Vraagje:
A en B zijn gehuwd volgens het wettelijk stelsel. B moet na 5 jaar huwelijk (met A) nog de uitkoop regelen van het onroerend goed uit vorig huwelijk met C. Tijdens die 5 jaar hebben A en B (in wettelijk stelsel) wel samen de hypotheek van dat onroerend goed verder afgelost. (al was dat nog gedeelde eigendom van B en C)
De uitkoop wordt eindelijk geregeld. A en B kopen samen het onroerend goed aan, waarvan al een deel de eigendom is van B én een deel van de hypotheek samen betaald is door A en B.
Voor die 5 jaar hypotheekaflossing is er (mijns insziens) ook een schuld aan de gemeenschap ontstaan. Het lijkt me heel ingewikkeld om dan de aandelen van A en B te berekenen van dat onroerend goed.
Er is géén huwelijkscontract, kan er dan toch in de aankoopakte vermeld worden dat er een persoonlijk aandeel van B ( van voor het huwelijk) in het huis is. Dat er een schuld aan de gemeenschap bestaat mbt het 5 jaar afbetalen voor de gezamelijke uitkoop van het huis?
Het lijkt me moeilijk om dit alles genuanceerd te akteren. Ineens wél een huwelijkscontract opstellen, is mijns insziens ook geen oplossing omdat A en B gewoon het wettelijk stelsel wil houden. (omdat ze ook zo gestart zijn).
Iemand suggesties?
Thnx bij voorbaat
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
thanx repelsteel, ik denk dat er nog meer info nodig is om je antwoord te nuanceren:
- er is géén scheidingsregeling tussen B en C: ik vergat te melden dat er tussen B en C géén huwelijk en géén wettelijke samenwoning geregistreerd is/was. In feite hebben B en C samen een onroerend goed gekocht en woonden daar in. C heeft het onroerend goed achtergelaten en B heeft verder alle kosten gedragen. Vanaf het huwelijk (wettelijk stelsel) met A, gebeurden alle aflossingen, reparaties, betalingen verzekeringen, K.I. vanuit de gemeenschappelijke inkomsten van A en B.
Mijn redenering was dus: voor de hele periode van onverdeeldheid tussen B en C, moet (voordat het goed verkocht wordt) eenvoudigweg de wetgeveing voor onroerende goederen in onverdeeldheid tussen verschillende eigenaren gevolgd worden qua afrekening van alle gemaakte kosten en afbetalingen.
Dat wil zeggen, in verhouding tot de eigendomsbreuk: de afbetaling van hypotheek, kosten aan het goed, verzekeringen, KI etc. er een eindboekhouding gemaakt moet worden: én dat de genotsderving van de eigendom (eigendomsbreuk van de mogelijke huuropbrengst van het goed) voor C terugbetaald moet worden.
en dàn pas de verkoop.
B heeft die 5 jaar herhaalde malen aangedrongen bij C om hierover een correcte boekhouding te voeren. Maar dat weigerde C steeds.
Vermoedelijk was dit zelfs de strategische opzet om zich te onttrekken aan de lopende kosten.
Enne A hééft uiteraard (willens nillens) 5 jaar lang meebetaald aan dat onroerend goed.
Hoe kan dit wettelijk opgelost worden. C weigert alle medewerking. En A heeft strikt genomen geen akkoord of verhaal tov C.
- er is géén scheidingsregeling tussen B en C: ik vergat te melden dat er tussen B en C géén huwelijk en géén wettelijke samenwoning geregistreerd is/was. In feite hebben B en C samen een onroerend goed gekocht en woonden daar in. C heeft het onroerend goed achtergelaten en B heeft verder alle kosten gedragen. Vanaf het huwelijk (wettelijk stelsel) met A, gebeurden alle aflossingen, reparaties, betalingen verzekeringen, K.I. vanuit de gemeenschappelijke inkomsten van A en B.
Mijn redenering was dus: voor de hele periode van onverdeeldheid tussen B en C, moet (voordat het goed verkocht wordt) eenvoudigweg de wetgeveing voor onroerende goederen in onverdeeldheid tussen verschillende eigenaren gevolgd worden qua afrekening van alle gemaakte kosten en afbetalingen.
Dat wil zeggen, in verhouding tot de eigendomsbreuk: de afbetaling van hypotheek, kosten aan het goed, verzekeringen, KI etc. er een eindboekhouding gemaakt moet worden: én dat de genotsderving van de eigendom (eigendomsbreuk van de mogelijke huuropbrengst van het goed) voor C terugbetaald moet worden.
en dàn pas de verkoop.
B heeft die 5 jaar herhaalde malen aangedrongen bij C om hierover een correcte boekhouding te voeren. Maar dat weigerde C steeds.
Vermoedelijk was dit zelfs de strategische opzet om zich te onttrekken aan de lopende kosten.
