Ik heb een dringende vraag betreffende mijn twee minderjarige kinderen (12 en 10 jaar) Hun vader heeft al 7 jaar zijn omgangsrecht net uitgeoefend (heb in de loop der jaren meerdere meldingen daarvan gedaan bij de politie), waardoor ik nu naar de rechtbank ben gestapt voor exclusief ouderlijk gezag.
In 2012 en 2013 ben ik beide keren in het gelijk gesteld dat vader de omgangsregeling niet nakomt en de kinderen exclusief bij mij verblijven (dit was ivm een zaak mbt alimentatie)
Sindsdien is de situatie niet veranderd en toont vader 0, 0 interesse in zijn kinderen. Nooit.
Nu had ik vorige maand een rechtszaak hierover om de omgangsregeling af te schaffen en mij het exclusief ouderlijk gezag toe te kennen. Zijn advocaat beweerde dat zijn cliënt een zeer goede band had met zijn kids en. hen regelmatig te zien (!!!), dat ik de omgangsregeling frustreer en dat zijn cliënt omwille van het belang van de kinderen nooit melding heeft gedaan. Ik viel letterlijk van mijn stoel. Ik verzocht de rechter mijn ex op te dragen EEN foto te tonen van de afgelopen 7 jaar waar hij samen op staat met zijn kinderen.
Ik heb 7 jaar lang nog nooit mijn ex voor de deur gehad om zijn kids te zien. Sterker nog zijn laatste woorden 7 jaar geleden waren: ik hoef deze kinderen niet, ik ga nieuwe maken. Dat heeft hij waargemaakt en intussen heeft hij een behoorlijke kroost.
Mijn jongste weet niet eens hoe zijn gezicht eruit ziet, mijn oudste heeft wat laatste herinneringen waarin mijn ex en zijn nieuwe partner haar vast pakken en haar allerlei nare dingen vertellen over mij (denk aan:je moeder is een hoer etc). Beide kinderen willen geen contact meer met hem. Ze zullen vlg maand gehoord worden en dan zal de rechter zelf horen hoelang hun vader uit beeld is en wat hun gevoelens zijn.
Nu komt het: sinds de zitting bestookt ex ons met brieven dat hij de kinderen na 7 jaar zal komen ophalen volgens het nog geldende vonnis, dat hij van ze houdt, dat hij wil dat ze bij hem thuis komen etc. De kinderen zijn woedend op hem en beschouwen hem.als dood. Ze zien mijn partner (6 jaar samen) als hun vader, die er altijd voor ze was. Voor hun is hun vader gewoon een compleet vreemde man. Ze zijn woedend dat hij er nooit is geweest in hun leven.
Mijn advocaat zegt dat ik absoluut niet in moet gaan op zijn brieven omdat hij nog invloed probeert uit te oefenen op de kinderen nog snel voordat ze gehoord zullen worden.
Mijn vraag is
Wat is de kans dat de rechter door dit soort leugens heen prikt?
Wat is de kans dat de rechter de kinderen echt geloofd? Straks beweert hij dat de kinderen ook liegen!!!
Wat is de kans dat ik toch het ouderlijk gezag kan krijgen na 9 jaar vrijwillig geen contact van vader met zijn kinderen?
Hoe zal de rechter zijn plotselinge (na 9 jaar) vol zoetsappige woorden bekijken?
Hoe serieus neemt de rechter de kinderen als ze aangeven hun vader nooit meer te willen zien? Beiden geven aan weg te zullen lopen als ze ooit nog naar hem toe moeten. De oudste is behoorlijk ziek nog van haar herinneringen aan hem. De jongste heeft geen concrete herinnering maar beiden vinden hun vader zo een grote leugenaar omdat hij beweert ze wel regelmatig te zien. Ze zijn woedend dat hij hen gebruikt voor zijn leugens in deze rechtszaak. Dit al is voldoende voor hen om een afkeer te hebben van hem. Moest hij nog toegeven dat hij inderdaad zijn kinderen 7 jaar lang niet had opgezocht en daar spijt van zou hebben tot daar aan toe, maar zo geen respect hebben voor de kinderen door hen te misbruiken voor zijn leugens is erover. Voor hen is het boek dicht, ondanks hun leeftijd hakt dit er behoorlijk in bij hen.
Iemand die antwoord kan geven op mijn vragen alsjeblieft?