Inazuma schreef:Tsunami schreef:Ik kan het verkeerd hebben, maar is iemand niet per definitie orgaandonor tenzij hij expliciet een document ondertekent dat hij geen donor wil zijn? In sommige jurisdicties moet je expliciet aangeven orgaandonor te willen worden na je dood, maar ik dacht dat het in België andersom was en je juist een verklaring moet invullen als je GEEN donor wil zijn.
Iedereen is donor tenzij men zich verzet bij leven.
Tot het zo ver is, dan weigert de medische wereld de wet te volgen, en gaat men het even aan de naaste familie vragen ...
Er wordt inderdaad nog eens toestemming aan de naaste familie gevraagd en dat is eigenlijk heel jammer en misgeschoten.
Bijna alle organen (behalve nieren) die in aanmerking komen voor donatie komen van mensen die door een ongeval overleden zijn. Daarna moet héél snel ingegrepen worden of het is te laat.
Stel je nu in de praktijk voor dat je plots te horen krijgt dat je man/vrouw, zus/broer, zoon/dochter in een ongeval is overleden dan ben je enorm zwaar van slag en geschokt, dat is normaal. Als men er dan meteen bij vraagt of er organen mogen gedoneerd worden dan denk ik dat veel familieleden in eerste instantie niet klaar zijn voor die beslissing op dat moment, hoewel ze een aantal uren/een dag/enkele dagen later goed mogelijk zullen inzien dat het toch een nuttige en zinvolle keuze zou geweest zijn. Maar dan is het te laat.
Ik vind het dan ook jammer dat de familie op een dergelijk emotioneel moment nog eens voor die keuze gesteld wordt, wat nu gebeurt. Dat zou niet nodig hoeven te zijn wanneer de overledene zich nooit tegen het donorschap heeft verzet.