Bij de geboorte (binnen 4 maanden) wil mevrouw dat hij vrijwillig een DNA-test laat afnemen.
De vader hoeft hier niet op in te gaan, maar de moeder kan via gerechtelijke weg wel die DNA-test afdwingen.
Hij wil liever geen zeggenschap over het kind in de toekomst.
Hoeft ook niet. De moeder kan de vader niet "dwingen" om met het kind om te gaan.
Hij wil wel 'af en toe financieel bijdragen'.
Da's nogal vaag, natuurlijk. Als vader en moeder dit OK vinden, mij best, maar ik denk dat daar beter wat concretere afspraken over gemaakt worden.
Uit de repliek begrijp ik dat mevrouw hiermee akkoord moet zijn...
Waarmee moet de vrouw akkoord zijn? Met het feit dat hij niet met het kind wil omgaan? Daarin heeft de vrouw niets te willen. Dat hij "af en toe" iets bijdraagt? Daar moet zij inderdaad mee akkoord zijn. Zij kan, eens het vaderschap vastgesteld is, een maandelijkse alimentatie eisen van de vader. De familierechter zal zich daar moeten over uitspreken.
zij kan immers ten allen tijden hem verplichten een DNA-test te laten afnemen (ook het kind te erkennen?).
Erkennen kan ze niet verplichten, maar het biologisch vaderschap kan wel vastgesteld worden via de DNA-test, waarna alimentatie kan geëist worden.
Let wel, als de vrouw het vaderschap laat vaststellen, heeft de biologische vader ook rechten. Hij kan eisen dat het kind deels ook bij hem verblijft, om maar iets te zeggen. De moeder moet daar rekening mee houden! Als ze geen inmenging van de vader wenst in de toekomst, kan ze beter ook geen alimentatie vragen.