Voor zover ik mij kan herinneren heb ik al problemen gehad met mijn moeder.
Ze neemt me alles dat misgaat kwalijk. Toen ik nog een baby was, duwde ik haar weg (ik wou blijkbaar geen borstvoeding). 23 jaar later is ze daar nog altijd kwaad voor en wrijft ze het er bij iedere discussie nog eens in. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 8 was. Mijn vader is hertrouwd (en intussen alweer gescheiden) en woonde samen met een vrouw die enorm manipulatief is. Ik was jong en naïef en het lukte haar om mij deels tegen mijn moeder. Daar is mijn moeder 15 jaar laten nog altijd kwaad voor.
In die periode hadden we immens veel ruzie. Ik was de rotte appel, een pretentieus kreng. Ze verweet mij dat ik ervan uit ging dat de wereld alleen maar rond mij draaide. Ik was nog een stuk jonger en dat deed mij pijn.
Maar met ouder worden (23 bijna), begon ik meer lef te hebben. Genoeg lef om tegen mijn moeder in te gaan en te zeggen wat ik dacht in plaats van alles op te kroppen.
Toen ze mij een klap verkocht omdat ik "dwaas zat te kijken" (dat nadat ik al 3x dezelfde vraag had beantwoord die ze maar bleef stellen en ik echt zoiets had van : "Meen je het serieus ?"), heb ik terug geslagen. Ze wou mij uit huis zetten, maar ik kwam er vanaf met een halfjaar doodse stilte als ik in de buurt was. Ik heb mij proberen te verontschuldigen (hoewel ik eigenlijk niet degene was die in fout was), maar ze stak een heel drama af over hoe gekwetst ze wel niet was en dat het nooit meer hetzelfde zou worden tussen ons. Dat boeide mij niet. Nog altijd niet. Ik heb geen band met mijn moeder en ik wil er ook helemaal geen.
Het ging even terug beter, en uit het niets ontplofte alles helemaal. Het ging over het feit dat ik nooit mijn taak (stofzuigen) deed. Maar ik vond : "Ik betaal 375€ per maand, mag maar 2x per week douchen en dan nog liefst zo kort mogelijk. tv kijk ik zelden, internet boeit mij niet en als ik eens een extraatje vraag als een potje ijscrème, kon het nooit zijn. Ik moet (toen) mijn kleren zelf strijken... En na haar uitspraak 'de huishoudster moet ook betaald worden', moet ze maar zelf stofzuigen". Ik zat in de zetel met mijn laptop op de schoot toen ze uit het niets mijn laptop dichtsloeg met mijn handen ertussen. Dat ding had mij teveel gekost om haar het te laten kapot maken en in reflex (omdat ze nog uithaalde naar mij) heb ik naar haar gestampt (mijn handen kon ik niet gebruiken, omdat ze nog tussen mijn laptop zaten). Toen heeft ze gedreigd mij uit huis te zetten.
En daar is ze mee proberen doorgaan. Ze wou dat ik tegen eind februari (2012) weg was of ze zou naar het Vredegerecht stappen.
Omdat mijn vriend en ik toen beslist hadden om te bouwen, en mijn "schoonmoeder-in-spe" eens een deftig telefoontje heeft gedaan naar mijn moeder, zei ze dat ze mij nipt zou DULDEN tot we konden verhuizen. Ze zei geen woord meer tegen mij, maar dat was terug iets beter.
Nog niet zo lang geleden had ik haar vriendelijk gevraagd of we eens konden praten over wat ik thuis betaal, want ik betaal de lening al bijna volledig (mijn helft ervan bedoel ik dan en het wordt duur). Ik dacht, mijn moeder zal mij wel steunen zodat ik zo snel mogelijk buiten ben, maar meteen ging ze uit haar dak en gooide mij verwijten naar het hoofd :
- ik heb 2x geprobeerd aan hogeschool te studeren, maar dat was niets voor mij. Ik kon het niet aan, maar die kosten steekt ze mij iedere keer door
- ik heb een moto gekocht (heeft mij twee keer niets gekost en ik heb er tijden voor gespaard, dus had ik budget speciaal daarvoor)
- mijn vriend en ik willen een hond kopen als we alleen wonen (waar we trouwens ook voor sparen op voorhand) en moeten dat maar niet doen als we geen geld genoeg hebben nu
- Ze heeft iedere cent nodig van wat ik haar betaal, maar ik zie er niets voor en ik houd WEL rekening met de was en plas thuis.
