnrecht tegenover elkaar staan. In jouw opinie heb ik een budgetstijl die jouw levensstijl belemmert. In mijn opinie heb je een budgetstijl die het mij belemmert om te leven volgend mijn waarden. Ofwel vinden we elkaar halfweg en doen we beiden een forse scheut water bij de wijn in ons uitgavegedrag. Ofwel kunnen we beiden op onze eigen verantwoordelijkheid leven en budgetteren volgend onze persoonlijke levensstijl zonder daartoe de ander ook te verplichten. Een huwelijkscontract met volledige scheiding van goederen is de enige manier om zelf de consekwenties te dragen van de zelfgekozen budgetstijl. Op die manier koopt ze zoveel designerschoenen als ze wil en stort jij van je persoonlijke rekening op de spaarrekening van de kinderen.

Ik moest toch even googlen naar die schoenen, duurste is onder de 100 euro. Tenzij je vrouw dagelijks 1 paar koopt, moet je niet overdrijven en moet haalbaar zijn om tot een compromis te komen.

Fons, als mensen overtuigd zijn van hun eigen persoonlijke (budgettaire) levensstijl en er niet toe komen die in 1 gezamenlijk project te verenigen, is het beter dat beide partijen financieel onafhankelijk zijn van elkaar.Dan houden de discussies ook op en spendeert ieder zijn vrij beschikbaar budget naar goeddunken. Een huwelijk verplicht niet persé tot gemeenschap van goederen hé.....