JuridischForum.be

Dag iedereen,

Mijn vriendin en ik gaan over een half jaartje trouwen maar geraken niet uit over ons stelsel en huwelijkscontract. Ik zou voor scheiding van goederen met een huwelijkscontract willen gaan en zij voor wettelijk stelsel met een huwelijkscontract met al onze wensen erin omvat.

Onze situatie is dat ik een eigen woning bezit waar mijn vriendin de helft van de lening mee gaat van betalen zodra we getrouwd zijn. Ik blijf dus ten alle tijde eigenaar (in beide stelsel) maar we willen beide dat haar kapitaal wat ze maandelijks mee aflost en een waardevermeerdering bij een eventuele scheiding aan haar zou vergoed worden.

Voor mij is het belangrijk dat ik mijn financiële onafhankelijkheid behoud, dwz : al mijn bankrekeningen, spaargelden, effectenrekeningen, pensoenfondsen moet de mijne blijven en die van mijn vriendin de hare. Ook stortingen of aankopen van fondsen na het huwelijk blijven van de persoon op wiens naam de respectievelijke rekening staat. Loon is ook van ieder op zich.

Eigendommen die gekocht zijn na het huwelijk, zoals een nieuwe wagen mogen van beide partijen zijn.

Ik dacht hier dan naar scheiding van goederen te gaan met aparte clausules die mijn vriendin beschermen voor haar geinvesteerd kapitaal, maar mijn vriendin heeft hier bang voor en denkt dat het haar niet voldoende beschermt. Zij wil dan weer naar wettelijk stelsel met een aparte clausule die alles regelt van de aparte bankzaken en fondsen en dergelijke.

De vraag is nu : wat is hier het beste ?

Bijkomende vraag hierop : hoe zit het met de inhoud van een kluis bij de bank die ik nu reeds bezit ? Dus van voor het huwelijk staat deze op mijn naam. De inhoud hiervan staat nergens genoteerd, mijn vriendin is hiervan ook (nog) niet op de hoogte.

Mijn mening (ik ben zelf gehuwd onder zuivere scheiding van goederen): indien ik uw beschrijving lees dan denk ik dat u best voor het stelsel van scheiding gaat, met een aparte regeling voor de inbreng die uw vriendin/vrouw doet voor de woning. Dat gaat veel minder gedoe zijn dan voor een gemeenschappelijk stelsel dat u daaropvolgend half moet strippen om hetzelfde effect te krijgen. En dan is het nog maar de vraag of dat kan want u kan weliswaar wijzigingen aanbrengen, maar deze mogen niet als gevolg hebben datr de essentie van het stelsel wordt ondermijnd. Beroepsinkomsten zijn in het wettelijk stelsel bv elementen van het gemeenschappelijk vermogen, ik denk niet dat u daar makkelijk kan beginnen aan morrelen.

Tenslotte: u zal wel zin dat zelfs bij scheiding van goederen onvermijdelijk een heleboel onverdeeldheden gecreëerd worden, in praktijk houdt haast niemand van elke aankoop een factuurtje bij + sommige zaken worden gewoonweg samen aangekocht.

U moet er gewoon samen over nadenken en rekening houden met alle factoren. Indien bv één van de partners later thuis mocht blijven om op de kinderen te passen, daarvoor de carrière on hold zetten etc dan kan zuivere scheiding van goederen dramatische gevolgen hebben indien de relatie spaak loopt. Mijn echtgenote en ik hebben jaren in het buitenland gewoond omwille van mijn job. Ik werd zeer goed betaald, zij verdiende toen haast niets. Gedurende die periode heb ik haar maandelijks gewoon een vergoeding uitbetaald op haar rekening.

Bedankt voor je reactie.

Lijkt me inderdaad logisch dat je de basis van een huwelijkstelsel niet zou kunnen wijzigen.

Mijn vriendin huivert echter bij de gedachte van scheiding van goederen... Ze denkt dat dit stelsel dan haar investeringen in de woning teniet zal doen, ook al is er een contract opgemaakt.