- ze moet mijn kleren wassen en strijken, eten en drinken voorzien voor mij
- ik doe niets in huis, dus de huishoudster moet betaald zijn
- ik ben een ondankbaar kreng met twee gezichten die van alle mensen profiteert
- ...
Ik slaap ieder weekend bij mijn vriend, dus betaal ik aan mijn moeder voor eten en drinken dat ik nooit op eet die dagen. Ze strijkt niet voor mij en doet de was in de week, dus is er niets dat aan mij gebonden is dat ik voor de zondagen zou moeten betalen. Als alles goed verloopt, kunnen mijn vriend en ik eind september 2013 verhuizen naar ons eigen huis. Voor die paar maanden dacht ik nu echt dat er wel een deel af zou kunnen zodat mijn vriend en ik extra kunnen sparen. In plaats daarvan krijg ik nu al 2 weken weer doodse stilte en weigerde ze zaterdag eten voor mij te voorzien, hoewel ze duidelijk wist dat ik thuis zou blijven eten.
Deze morgen is alles geëscaleerd. Ze weet dat ik een ochtendhumeur heb om U tegen te zeggen en juist op zo'n moment begon ze mij uit te dagen. Ik wijs haar erop dat ik voor zaterdag een halve dag aftrek van wat ik moet betalen (wat ik trouwens al doe met de dagen dat ik bij mijn vriend blijf slapen) omdat ik niet betaal voor iets wat ik niet krijg. Voor ik het wist stond ze vlak voor mijn neus en zei het volgende :
"Je bent een ondankbaar mens, 2 gezichten heb je. Je bent een pretentieus wicht die denkt dat de wereld enkel rond haar draait. Een grote profiteur." En in mijn woede omdat ik wéét dat ik zo NIET ben maar zij dat beeld op zo'n manier vasthoudt dat ze de self fullfilling prophecy bijna letterlijk toepast. Ze daagt mij uit om op de manier te reageren die ze door dat beeld over mij heeft. Daardoor en ik meen iedere letterlijk, was mijn reactie :
"Je bent het niet waard om uzelf moeder te noemen. Als er iemand twee gezichten hebt, ben jij het. In de club (moto's) ben je zogezegd onzeker en heb je een laag zelfbeeld, maar ze zouden eens moeten weten hoe je ECHT bestaat. Je eist respect, maar verdient het niet. Als ik kon vertrekken dan deed ik het. Nu gaat dat niet. Als ik hier weg ben, dan hoef ik je niet meer te horen, zien, ruiken, voelen, NIETS !" Waarop ze mij de gang in duwde en riep : "Eruit ! Zet aan ! Ondankbaar kind, je bent het niet waard om mijn dochter te zijn ! Je zal mogen zorgen dat je uw gerief hier vanavond niet op straat vindt, je komt er niet meer in !" Met andere woorden probeert ze mij weer buiten te zetten. En ik geloof dat ze het gaat doen. Ze is jaloers op de nieuwbouw (zowat héél de omgeving zegt het), al héél mijn leven reageert ze jaloers tegenover mij. Mijn broer was altijd al favoriet, nog VOOR ik bewust begon te rebelleren (en ik weet dat ik geen engeltje was) door haar gedrag tegenover mij.
Nu vraag ik mij af in hoeverre het van haar kant mogelijk is mij uit huis te zetten terwijl ik aan het bouwen ben en de verhuisdatum zo goed als vast ligt.
Mijn schoonmoeder-in-spe zou mij allang bij haar laten wonen als het niet was dat mijn schoonvader-in-spe erg op zijn privacy gesteld is en niet makkelijk te overtuigen is. Bij mijn vader is geen plek voor mij omdat hij in een klein appartementje woont en mijn kleinste broertje daar regelmatig logeert (en dat zou niet meer mogelijk zijn als ik in zijn bed slaap).
Ik weiger ook te huren voor de vier maanden dat het maar zijn voor we verhuizen. Dat zou de domste beslissing zijn financieel gezien.
Kan zij haar wil doordrijven en/of wat kan ik doen om het te voorkomen ?
P.S. : Dit is geschreven met de adrenaline van de ruzie nog in de aderen en met een héél verward en panikerend gedachtegoed.