JuridischForum.be

Beste

Ik weet niet exact waar ik deze vraag kan plaatsen, dus stel ik ze even hier.

Mijn vriendin heeft een zware vorm van Borderline.
Dit is helaas nog niet vastgesteld door een medisch persoon.
Maar je kan er niet naast kijken. Alle symptomen kloppen.
Ook vele getuigenissen van andere patienten of partners ervan, zijn precies mijn leven.

Ik ben al bij vier verschillende advocaten geweest.
Psycholoog, gerechtelijke psycholoog, vele gesprekken bij CAW, politie ...
Maar niemand kan helpen. Dit kan toch niet.
Overal de deur tegen mijn neus.
Men zegt dat als ze geen hulp wil, men kan niks kan doen.
We hebben een dochtertje van 5 maanden en ik vrees voor haar toekomst.
Het makkelijkste is haar op straat zetten. Maar ik krijg het niet over mijn hart om mijn dochter mee te geven met een psychopaat.
Zolang ze niet erkend is als borderliner en geen hulp of medicatie krijgt, wil ik dit niet doen.
Zelfs weet ik niet hoe lang ik het nog kan volhouden.
Mijn leven is totaal verwoest. Ik ben leeg. Uitgeput.
Het is onmogelijk om met zo iemand te leven.
Zij wil niks horen van hulp of dergelijke.
Ze is volgens haar kerngezond.

Mijn vraag : (hoe) kan ik haar helpen?
Of dat ze verplicht een test moet afleggen zodat ze door de mand valt.

Dank bij voorbaat.

eeuh bij mij weten is een psychopaat niet hetzelfde als een borderliner.

Psychopaat is eerder iemand die totaal geen empathie heeft met andere en geen inlevingsvermogen.
ook een heel hoge eigenwaarde en dat heeft een borderliner meestal net niet. Integendeel zelf van krassen/ tot zelfmoordpogingen, aanvallen van anorexia / boulimia enz

Buiten de gedwongen opname via vrederechter of indien dringend via parket en politie is er GEEN mogelijkheid om iemand die niet wil naar de hulpverlening te krijgen.
Als er een gevaar is voor zichzelf of voor derden


Het beste is dat u zelf hulp zoekt zodat u meer leert om te gaan met iemand met die symptomen.
Maar dat het niet makkelijk is .....

Piste van collocatie al eens

Beste
Bedankt voor je antwoord.
Nee dat klopt wat je zegt.
Iedere borderliner is uniek en anders.
Ja dan moet ik zeggen dat ze een psychopaat en een borderliner is.
Ze heeft ook een heel hoge eigenwaarde, geen empathie en zeker geen inlevingsvermogen.
Ik ken alle symptomen van Borderliner. Maar ook allemaal, en maak ze hier dagdagelijks mee.
Krassen heeft ze voor onze relatie op haar armen gezet. Begin van de relatie stoer praten over geen bang hebben van zelfmoord enzovoort.
En dan zeker alle andere symptomen, om er maar een paar op te noemen.
Impulsief tot en met. Liegen is een fulltime job voor haar. Altijd met andere jongens bezig zijn achter mijn rug. Vroeger ook al bij haar ex partners. Van aandacht krijgen tot vreemdgaan.
Met geld gooien dat ze amper heeft.
Geweld naar mij toe. Laatste tijd wel niet meer, omdat ze een dochter heeft. Ze weet dat ze anders in problemen komt en haar mss niet meer ziet.
Helaas was er niet genoeg geweld dat ik KO op de grond lig. Want enkel zo wilt de Belgische wet het zien.

Ik strijd al langer als een jaar Franciscus. Ik heb alles geslikt. Maar echt alles. Maar de maat is vol.
Ik heb het nog mooi gehouden en de ergste dingen nog niet uitgelegd.
Maar een mens zonder stalen zenuwen had haar al lang het hoofd ingeklopt. Wat ook niet goed is en zeker geen oplossing.
Dus hulp voor mezelf. Nee sorry, ga ik niet mee akkoord. Het zijn zij die hulp nodig hebben.

Via vrederechter en parket kan het inderdaad. Maar dit dan weer met bewijzen ?!
Is er niet, dus geen hulp.
Collocatie is een droom, maar zal nooit lukken.

Bedankt voor je antwoord.

Jongens ....en wat is de leeftijd?
Wat is het juridische statuut van dochter? Erkend, samenwonend welke vorm, gehuwd.

Helaas is haar ware ik pas echt boven water gekomen sinds ze zwanger was. (januari 2012)
Ervoor begon het al een beetje. Maar ik kende borderline niet.
Ik kon het niet linken of plaatsen.
Ik ken het pas sinds 1 december 2012.
Daarvoor dacht ik altijd dat ze simpelweg gek was, mij misbruikt voor een kleine.
Nu, ik wil ook niet alles op borderline schuiven. Ofwel? Ik heb geen idee.