Enne A hééft uiteraard (willens nillens) 5 jaar lang meebetaald aan dat onroerend goed.
Hoe kan dit wettelijk opgelost worden. C weigert alle medewerking. En A heeft strikt genomen geen akkoord of verhaal tov C.
A geniet juist niets: A wordt verplicht mee af te betalen aan een goed waar A zelf geen eigenaar van wordt, maar B e n C wel. A had net zo goed samen met B een goed kunnen afbetalen waar zowel a en B eigenaar van werden. Er is dus een schuld aan de gemeenschap ontstaan. Enne, als gehuwde was A bovendien verplicht samen te wonen met echtgeno(o)t(e).
Er zijn gelukkig notariele verslagen én mailverkeer waaruit blijkt dat C almaar opnieuw afspraken voor ofwel een verdeling of een akte van tijdelijke onverdeeldheid weigerde.
Mijns insziens kan er dus een zaak gemaakt worden dat de boekhouding van de afgelopen 5 jaar afgehandeld wordt. en daarna heeft C heeft recht op aandeel uit verkoop.
Er zijn gelukkig notariele verslagen én mailverkeer waaruit blijkt dat C almaar opnieuw afspraken voor ofwel een verdeling of een akte van tijdelijke onverdeeldheid weigerde.
Mijns insziens kan er dus een zaak gemaakt worden dat de boekhouding van de afgelopen 5 jaar afgehandeld wordt. en daarna heeft C heeft recht op aandeel uit verkoop.
dàt was dus mijn initiele vraag of dat technisch gezien kon: dank je kim.
Maar toch blijft het ingewikkeld: de inkoop van het onroerend goed (van B+C) moet wettelijk gezien gebeuren door B (dat heeft de notaris laten weten) en dan moet berekend worden voor hoeveel aandeel (van die 5 jaar) er reeds een schuld aan de gemeenschap (van A+B) is.
De rekensom is tamelijk ingewikkeld omdat er strikt genomen twee situaties door elkaar liepen.
En ter info: B kon niet verhuizen vanwege zeer duidelijk (objectief na te trekken) redenen) Er zou géén opbrengst geweest zijn. (Kan moeilijk héé, als het huis niet "af" is
Soit de notaris is er ook niet helemaal uit hoe die gordiaanse ontward moet worden.
Maar toch blijft het ingewikkeld: de inkoop van het onroerend goed (van B+C) moet wettelijk gezien gebeuren door B (dat heeft de notaris laten weten) en dan moet berekend worden voor hoeveel aandeel (van die 5 jaar) er reeds een schuld aan de gemeenschap (van A+B) is.
De rekensom is tamelijk ingewikkeld omdat er strikt genomen twee situaties door elkaar liepen.
En ter info: B kon niet verhuizen vanwege zeer duidelijk (objectief na te trekken) redenen) Er zou géén opbrengst geweest zijn. (Kan moeilijk héé, als het huis niet "af" is
Soit de notaris is er ook niet helemaal uit hoe die gordiaanse ontward moet worden.
inkoop is inderdaad best door B te doen omwille van de kosten...
Anderzijds, waarom kijken naar de schuld aan de gemeenschap?
Uiteindelijk, als er een inbreng gebeurt, krijgt de huwelijksgemeenschap (en dus ook A) eigendomsrechten in een onroerend goed waar de huwelijksgemeenschap (en dus ook A) voor heeft bijgedragen...
Anderzijds, waarom kijken naar de schuld aan de gemeenschap?
Uiteindelijk, als er een inbreng gebeurt, krijgt de huwelijksgemeenschap (en dus ook A) eigendomsrechten in een onroerend goed waar de huwelijksgemeenschap (en dus ook A) voor heeft bijgedragen...
omdat de schuld aan de gemeenschap een goed betreft dat op dat ogenblik niet (enkel) tot de eigenom behoorde van B. Als je het uittelt maakt het enkele 10 000en euro's uit. en dat is toch niet te verwaarlozen... vermits later zowel de eigen kinderen van A als de eigen kinderen van B zullen erven en dan klopt zo'n rekensom maar beter...
In dat geval (begroting van de schuld én de kinderen) klopt de rekening inderdaad maar beter...
Volgens mij houdt echter niets tegen dat de partners onderling een en ander overeenkomen zonder dat cijfermatig alles klopt...
Dit komt wel meer voor in het kader van nalatenschappen en echtscheidingen...
Volgens mij houdt echter niets tegen dat de partners onderling een en ander overeenkomen zonder dat cijfermatig alles klopt...
Dit komt wel meer voor in het kader van nalatenschappen en echtscheidingen...
Toch zullen A en B een manier moeten vinden om de rekensom officieel te laten akteren, want de respectievelijke kinderen van A en B zijn later niets met "onderling afgesproken akkoorden". De kinderen van A en B zijn immers géén familie van elkaar en dit soort situaties is vragen om ellenlange erfenisruzies....