Ik ben een paar maand geleden ingetrokken bij mijn vriend. We vormen nu een nieuw samengesteld gezin. Het is zijn eigendom, ik leg iedere maand de helft bij bij zijn lening. Maar ik zou mij graag inkopen in de woning, omdat ik nu nog altijd het gevoel heb dat er niks van mij is, hoewel ik ook al veel geld in het huis heb gestoken. Dus zijn we naar de notaris gestapt. Die raadde ons aan om te trouwen! Dat zou de makkelijkste en goedkoopste manier zijn en mij een zware lening besparen… En de kindjes zijn beschermd.
Maar mijn vriend is al eens getrouwd geweest en heeft gezworen nooit meer te trouwen. Ik begrijp hem daarin en ik had er zelf ook totaal geen interesse in. Tot nu natuurlijk, om deze reden zie ik mij wel trouwen. Probleem is dat mijn vriend principieel nee blijft zeggen… Hij blijft zich blindstaren op het feit dat hij het allemaal al eens heeft meegemaakt en het niet nog eens wil meemaken als het fout loopt. Wat vinden jullie hiervan?? Dat zou er dus op neer komen dat ik geld moet lenen dat ik dan aan hem moet terugbetalen. We hebben het nu eindelijk financieel goed nu we samenwonen en dan zouden we ons hierdoor terug nauwer moeten gaan zetten.
Dit onderwerp lijkt voor hem afgesloten of uitgesteld, maar niet voor mij... Ik denk hier dagdagelijks aan en hij weet maar al te goed dat dit is wat ik zou willen, wat ook het verstandigste lijkt om te doen toch in onze situatie? Of heeft iemand nog weet van één of ander compromis in zo'n geval?
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
In principe is er niets wat door een huwelijk wordt beschreven dat je niet in een contact kan laten opmaken bij een notaris.
Trouwen is gemakkelijk omdat daar al standaard stelsels voor zijn (scheiding- gemeenschap van goederen en wettelijkstelsel)
Maar alles wat daar in staat kan je in een contract laten steken. En met een contract kunnen jullie zelfs nog beter bespreken hoe het moet geregeld worden moest het toch mislopen.
Zonder hierbij in uw privé willen mengen, je bent nog maar een paar maand geleden gaan samenwonen, misschien heeft hij ook gewoon meer tijd nodig?
Trouwen is gemakkelijk omdat daar al standaard stelsels voor zijn (scheiding- gemeenschap van goederen en wettelijkstelsel)
Maar alles wat daar in staat kan je in een contract laten steken. En met een contract kunnen jullie zelfs nog beter bespreken hoe het moet geregeld worden moest het toch mislopen.
Zonder hierbij in uw privé willen mengen, je bent nog maar een paar maand geleden gaan samenwonen, misschien heeft hij ook gewoon meer tijd nodig?
even een belangrijke reflexie die je toch ook even aan je partner voorlegt.
Je partner moet nog steeds afbetalen aan zijn woning. Na zoveel jaar afbetalen zal de woning van hem zijn. Ok, jij kan bij hem wonen met je kinderen (dat is fijn) maar op het einde van de rit heb je jaran afbetaald en kan je je kinderen niets nalaten.
Het pijnpunt wordt duidelijker met de volgende vergelijking: als jullie een huurhuis zouden huren samen (want jullie willen wel in één woning samenleven), dan zouden jullie die huurkost ook samen betalen, maar niemand zou zich hierdoor verrijke tov de andere.
Nog een ander voorbeeld: als jullie nu zouden beslissen een huis te kopen, zouden jullie dat ook samen afbetalen en zouden jullie later elk iets kunnen doorgeven aan jullie respectievelijke kinderen.
Kortom: je wordt voor het voldongen feit gesteld dat je, omdat je er ook woont, moet bijdragen aan de persoonloijke verrijking van je partner zonder dat je er zelf iets aan overhoudt. Dat is niet fair.
