JuridischForum.be

Een weduwnaar (met drie kinderen) hertrouwt met scheiding van goederen.

Hij heeft zelf een woning in eigendom. Dit wordt de gezinswoning.

Kan die man op eigen houtje die woning verkopen indien hij hulpbehoevend wordt en op een appartement wil gaan wonen. De echtgenote (die aast op het vruchtgebruik) heeft daar geen zin in.

Maar heeft die echtgenote daar wel zeggingschap over?

Iemand die gehuwd is en alleen eigenaar is van de woning waarin hij en zijn gezin wonen, kan die niet zomaar verkopen zonder de instemming van de andere echtgeno(o)t(e). Weigert die in te stemmen met de verkoop, dan kan de vervangende machtiging van de rechtbank worden gevraagd.
Alles zal afhangen van de reden waarom men wil verkopen.

Inderdaad, de echtgenote kan -voor de gezinswoning- dwarsliggen indien ze wenst, ongeacht het huwelijksvermogensstelsel.

Burgerlijk wetboek:

Art. 215 § 1. De ene echtgenoot kan zonder de instemming van de andere niet onder bezwarende titel of om niet onder de levenden beschikken over de rechten die hij bezit op het onroerend goed dat het gezin tot voornaamste woning dient, noch dat goed met hypotheek bezwaren.
Hij kan zonder die instemming evenmin onder bezwarende titel of om niet onder de levenden beschikken over het huisraad dat aanwezig is in het goed dat het gezin tot voornaamste woning dient, noch dat huisraad in pand geven.
Indien de echtgenoot wiens instemming vereist is, deze zonder gewichtige redenen weigert, kan de andere echtgenoot zich door de [1 familierechtbank]1, laten machtigen om de handelingen alleen te verrichten.
§ 2. Het recht op de huur van het onroerend goed dat een der echtgenoten gehuurd heeft, zelfs voor het huwelijk, en dat het gezin geheel of gedeeltelijk tot voornaamste woning dient, behoort aan beide echtgenoten gezamenlijk, niettegenstaande enige hiermede strijdige overeenkomst.
De opzeggingen, kennisgevingen en exploten betreffende die huur moeten gezonden of betekend worden aan elk der echtgenoten afzonderlijk of uitgaan van beide echtgenoten gezamenlijk. (Elk van de echtgenoten kan evenwel de nietigheid van deze documenten, die aan de andere echtgenoot worden toegezonden of van deze laatste uitgaan, slechts inroepen indien de verhuurder kennis heeft van hun huwelijk.) <W 20-02-1991, art. 3>
Elk geschil tussen de echtgenoten omtrent de uitoefening van dat recht wordt beslist door de [1 familierechtbank]1.
De bepalingen van deze paragraaf zijn niet van toepassing op handelshuurovereenkomsten, noch op pachtcontracten.

Nu weet ik niet of een rechter, gelet op de exclusieve eigendom, het huwelijksvermogensstelsel.....snel zou weigeren indien de verkoop bedoeld was om bv een service-flat te huren. Ik vind dat artikel in de context van scheiding van goederen en eigendom die berust bij 1 echtgenoot ook een aberratie maar goed, mijn persoonlijke mening daarover doet er niet toe.

U zegt zelf : ongeacht het huwelijksstelsel. Inderdaad, de partner moet akkoord gaan omdat zij dan geen mogelijkheid heeft op vruchtgebruik van de woning, waar die misschien al die jaren heeft op gerekend. Uw aberratie heeft mi. geen grond.

@wanton: juridisch zie ik uiteraard wat de situatie is, mijn aberratie is geen juridische kwestie, ik vind het principe van dat akkoord van de partner onverenigbaar met het principe van scheiding van goederen indien het goed exclusief eigendom van 1 partner is. Voor mij heeft die andere partner dan nergens recht op, behoudens indien bij overeenkomst iets anders werd bedongen, in mijn ogen gaat de bepaling van art. 215, par. 1 lijnrecht in tegen het eigendomsrecht en de consequenties van het stelsel scheiding van goederen.

Maar zoals gezegd, het is een persoonlijke bedenking, geen juridische want de wet is duidelijk. U ziet de zaken op uw manier en dat respecteer ik, ook al ben ik het er niet mee eens.

Er is een merkwaardige asymmetrie.
Bv. twee personen huwen met scheiding van goederen.
Veronderstel dat ze ieder een identiek huis bezitten.
Ze wonen samen in één van die huizen.
Gevolg: de ene mag zijn huis nog steeds zonder toestemming verkopen, de andere niet omdat ze daar toevallig wonen.