Dit zijn enkele dingen dat ik al genoteerd had dat als 'bewijs' kon dienen.
En om zeker te zijn dat ik niks vergeet. Want iedere dag is hier uniek.
Baby haar naam is vervangen door BABY.
Vriendin haar naam door MOEDER.
Met BABY naar buiten gaan terwijl het 4 graden is (november 2012). BABY was toen 1 maand.
Verschillende mensen zeiden dat het beter was voor een dekentje.
Zij zegt dat BABY geen koud heeft. Toch dadelijk in auto.
Mijn auto heeft tot heden nog geen voorverwarming functie.
’s Nachts word ik wakker en voel dat BABY ijskoude handen en voeten heeft.
Weinig deken over haar. Haar kleding uit, enkel body zonder mouwen en broekspijpen.
MOEDER : ze had warm en ik had ook warm. Denk niet dat BABY kan spreken.
Ze had een beetje natte haartjes vanachter.
Hele discussie en ruzie de morgen nadien. Ik had volledig ongelijk, zij is super.
De volgende nacht had BABY een skipak aan bewijze van spreken.
Op 5 minuten van thuis, keert ze om en rijdt ze terug met BABY vanwaar ze net kwam (30min rijden)
Dit om 20:00 uur. Terwijl het -5 graden is, het sneeuwt, de wegen liggen er heel slecht en glad bij.
Ze belde mij en maakte weer problemen. Ik heb de telefoon afgelegd. Paar keer.
Stond trouwens ook weer eten te maken voor ons.
Ik zei haar dat het levensgevaarlijk is en dat ze problemen zoekt. Risico’s neemt met een baby’tje in de auto.
Pure onzin volgens haar en ik mocht BABY hier niet bij betrekken.
En daar ging ze dan.
Weer risico’s en geen goede rust voor BABY.
Zij belt en stuurt constant berichten terwijl ze rijdt in de auto met BABY.
Roepen, tieren, stem verheffen tot BABY wakker wordt.
Ik mag er niks van zeggen, het is niet waar. Dat is een "ander soort lawaai" dat zij maakt.
Zij mag en kan alles en doet nooit iets fout.
BABY slaapt ook nog altijd tussen ons in. In het groot bed.
MOEDER wilt BABY altijd graag bij haar hebben. Dicht tegen haar aanliggen. Als een knuffeldier soms wel. Een keer werd ze wakker en lag BABY tegen haar, schuinliggen met de deken op haar gezicht.
Ze keek snel naar mij of ik het gezien had.
De eerste maxi-cosi deed ze nooit perfect vast.
Aan de achterkant moet je de riem in een gleufje steken zodat hij niet kan wegglijden. Dat deed zij nooit, want het was te moeilijk om hem dan weer los te maken.
Er is nu een nieuwe maxi-cosi omdat ze vond dat de andere te klein was voor een baby van een goede drie maand oud.
Hoe ze deze bevestigd weet ik nog niet.
Ik trof hun aan in de woonkamer op de zetel. Ze had een soort tentje gemaakt.
Een dekentje gespannen waaronder zij en mijn dochtertje lagen te slapen.
Ik heb hier een foto van genomen en de deken omhoog gedaan zodat er verse lucht vrij kwam voor mijn dochtertje.
Gezegd tegen haar dat het niet mocht. Doe maar dicht zei ze. Natuurlijk heb ik dit niet gedaan. BABY wordt wakker en ze gaan naar de slaapkamer verder slapen.
In de slaapkamer ligt veel kleding van haar, twee grote overvolle wasmanden vol met kleding dat dient gestreken te worden. Wel te verstaan dat dit enkel haar kleding is. Naast haar bed, naast BABY’s bedje liggen ook tassen, kleding, sjaals van haar. Kortom alles wat maar hopen stof kan aantrekken. Ik heb dit vaak aangekaart, maar tevergeefs. Stoffige kamers zijn ongezond voor een baby.
Van het huishouden wil ze ook niks kennen. 90% van het huishouden doe ik.
De andere 10% doet zij als ze in een dolle bui is. Dit wil niet zeggen dat het goed gedaan. Meestal maar half.
