De nachtmerrie gaat verder.
Eind november wordt onze zaak die al in beroep was, eindelijk afgerond en wordt de alimentatie voor de kinderen uitgesproken.
De zaak is dus nog niet afgerond, of er ligt al een nieuw verzoekschrift op de rechtbank van eerste aanleg. *zucht*
Mijn ex gaat heel ver om zijn zin te krijgen en is niet in staat om te stoppen met zijn gevecht. Nu heeft hij een compromis getekend voor een huis in de gemeente waar ik woon. Ik had eerder hier al gezet dat hij een overbruggingskrediet wou, maar dat ik dat niet teken, omdat ik geen borg wil staan voor hem. Logisch toch?!
Hij is nu dus zodanig boos dat hij denkt dat hij dat via de rechtbank mij kan laten opleggen. Ik probeer ons huis al 2 jaar verkocht te krijgen, soit aan hem, soit aan iemand anders, maar hij heeft dat al die tijd tegengehouden. Nu is er eindelijk een afspraak bij de notaris voor de gerechtelijke procedure van verdeling en vereffening te starten, maar dat is nog wachten tot half januari.
In het verzoek van zijn advocaat aan de rechtbank van eerste aanleg, staat dat hij al in dat huis in mijn gemeente woont. Hij heeft enkel een compromis getekend en mij al laten weten dat hij enkel een overbruggingskrediet krijgt als ik mee teken voor dat krediet. Ik was verbaasd dat je al gewijzigde omstandigheden kan inroepen terwijl dat in de praktijk nog niet rond is. Daarnaast ligt het er ook vingerdik op dat het over geld gaat en niet zozeer om de kinderen dat hij persé die week/weekregeling wil.
Er is tijdens het beroep een sociaal onderzoek geweest waarin gesteld wordt dat er dringend rust en stabiliteit moest komen voor de kinderen die toch nog heel erg jong zijn. De procureur heeft zich zelfs openlijk kwaad gemaakt op hem en dat hij moest stoppen met zijn kinderachtig gevecht. Dat lijkt allemaal niet te zijn doorgedrongen. Hij houdt niet op.
Het lijkt ook niet zo'n doordacht plan, want hij werkt op minstens een uur (in de file) van hier en zijn opvangnet voor de kinderen woont ook in die buurt. In de praktijk kan hij dat dus ook al niet waarmaken.
Is er nu echt niets dat kan gedaan worden tegen zo'n vechtbazen?? Volgens mij zijn de gegevens in het nieuwe verzoekschrift vals, want hij woont er (nog) niet en ik vermoed dat de kans erg klein is dat hij een lening gaat krijgen.
Hij is ondertussen ook 4/5 gaan werken, omdat hij dan terug minder verdient dan ik en dat was zijn staving deze week om in het hof van beroep te gaan vertellen dat hij dus geen alimentatie moet betalen. Ik neem aan dat het hof wel rekening houdt met het feit dat ik 4/5 werk om voor de kinderen te zorgen op woensdag en hij om de alimentatie te ontlopen. De kinderen zijn 3 weekends op 4 bij hem en in de week dus altijd bij mij.
Daarnaast gaf hij ook aan dat de lening voor zijn nieuw huis de helft van zijn loon bedraagt. Er is geen enkele bank die zo'n zware lening toestaat voor een alleenstaande, zelfs niet als ik al wel mee teken voor dat overbruggingskrediet. Hij wil dus nu zeggen dat hij beide leningen draagt, wat ervoor zorgt dat hij slechts 350 euro over heeft per maand om van te leven. Dat gelooft toch niemand dat dat realiteit is?!
En toch gaat hij netjes terug naar de rechtbank om te zeggen dat dat de nieuwe situatie is en dat er dus terug gevochten moet worden voor de week/week.
Gaat dit ooit stoppen en kan ik iets doen behalve dit allemaal te blijven ondergaan?