Dochter is erkend door mij, heeft ook mijn naam.
Staat op ons adres.
We wonen samen.
Huurcontract op mijn naam alleen, zij heeft haar adres bij mij.
Niet gehuwd. Ook geen samenlevingscontract.

Een narcist is ze ja.
Je kan niets doen, tenzij je halfdood ligt. En dan nog.
Je kan ook weggaan,....
('k zal u eens een paar honderd video's tonen van zo'n geval, ik stond er nergens mee, ik werd nog beschuldigd van uitlokking).
Ben weggegaan, mijn leven is een stuk aangenamer.

Dus even op een rijtje:
1. Topic starter kan niet meer samenleven met zijn partner wegens deze laatste haar gedrag.
2. Partner vind van zichzelf dat ze geen hulp nodig heeft.
3. Er is een dochtertje dat door de topic starter erkend is.

Als ik dan aanneem dat:
1. De topic starter niet meer met zijn parter wil samenleven.
2. De topic starter liefst zelf voor zijn dochtertje zou zorgen.

Dan lijkt mij de logische conclusie:
1. Uit elkaar gaan.
2. Hoederecht proberen verkrijgen voor de dochter.

Grootste probleem lijkt me hier dat laatste: de topic starter zal moeten aantonen dat zijn dochter beter af is bij hem dan bij zijn partner. Hiervoor zal hij "bewijsmateriaal" moeten kunnen verzamelen. Als zijn vriending al bij een gerechtelijk psycholoog langsgeweest is, in aanraking gekomen met de politie, enz... zou dit toch geen probleem mogen zijn?

Omgangsrecht heet dat nu.
Maar inderdaad gezien dossier want dat moet men idd grondig opbouwen zit de kans er in dat het omgangsrecht voor de moeder aan zware voorwaarden verbonden zal worden.
Gerechtelijk psycholoog bestaat niet als dusdanig. Want het is het gerecht dat een expert aanstelt en alleen dan is men gerechtsexpert.

Alle zaken die overlast, problemen enz zijn die de opvoeding van het kind kunnen storen zijn mogelijk een element in de bewijsvoering.
Al eens gaan praten met de jeugdbrigade?

precies, dat is wat ik dacht: verzorgt de moeder het kind goed? Is er sprake van storend problematisch gedrag van de moeder dat negatief kan zijn voor het kind?
Dan denk ik ook dat de jeugdbrigade dit verder kan opnemen.

Een narcist is ze ja.
Je kan niets doen, tenzij je halfdood ligt. En dan nog.
Je kan ook weggaan,....
('k zal u eens een paar honderd video's tonen van zo'n geval, ik stond er nergens mee, ik werd nog beschuldigd van uitlokking).
Ben weggegaan, mijn leven is een stuk aangenamer.

Klopt, ik kan niks doen tot ik halfdood lig.
Dan worden ze hier in België wakker en beginnen ze te graven en te zoeken naar antwoorden.

Ik kan weggaan, inderdaad.
Maar krijg het niet over mijn hart om mijn dochter achter te laten bij haar als ze nog niet geholpen is.
Of tot ze erkend wordt als borderliner.

U had ook zo'n partner?

Dat is ook weer typisch België. Dan krijgt u nog de beschuldigingen.

Dus even op een rijtje:
1. Topic starter kan niet meer samenleven met zijn partner wegens deze laatste haar gedrag.
2. Partner vind van zichzelf dat ze geen hulp nodig heeft.
3. Er is een dochtertje dat door de topic starter erkend is.

Als ik dan aanneem dat:
1. De topic starter niet meer met zijn parter wil samenleven.
2. De topic starter liefst zelf voor zijn dochtertje zou zorgen.

Dan lijkt mij de logische conclusie:
1. Uit elkaar gaan.
2. Hoederecht proberen verkrijgen voor de dochter.

Grootste probleem lijkt me hier dat laatste: de topic starter zal moeten aantonen dat zijn dochter beter af is bij hem dan bij zijn partner. Hiervoor zal hij "bewijsmateriaal" moeten kunnen verzamelen. Als zijn vriending al bij een gerechtelijk psycholoog langsgeweest is, in aanraking gekomen met de politie, enz... zou dit toch geen probleem mogen zijn?

Best Tom
1. Dat klopt. Haar gedrag of persoonlijkheid verandert om de haverklap. Ze weet en kan alles beter. Naar iedereen toe. Ze doet nooit iets fout. Enzovoort, om de details nog te besparen.
2. Helemaal juist.
3. Ook juist.