Ik vermoed dat je partner ook niet wilt dat je mede-eigenaar wordt van het huis waar je aan mee afbetaalt. Want dat zou hij eigenlijk zelf al moeten voorgesteld hebben. Het mom van: "je woont hier toch ook" volstaat niet als argument.
Om dit verhaal in een eerste fase iets eerlijker te maken, zou ik niet meer de helft van de lening betalen, maar een soort van woonstvergoeding. Daarmee vergoed je met een maandelijkse bijdrage de mogelijke woningsleet die je met jouw kinderen veroorzaakt
een derde van de lening lijkt mee méér dan voldoende.
Ik hoop van harte dat je partner begrijpt dat als je er NIET was, hij op zijn eentje waarschijnlijk de lening niet zou kunnen dragen.
en dat is dus het bewijs dat je een rechtmatige mede-eigenaar moet kunnen zijn.
Je partner moet nog steeds afbetalen aan zijn woning. Na zoveel jaar afbetalen zal de woning van hem zijn. Ok, jij kan bij hem wonen met je kinderen (dat is fijn) maar op het einde van de rit heb je jaran afbetaald en kan je je kinderen niets nalaten.
Het pijnpunt wordt duidelijker met de volgende vergelijking: als jullie een huurhuis zouden huren samen (want jullie willen wel in één woning samenleven), dan zouden jullie die huurkost ook samen betalen, maar niemand zou zich hierdoor verrijke tov de andere.
Nog een ander voorbeeld: als jullie nu zouden beslissen een huis te kopen, zouden jullie dat ook samen afbetalen en zouden jullie later elk iets kunnen doorgeven aan jullie respectievelijke kinderen.
Kortom: je wordt voor het voldongen feit gesteld dat je, omdat je er ook woont, moet bijdragen aan de persoonloijke verrijking van je partner zonder dat je er zelf iets aan overhoudt. Dat is niet fair.
Ik vermoed dat je partner ook niet wilt dat je mede-eigenaar wordt van het huis waar je aan mee afbetaalt. Want dat zou hij eigenlijk zelf al moeten voorgesteld hebben. Het mom van: "je woont hier toch ook" volstaat niet als argument.
Om dit verhaal in een eerste fase iets eerlijker te maken, zou ik niet meer de helft van de lening betalen, maar een soort van woonstvergoeding. Daarmee vergoed je met een maandelijkse bijdrage de mogelijke woningsleet die je met jouw kinderen veroorzaakt
een derde van de lening lijkt mee méér dan voldoende.
Ik hoop van harte dat je partner begrijpt dat als je er NIET was, hij op zijn eentje waarschijnlijk de lening niet zou kunnen dragen.
en dat is dus het bewijs dat je een rechtmatige mede-eigenaar moet kunnen zijn.
We zijn wel al drie jaar samen en spreken hier dus al lang over hoe we het allemaal zouden kunnen regelen... Hij begrijpt dat ik mede-eigenaar wil worden en hij wil dit ook. Ik zou me er anders niet 100% thuis voelen! We kunnen inderdaad alles laten schrijven, maar om mij echt voor de helft in de kunnen kopen, zou ik een lening moeten aangaan, terwijl dat makkelijker op te lossen zou zijn met te trouwen met gemeenschap, dan sta ik in één keer gelijk en kunnen we zelfs de lening laten herzien (is nu redelijk zware lening gezien hij er alleen voor stond). Oké hij heeft al wat jaren alleen afbetaald, maar ik heb ook al verbouwingen gefinancierd, en met terugwerkende kracht kan je dat toch niet regelen naar het schijnt...
Nu zou het veel kosten meebrengen voor mij (aktekosten, lening,...) terwijl ik hem ook al financieel geholpen heb... puur en alleen omdat hij focust op dat woord "trouwen" (dat hem koude rillingen bezorgt
) Jammer toch? Of moet ik gewoon kalm blijven en me nog wat meer informeren?
