JuridischForum.be

Mijn vriend heeft een dochter waar hij al 21 jaar voor betaald. Tussen hem, zijn ex en zijn dochter loopt het dus niet goed en laatst is hier een rechtzaak omtrent de buitengewone kosten over geweest. Hiertegen is hij in beroep gegaan maar helaas bracht dit ook geen soelaas.
Het laatst uitgesproken vonnis dateert nu van 16/10/2017.
Nu heeft hij via de deurwaarder een brief gekregen met daarin een afrekening van heel wat "buitengewone kosten"
Hierin staan oa kosten van huisartsen en apotheekkosten in. Vallen deze niet onder de maandelijks te betalen alimentatie?
In het vonnis staat namelijk volgende hierover:
Consultaties en behandelingen van artsen-specialisten (onder meer kinesitherapie, revalidatie, logopedie, orthodontie, oftalmologie, osteopathie, orthopedie, therapie of begeleiding door een psycholoog of psychiater) en de door hen voorgeschreven gespecialiseerde onderzoeken, medicatie en gespecialiseerde verzorging.
Hieruit maakt hij op dat het dus niet om een gewoon huisarts bezoek gaat.
Is er iemand die hier wat meer in thuis is en weet of hij deze facturen (die teruggaan tot 03/2016) kan weigeren te betalen?

Het vonnis is heel duidelijk en correct: 'artsen-specialisten. Alleen is het door het liggend streepje taalkundig misschien wat onduidelijk: Er wordt echt bedoeld: artsen die een specialisatie uitoefenen. Huisarts en de medicatie door hem voorgeschreven, zijn geen buitengewone kosten. Dat valt onder de verblijfskosten die door de alimentatie gecoverd worden.

Dat dacht ik al, maar wat kunnen we hiertegen doen aangezien dit via een gerechtsdeurwaarder gevorderd wordt. Er worden nog een aantal zaken gevorderd die niet echt correct zijn maar deze kosten vond ik er toch over gaan.
Een procedure via de beslagrechter is erg omslachtig en vrij kostelijk en dan ben je nog niet zeker of je in je gelijk wordt gesteld.
Is er een mogelijk om dit zonder de beslagrechter op te lossen?

Jammer genoeg niet. Gerechtsdeurwaarders interpreteren geen vonnissen en volgen doorgaans gewoon de opdrachtgever. Het is de rechter die uitsluitsel brengt.

Ondertussen hebben we het vonnis nog eens grondig door genomen want de ex vordert nog veel onkosten terug via de deurwaarder, en deze gaan terug tot 2016.
We hebben volgende tekst ook in het vonnis staan:
" Veroordeelt elke partij tot betaling van de helft van de buitengewone kosten die gemaakt zijn na voorafgaand overleg, behalve de (para) medische kosten voorgeschreven door een arts, wanneer de kosten dringend zijn of redelijkerwijze noodzakelijk zijn, en die betaalbaar zijn mits voorlegging van facturen, rekeningen en / of betaalbewijzen."
Hieruit maak ik dan weer op dat dus wel de dokter- en apotheekkosten moet betalen.
Klopt dit en kan men zomaar teruggaan tot 2016 hierin? Wij hebben hierover nooit enige rekening of factuur gezien.
Van de meeste rekeningen hebben we nooit eerder een factuur gezien en is er ook geen overleg geweest (zoals bvb voor een GSM, printer en inkt,...). De ex kiest gewoon de meest dure toestellen eruit (vb.: IPhone) en zet mijn vriend gewoon voor een voldongen feit aangezien dit in het vonnis voorzien is. In het vonnis staat ook dat er voorafgaand overleg dient te zijn maar dit wordt dus niet toegepast. Hij wil wel 150 euro bijleggen voor een GSM maar een IPhone vindt hij echter te duur aangezien dit al het 2de toestel is op nog geen jaar tijd.
Terug naar de rechter stappen is geen oplossing vrees ik want zijn ex vindt altijd wel een manier om er onderuit te geraken en past een vonnis naar eigen dunk toe.
Weet er iemand hoe dit aanvechten bij de beslagrechter verloopt en of hij enige kans maakt.

Blijkt uit die onkosten dat "de (para) medische kosten voorgeschreven door een arts, dringend zijn of redelijkerwijze noodzakelijk zijn"?
Men kan tot 5 jaar teruggaan als men kan aantonen dat de schuldenaar elke vraag tot betaling heeft geweigerd. Gezien u niets hebt ontvangen, moet de discussie voor de rechter worden gevoerd, die hierin dan moet oordelen.
Voor luxegoederen als een iPhone: er was geen voorafgaand overleg en dus zou men zich tevreden moeten stellen met de prijs van een gemiddelde smartphone (die wel als nodig kan gezien worden); de te dragen 'luxekost' is dan voor wie de aankoop zonder overleg met de andere ouder heeft besloten. Zo zou ik het toch voorleggen.
Hopelijk heeft iemand een nog betere suggestie.

Een smartphone noodzakelijk? Volgens mij is een gewone GSM al een heel bruikbaar communicatiemiddel. In geval er geen overleg is gepleegd, kan je de helft van een billijk geprijsd artikel of alternatief terugbetalen. In niet gescheiden gezinnen, moeten de kinderen vaak zelf bijklussen om de meerprijs van een luxe-artikel of merkkleding bij te passen.

Een GSM. Bestaat dat nog?
Voor oudere tieners en meerderjarigen (en ik ken er zo een paar thuis) kan dit wel 'noodzakelijk' zijn gezien de communicatie op die leeftijd nauwelijks telefonisch gebeurt (voornamelijk apps-gebonden); bovendien hoeft een smartphone niet veel te kosten.
Voor de rest volg ik Eylis helemaal.