Ik heb vaak de indruk dat ze liever lui dan moe is.
Maandag, 25 februari 2013. Zoals gewoonlijk heb ik avondles op maandag. Dan profiteert ze ervan om ook weer weg te zijn. Ze gaat meestal naar haar moeder. Alleszins, de baby gaat naar daar. Waar zij al die tijd uithangt weet ik niet. Als ik er niet ben, MOET ze gewoon ook weg.
Ik vind dat niet kunnen dat je van 18uur tot 23-24 uur met een baby’tje nog weg bent. Dan kind heeft haar rust niet zoals het hoort. Op dat tijdstip hoort ze thuis te zijn. Zeker in deze periode. Ze slaapt daar, moet wakker worden om naar huis te komen of haar laatste fles. Dan moet ze normaal in haar eigen bed en slapen. Nee, dan naar huis, eerst door de koude. Valt in slaap in de auto. Weer uit de warme auto inmiddels, terug de koude in. Weer wakker want ze moet uit de maxi cosi, omkleden en terug in haar (ons) bed.
In mijn ogen zijn dit geen toeren.
En weeral ben ik de onnozelaar en de belachelijke als inzit met mijn dochter.
Zondag, 24 februari 2013, weeral gaan rondrijden, met BABY. Het sneeuwde toen hard, het vroor weer hard. Ik heb gezegd dat het niet mocht en dat ze weeral onnodige risico’s neemt met een baby’tje.
Ik was belachelijk, moest haar er niet bij betrekken en zwijgen. Ze ging toch.
Ook kabaal maken in de kamer als BABY ’s avonds slaapt. Laptop op de grond leggen met lawaai, nachtkastje lade open en dicht zwieren.
Ik maakte een kleine opmerking. Ik vroeg of ze stiller kon zijn, BABY kon zo wakker worden.
Dat had ik beter niet gezegd, ik kreeg het weer te verduren.
Al vanaf 1 maand rijd ze met BABY rond, overal en nergens. Veel onnodige ritten.
BABY heeft nooit de rust gekregen wat ze moest hebben. Als ze in de auto in slaap viel, moest ze weer wakker worden want ze waren op bestemming. Daar dan terug uit haar maxi-cose om in bedje te steken. Als MOEDER weer moest vertrekken, moest BABY weer wakker worden. Valt ze weer in slaap en eens thuis moest ze natuurlijk weer uit haar maxi-cose en in haar bed. Weer werd ze gestoord.
En weer mag ik hier niks van zeggen.
Ze houdt mij alles achter betreffende BABY.
Van kleine dingen tot grote en financiële dingen.
Ze beslist alles alleen en 5 min op voorhand hoor ik het ook.
Ik gaf BABY eten toen ze twee maanden was. Mijn antwoorden naar haar waren weer niet zoals het mocht in haar leefwereld. Ze kreeg weer woedeaanvallen en nam het flesje van me af. Ik had even een pauze ingelast voor een kort boertje.
Ik geef straks verder eten zei ze. Ik vroeg het flesje terug en ze hield het flesje bij haar. Nadat ik ben opgestaan, liep ze de kamer uit met het flesje.
Ik zei dat ik wel een ander ging maken. Dat mocht ook niet en ze werd nog woedender. Tot er zelfs tranen van haar wangen rolden. Geef me BABY schreeuwde ze. Nee zei ik, niet als je zo doet. Ze is geen object, geen pop.
Toen werd ze pas giftig. Je kan zien aan haar dat ze kookt en giftig is als haar rechterbovenlip begint te trillen.
Niet in deze status zei ik nog eens. Ze wou na deze woorden BABY uit mijn armen trekken terwijl ze weer brulde dat ik haar twee seconden moest geven.
Ik heb tien keer rond mijn as moeten draaien met in één arm BABY en met één arm haar moeten wegduwen als een wild dier dat op mij afkwam.
Nog eens brulde ze, geef haar dan twee seconden, en ik geef haar dadelijk terug.
De tranen stopten ook niet.
Einde van het verhaal was dit allemaal niet gebeurd en had ik het opgeblazen.