Nu zou het veel kosten meebrengen voor mij (aktekosten, lening,...) terwijl ik hem ook al financieel geholpen heb... puur en alleen omdat hij focust op dat woord "trouwen" (dat hem koude rillingen bezorgt
) Jammer toch? Of moet ik gewoon kalm blijven en me nog wat meer informeren? -
Avelivloms
- Berichten: 119
Je vriend speelt geen eerlijk spel!
Trek je conclusies, om het rauw te zeggen ...
Trek je conclusies, om het rauw te zeggen ...
Ik begrijp volkomen dat iemand die de perikelen van een echtscheiding achter de rug heeft, niet meer wil hertrouwen. Maar zelfs indien hij wèl wil trouwen zou het huis dat hij reeds in bezit heeft voor het huwelijk, gewoon zijn eigendom blijven.
Ik denk dat - zoals hierboven reeds gezegd - je gewoon beter een contract kan maken, het huis op beide namen zetten (daarvoor moet je toch niet gehuwd zijn) en officieel de lening door beiden afbetaalt. daarvoor moet er natuurlijk een akte komen, die moet er toch altijd komen als het huis van eigenaar verandert? Jullie kunnen dan wettelijk samenwonen waarbij in geval van overlijden de overlevende partner het vruchtgebruik krijgt op de andere helft.
Ik denk dat - zoals hierboven reeds gezegd - je gewoon beter een contract kan maken, het huis op beide namen zetten (daarvoor moet je toch niet gehuwd zijn) en officieel de lening door beiden afbetaalt. daarvoor moet er natuurlijk een akte komen, die moet er toch altijd komen als het huis van eigenaar verandert? Jullie kunnen dan wettelijk samenwonen waarbij in geval van overlijden de overlevende partner het vruchtgebruik krijgt op de andere helft.
Volgens het wettelijk stelsel wel, maar hierboven is sprake van het stelsel van gemeenschap van goederen. Dan kan het wel.Ik begrijp volkomen dat iemand die de perikelen van een echtscheiding achter de rug heeft, niet meer wil hertrouwen. Maar zelfs indien hij wèl wil trouwen zou het huis dat hij reeds in bezit heeft voor het huwelijk, gewoon zijn eigendom blijven.
Trouwen onder algemene gemeenschap van goederen is echt af te raden. Zou het nooit aan iemand aanbevelen. Je kan dan beter de nieuwe eigendomssituatie op akte laten zetten.
Verstuurd van mijn HTC Incredible S met Tapatalk
Verstuurd van mijn HTC Incredible S met Tapatalk
Probleem is dat ik mij pas over 3 jaar kan inkopen gezien er nog een clausule loopt met de ex en we haar anders nog een som geld zouden moeten terugbetalen. Ik zie dat niet zitten om drie jaar te wachten om iets op papier te zetten hoor! We kunnen idd een samenlevingscontract laten opstellen, maar dan moet dat over 3 jaar ook weer aangepast worden als ik mij wil inkopen in de woning. Ik zou hiervoor een lening moeten aangaan want ondertussen zit een groot deel van mijn spaarcenten al in het huis (verbouwingen)! Dan moet ik mezelf (en misschien mijn partner ook) terug in het nauw zetten, terwijl we nu samen een schappelijke lening afbetalen. Ik denk dat hij daar nog niet echt van wakker ligt gezien dit maar over drie jaar zal spelen... Ook die som van de verbouwingen zou ik op papier willen, maar die som kan nooit 1 op verrekend worden natuurlijk... en hij kan de helft ervan niet terugbetalen. Maar ik ben niet zo iemand die tot op de euro gaat rekenen, ik heb dat voor ons gedaan en ik wil gewoon dat wij en onze kinderen niks tekort komen... Hij is van dezelfde gedachte en begrijpt mij 100% , alleen wringt het bij hem bij het woordje "trouwen".
Voor mij daarentegen lijkt het simpel, trouwen, alles gelijk en van ons alletwee en weinig of geen (dure?) administratieve rompslomp. En als één van ons komt te sterven, de ander het vruchtgebruik. Ik ben het huis nu aan het opknappen en mag er niet aan denken dat als er iets zou gebeuren ik dat allemaal met lege handen zou moeten achterlaten!!!
