Sinds anderhalf jaar heb ik een relatie met een man die ook een dochter heeft van 5 jaar.
Alles gaat heel goed tussen ons en ook met zijn dochter heb ik ondertussen een hechte band opgebouwd.
Het enige wat ons geluk in de weg staat zijn de bemoeienissen van de moeder van zijn dochter.
Na een one night stand die mijn vriend had met de moeder was zij zwanger. In eerste instantie zei ze tegen hem dat ze anticonceptie nam wat achteraf dus niet waar bleek te zijn. Toen mijn vriend het nieuws vernam was hij dus niet blij maar omdat hij tegen abortus is en graag betrokken was bij het opgroeien en de opvoeding van zijn dochter besloot hij dus om een relatie aan te gaan met haar. Hij trok bij haar in en moest al de kosten betalen maar mocht zijn adres er niet plaatsen omdat ze anders al haar financiële voordelen zou verliezen daar ze nog een kind had van nog een andere man. Ook weigerde ze toen al om te gaan werken zodat mijn vriend instond voor alles. Natuurlijk werkte dit niet en mijn vriend vertrok bij haar. Wel wou hij zijn dochter blijven zien maar ze kwamen geen co-ouderschap overeen. Wel moest de regeling uitgevoerd worden naar haar wensen. Hij moest zijn dochter iedere dag van school gaan halen, haar wassen, eten geven en om kwart na 7 's avonds stipt terug naar huis brengen zodat ze om half 8 in ben kon. Het ene weekend verbleef ze bij hem en het andere bij haar. Ook moest hij de kosten van de woonst blijven betalen zolang zij niet werkte en moest hij instaan voor de kosten van hun dochter en alimentatie betalen, dit terwijl zij opnieuw samenwoonde met een nieuwe partner. De beslissingen omtrent hobby's, school etc werden uitsluitend door haar genomen. Dit heeft ze ook zelf opgesteld op papier wat mijn vriend moest ondertekenen want anders kreeg hij zijn dochter niet te zien. Mijn vriend is niet zo assertief dus hij ging hier gewoon in mee.
Ook mocht hij zijn dochter enkel zien zolang hij bij zijn ouders bleef wonen en een nieuwe vriendin moest goed gekeurd worden door haar.
Na ongeveer een jaar kregen mijn vriend en ik een relatie. Ik leerde hem kennen nadat ik mijn studies in mijn master heb moeten stopzetten omwille van ziekte. Ik had ondertussen ook kennis gemaakt met zijn dochter en de situatie maar vond dit toch maar een heel vreemde regeling.
Ik confronteerde mijn vriend hiermee en deze gaf toe ook niet gelukkig te zijn met de situatie. Dus stelde ik voor om co-ouderschap te proberen.
Hier was zij niet voor te vinden en ze wou ook niet meewerken. Nadien stemde ze toch toe maar haar vereisten waren dat wij alleen zouden gaan wonen, in haar buurt (op wandelafstand want ze heeft geen rijbewijs, noch een auto) zodat zij ons zou kunnen controleren en we moesten haar onderhoudsgeld blijven betalen. Ik weigerde dit maar mijn vriend gaf alweer toe omdat ze dreigde met zijn dochter af te nemen. Hoe ik ook op hem in probeerde te praten dat dit allemaal niet kon, aan mij werd geen gehoor gegeven. Zo gezegd zo gedaan, kreeg zij alweer haar zin. Ik heb geprobeerd ermee te leven maar ze profiteerde steeds meer. Ik moest haar en de dochter bv. op woensdag naar de dansles brengen en hen dan ophalen omdat zij de bus niet wou nemen (in de winter te koud etc.). Voor de dochter deed ik het heel graag maar niet voor haar. Geruime tijd later belde ze ook mij continu op en als ik niet opnam stond ze meermaals per dag aan de deur. Ik werd er echt gek van. Ook belde ze mijn vriend dagelijks of stuurde foto's van haar en de dochter en nam allerlei beslissingen omtrent ons gezinsleven zonder dat ik ook maar enige inbreng had in mijn eigen huis. De bom barstte toen mijn vriend me ten huwelijk vroeg en zij op haar tenen getrapt was omdat hij nooit een toekomst met haar heeft willen opbouwen. Daarnaast nodigde ze zichzelf ook nog uit voor onze trouw omdat zij vindt dat zij als moeder van zijn dochter daar aanwezig moet zijn. Ik heb mijn vriend toen een ultimatum gesteld om haar duidelijk haar plaats te wijzen en ook de betalingen te stoppen omdat zij te lui is voor te gaan werken. Hij heeft dit ook gedaan waarna zij een rechtszaak aanging. Hierin verklaarde zij dat wij verslaafd zouden zijn aan drugs en alcohol, de dochter zouden verwaarlozen enz... Daarnaast werd verzocht het co-ouderschap te behouden en onderhoudsgeld te betalen.
Helaas wisten wij niet dat we moesten voorkomen aangezien wij nooit een uitnodiging van de rechtbank hebben ontvangen, hoewel deze toch verstuurd en afgeleverd zou zijn op ons adres. Op het moment van aflevering (+ ondertekening, want het gaat om een aangetekend schrijven) waren wij beiden op ons werk wat wij ook kunnen bewijzen. Enkel wij beiden en de huisbaas hadden een sleutel van de woonst. Aangezien zij een goed contact heeft met de huisbaas moeten we niet ver gaan zoeken wie getekend heeft. Toch kon dit niet bewezen worden aangezien de griffie de codes niet kon meegeven omdat het dossier bij de rechter was. Mijn vriend heeft pas kennis genomen van de zaak toen haar advocaat hem triomfantelijk opbelde om te vragen waarom hij voor de 2de maal niet aanwezig was op de zitting en dat al haar eisen zouden ingewilligd worden.
Op slag heb ik direct een advocaat geraadpleegd met verzoek tot het besluit terug aanhangig te maken. Dit is gelukt en er werd een justitie assistent aangesteld voor een onderzoek. Aangezien wij door deze omstandigheden ook een dispuut kregen met de huisbaas (en nog andere inbreuken zoals huisvredebreuk) zijn wij ook terug verhuisd naar mijn ouders. Deze woonst is ook groot genoeg zodat zijn dochter hier haar eigen kamer heeft. Nu laat zijn ex ons nog niet met rust en heeft opnieuw haar eisen gesteld via de justitie assistent. Zij eist dat ze iedere week mag langs komen om met hem "rond de tafel te zitten" en dat er dagelijks naar elkaar gebeld moet worden. Dit zag mijn vriend echter niet zitten en vond wel dat er communicatie moet zijn maar tot een bepaalde grens. Wij willen haar liever niet in ons leven maar houden er rekening dat het de moeder blijft. Hier ging zij weer niet mee akkoord en begon de slechte communicatie op mij af te schuiven. Daarbij bleef ze bij het drugsverhaal. Deze laster verspreidt ze echter ook door het hele dorp waar wij wonen. Ook in de justitie assistent heb ik geen vertrouwen aangezien zij mij zei dat zo een bewijs niks uitmaakt aangezien ik mij even goed 3 weken zou ingehouden kunnen hebben. Ook stond zijn ex hier gisteren weer meermaals aan te bellen aan de deur. Wat mijn vriend en ik ook zeggen of bewijzen, er wordt geen gehoor aan gegeven.
Ik vraag me af wat we nu nog kunnen doen.