Denk dat we best naar de notaris gaan hiermee.

Indien de notaris toch zou beslissen van het wettelijk stelsel half te ontbinden en met die clausules van loon en dergelijke te gaan. Kan een rechter hier dan toch nog vanaf wijken ? En zeggen dat het loon ten alle tijde gemeenschappelijk is en dus ook de gelden op de spaarrekening ?

Dank u

Het is begrijpelijk dat uw vriendin enigzins huivert; ze gaat immers mee betalen voor een lening (en/of wie weet bij de bank meetekenen als ontlener, iets wat ik in haar geval toch niet lichtvaardig zou doen) en ze verwerft geen eigendom in ruil. Het is dus logisch dat ze een zeer sterke garantie eist om er zeker van te zijn dat ze haar aandeel + de eventuele meerwaarde kan recupereren ingeval het verkeerd mocht lopen in de relatie. Wat ik haar zou aanraden is om zelf -afzonderlijk van u- naar een notaris van haar keuze te gaan en daar advies in te winnen over hoe dit het makkelijkst kan worden gerealiseerd, ervoor zorgende dat ze benadrukt dat een absolute bescherming van haar investering voor haar het belangrijkst is.

U kan desgewenst ook al alle 'regels' vastleggen die moeten gevolgd worden ingeval dat scenario -ik hoop voor u van niet- werkelijkheid mocht worden. Uw aanpak (alles op voorhand regelen en vastleggen) is echter véél verkieslijker boven à posteriori de boel moeten trachten te regelen in omstandigheden waar de rede soms zoek is.

Dat is inderdaad zo. Ik wil natuurlijk ook dat alles correct is en dat ze haar investering met meerwaarde terugkrijgt.

Weet je toevallig iets van de kluis op mijn naam ? is deze in het wettelijk stelsel automatisch opvraagbaar door mijn vrouw ? Wat met de inhoud verworven voor het huwelijk en met deze tijdens het huwelijk als we hier niets van laten registreren ?

Dank u

Wettelijk stelsel: Aangezien de kluis goederen bevat die uw bezit zijn van voor het huwelijk blijven deze van u. De bank is verplicht de echtgenoot/echtgenote in kennis te stellen bij het huren van een kluis (elk stelsel), niet bij een kluis die reeds gehuurd was voor het huwelijk. Wel twee kanttekeningen: a) bij dispuut zal u moeten kunnen bewjzen dat de inhoud van de kluis uw eigen middelen zijn en b) de inkomsten uit uw eigen goederen (vb obligaties die in die kluis liggen, voor zover zulke dingen nog fysiek bestaan) die zijn wel gemeenschappelijk. In elk geval zal uw echtgenote er geen toegang toe hebben indien u haar geen volmacht verschaft.

Of het verstandig is het bestaan van een eigen kluis voor uw aanstaande echtgenote te verbergen is een andere vraag uiteraard. Ik ben zelf vrij zakelijk ingesteld (en mijn vrouw ook anders zouden er allang rampen gebeurd zijn) maar indien er ab initio geen zeker vertrouwen is, is het misschien beter niet te contracteren als u begrijpt wat ik bedoel. De meeste mensen hebben er in een relationele context een probleem mee indien ze te ostentatief beschouwd worden als een af te dekken risico, ik zeg het maar

Dat klopt en dat gevoel wil ik mijn vriendin ook niet geven, daarmee dat ik het hier ook eerst wil bespreken.

Maar ik heb als 18 jarige een (v)echtscheiding meegemaakt tussen mijn ouders die een bloeiende eigen zaak hadden. Het ging allemaal goed om dit te verdelen tot een "derde partij" - die de euro's in haar ogen reeds zag- begon te steuken...

En om dan een opgebouwd vermogen zien te verdwijnen, dat is iets wat ik NOOIT meer wil meemaken... Aan de andere kant wil ik ook niet dat mijn vriendin ongelukkig is... Nie altijd even makkelijk als je een mooi vermogen hebt en je vriendin kwasi geen enkel...