#4 , 19 jan 2008 13:46
Met een gemeenschappelijk vermogen dat bestaat tussen echtgenoten kunnen die 2 mensen zaken doen die men niet kan als ongehuwden of als gehuwden maar met een 'lege' gemeenschap.
Het is immers zo dat het huwelijksvermogenrecht voor gaat op het erfrecht.
Bedenk in de onderstaande gevallend dat de helft van het huis van de langstlevende altijd bij die persoon "blijft" (= vereenvoudigde wijze van voorstellen maar is voldoende juist).
Stel: huis zit niet in gemeenschap en er is 1 kind. Eén van de echtgenoten sterft.
a) geen testament
Kind erft 1/2 blote eigendom van huis en langstlevende erft 1/2 vruchtgebruik.
b) wel testament dat langstlevende bevoordeelt:
Kind erft 1/4 blote eigendom van huis en langstlevende erft 1/4 volle eigendom + 1/4 vruchtgebruik.
Stel: huis zit wel in gemeenschap en er is 1 kind. Eén van de echtgenoten sterft.
a) huwelijkskontrakt dat langstlevende bevoordeelt:
Kind erft niets en langstlevende bekomt 1/2 huis in volle eigendom.
b) geen huwelijkscontract, wel testament dat langstlevende bevoordeelt:
= als gelijkaardig geval 'niet in gemeenschap'
c) geen huwelijkscontract, geen testament:
= als gelijkaardig geval 'niet in gemeenschap'.
Wat zie je?
Zit het huis in de gemeenschap, dan kunnen de echtgenoten samen afspreken dat de langstlevende het ganse huis bekomt en dat het kind niets krijgt.
1) Waarom zou uw kind niets moeten krijgen? Omdat U niet weet of hij/zij wel iets zal 'verdienen'. Zou U graag in onverdeeldheid komen met uw kind als hij al 20 jaar niets meer van zich liet horen? Of als zijn vrouw een gat in haar hand heeft en hij te zwak is? Dan zou U misschien beter het huis doen toekomen aan uw kleinkind?
2) Wat kost het minst aan successierechten? Niemand kent de tarieven en de vrijstellingen die ons te wachten staan.
Om dit aartsmoeilijke probleem van het kijken in een glazen bol te omzeilen, heeft men uitgevonden: een keuzebeding met last (of "onder last" of "met opleg"). Het komt er op neer dat men de langstlevende alles laat beslissen, nl. HOEVEEL en WAT er in de erfenis belandt (te delen met kind), na dat zij/hij eerst heeft mogen kiezen wat ze neemt uit de gemeenschap (evt. rekening houdend met de tarieven dan).
Om dergelijke keuze te kunnen maken, moet U zo een huwelijkscontract maken en moet er zoveel als mogelijk in de gemeenschap zitten.