1. Lijkt me ook, maar kan het (nog) niet voor ze erkend wordt uit schrik. Ik weet dat mijn dochter geen normale, menselijke, realistische manier van opvoeding kan krijgen door haar moeder. Toch niet zoals ze nu is. Ze leeft in een sprookjeswereld.
2. Dat zou prachtig zijn. Maar dat krijg ik nooit voor mekaar. Men spreekt constant over bewijzen. Als ze haar nu verplicht eens een test laten afnemen, staan we al onmiddellijk een stap verder.

Ja dat probeer ik aan te tonen. Maar weeral dat bewijsverhaal. Wat is een bewijs? Audio fragmenten nemen ze al niet als bewijs. Ik loop al een jaar de deuren plat van alle instanties.
Dat zal ook geen bewijs zijn.
Dochtertje komt niks te kort op het moment zeggen ze dan. Maar ze moeten verder en vooruit kijken.

Ze is nog niet bij een gerechtelijk psycholoog geweest. Ik wel. Deze raadde mij aan om een psychische test te doen. Zodat de andere ouder, zij dus, kon verplicht worden om deze ook af te leggen. Dan zou ze wel door de mand vallen.
Deze test was vandaag en morgen voor mij. Ik heb hem gisteren geannuleerd.
Omdat niemand mij kan zeggen of ze haar kunnen verplichten.

En is beter weten en alles kunnen levensbedreigend?
Zolang er geen bevelschrift is kan NIEMAND verplicht worden tot een onderzoek van of aan het lichaam.
U kan wel afdwingen via bewijzen dat uw dochter beter bij u verblijft.
Opgenomen gesprekken 'kunnen' wel een (begin van) bewijs zijn. u dient er wel aan deel te nemen.

Psychische problemen zijn een medische zaak geen juridische.
Enkel wanneer er een gevaar voor zichzelf of voor derden ontstaat.

En is beter weten en alles kunnen levensbedreigend?
Zolang er geen bevelschrift is kan NIEMAND verplicht worden tot een onderzoek van of aan het lichaam.
U kan wel afdwingen via bewijzen dat uw dochter beter bij u verblijft.
Opgenomen gesprekken 'kunnen' wel een (begin van) bewijs zijn. u dient er wel aan deel te nemen.

Psychische problemen zijn een medische zaak geen juridische.
Enkel wanneer er een gevaar voor zichzelf of voor derden ontstaat.

Nee dat is zeker niet levensbedreigend.
Het is ook altijd moeilijk te verwoorden. Ik zal na deze post enkele voorbeelden aanhalen dat ik vind dat fout is naar een baby.
Dan zwijg ik even over mij.

Dus een bevelschrift ga ik NOOIT kunnen krijgen.
De gesprekken wat ik heb, zijn geen bewijs. Zo zeggen al de advocaten dat ik heb bezocht.
Maar ik ben er zeker van, dat als er ooit iets erg gebeurd, men er hoor oor naar heeft. Typisch.
Ik neem absoluut deel aan al de gesprekken.
Er is zelfs in te horen dat er geweld aan te pas komt naar mij toe.
Maar in België is dit geen bewijs. Eerst bloed zien. (de woorden van een psycholoog)

Medische zaak is het wel. Mensen in nood moet men toch helpen, dacht ik.

Omgangsrecht heet dat nu.
Maar inderdaad gezien dossier want dat moet men idd grondig opbouwen zit de kans er in dat het omgangsrecht voor de moeder aan zware voorwaarden verbonden zal worden.
Gerechtelijk psycholoog bestaat niet als dusdanig. Want het is het gerecht dat een expert aanstelt en alleen dan is men gerechtsexpert.

Alle zaken die overlast, problemen enz zijn die de opvoeding van het kind kunnen storen zijn mogelijk een element in de bewijsvoering.
Al eens gaan praten met de jeugdbrigade?

Wat precies is een jeugdbrigade?

precies, dat is wat ik dacht: verzorgt de moeder het kind goed? Is er sprake van storend problematisch gedrag van de moeder dat negatief kan zijn voor het kind?
Dan denk ik ook dat de jeugdbrigade dit verder kan opnemen.

De moeder verzorgt het kind tot nu toe goed.
Het is haar alles. Het lijkt meer op een pop dat ze nooit heeft gehad.
Ze wou al een kind vanaf haar 7de ... En heeft bij vele geprobeerd om een kind te krijgen.
Ik ben er dus met beide voeten ingetrapt.

Er is sprake van storend gedrag.
Maar haar gedrag gaat erger worden als het kind een eigen mening heeft en kan praten.
Nu kan ze nog kneden en alles doen zoals zij het wil.
Ik heb ook amper iets te zeggen over mijn eigen kind.

Ik som in een volgend bericht enkele voorbeelden op ....