Iemand enig idee wat dat allemaal zou kosten bij de notaris? Voor het inkopen in de woning zal ik mij best eens informeren bij de bank, zij kunnen misschien al een simulatie geven waarbij hij achterover valt)
Gaat niet over eerlijk spel spelen of niet hé, zijn twee mensen met een verleden zo simpel is het allemaal niet de 2e keer...
Voor mij daarentegen lijkt het simpel, trouwen, alles gelijk en van ons alletwee en weinig of geen (dure?) administratieve rompslomp. En als één van ons komt te sterven, de ander het vruchtgebruik. Ik ben het huis nu aan het opknappen en mag er niet aan denken dat als er iets zou gebeuren ik dat allemaal met lege handen zou moeten achterlaten!!!
Iemand enig idee wat dat allemaal zou kosten bij de notaris? Voor het inkopen in de woning zal ik mij best eens informeren bij de bank, zij kunnen misschien al een simulatie geven waarbij hij achterover valt
) Gaat niet over eerlijk spel spelen of niet hé, zijn twee mensen met een verleden zo simpel is het allemaal niet de 2e keer...
-
Franciscus
- Berichten: 39722
- Juridisch actief: Nee
Als feitelijk samenwonenden denk ik zelfs dat het heel moeilijk zal zijn om de gelden die u al in het gebouw gestoken hebt terug te krijgen.
eens lezen:
http://lib.ugent.be/fulltxt/RUG01/001/4 ... 001_AC.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;
eens lezen:
http://lib.ugent.be/fulltxt/RUG01/001/4 ... 001_AC.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;
en meer nog, zoals ik het nu begrijp (afspraken met ex ed) als er je partner nu iets overkomt, moet je gewoon meteen het huis uit én met lege handen. (Je zal zelfs moeten kunnen bewijzen dat jouw spullen van jou zijn.)
Weinig attent van je partner om daar geen maatregelen voor te willen nemen.
Weinig attent van je partner om daar geen maatregelen voor te willen nemen.
Idd dat is mijn schrik en daarom wil ik niet te lang wachten met dit te regelen. Dat geld dat hoef ik niet terug hé. Ik wil gewoon dat het huis ook van mij wordt! En dat gaat niet over weinig attent zijn, hij wil dit ook regelen hoor. Maar niet door te trouwen... voorlopig toch niet. Ik zou alleen willen weten wat voor kosten dit allemaal met zich meebrengt (notaris, bank,...) to be continued...
Wettelijk samenwonen is idd eerste stap nu en gaan we eerstdaags in orde brengen. Maar dan ben ik nog altijd geen mede eigenaar...
Wettelijk samenwonen is idd eerste stap nu en gaan we eerstdaags in orde brengen. Maar dan ben ik nog altijd geen mede eigenaar...
En waarom dan wel? Ik ben getrouwd met algehele gemeenschap, is volgens mij de zekerste oplossing mocht er aan één van ons twee iets gebeuren. Maar ja, je moet wel het engagement aangaan om heel je leven bij elkaar te blijven, en da's waarschijnlijk waar het schoentje bij sommigen wringt.Trouwen onder algemene gemeenschap van goederen is echt af te raden. Zou het nooit aan iemand aanbevelen.
Scheiden kan je altijd en is nu ook makkelijker dan vroeger ook met gemeenschap van goederen naar het schijnt. Wij willen absoluut wel alletwee dat engagement aangaan, dat doe je toch ook als je niet trouwt? Hij was gewoon in sé niet voor trouwen (ik ook niet) en heeft zich de eerste keer laten overhalen, met alle gevolgen vandien (heeft volgens mij niets met het getrouwd zijn op zich te maken), maar het draagt er wel toe bij dat hij nu zoiets heeft van pfff nee, niet nog eens. Ik kan dat wel begrijpen. Natuurlijk als daar een financiële aderlating tegenover staat... we'll see...