Hallo,
Eerst en vooral wil ik zeggen dat ik met begeleid zelfstandig wonen 'contextbegeleiding in functie van autonoom wonen' (CBAW) bedoel - of tenminste, dat is volgens mijn research op verschillende sites de juiste term voor begeleid zelfstandig wonen vanaf je 17de, indien door de thuissituatie gewoon bij je ouders wonen niet meer gaat.
Daarnaast wil ik me ook excuseren indien deze thread in een verkeerd subforum staat; ik ben nieuw op dit forum.
Ik ben een 16-jarige (2001, ik word in het najaar 17) en wil begeleid zelfstandig gaan wonen zodra ik 17 ben. Ik denk dat het voordat ik mijn vragen en problemen hieromtrent stel, heel erg nuttig is om mijn voorgeschiedenis te weten. Ik zal proberen mijn verhaal zo beknopt mogelijk te houden gezien het een hele boterham is, en met opsommingen werken.
- 2001: ik word geboren. Eén of twee jaar later, ik weet het niet precies, scheiden mijn ouders. Dit wordt een jarenlange juridische strijd om alimentatie, verblijfsrecht, onderhoudsgeld, scheiding van goederen etc., die momenteel nog altijd bezig is. Het gaat dus om een heel zware vechtscheiding.
- 2003? tot 2013: de uiteindelijke regeling was dat ik doordeweeks bij de moeder bleef en in de weekends en helft van de vakanties bij de vader. Dit bleef heel lang zo, tot ik in 2013 zware ruzie met mijn moeder kreeg.
De relatie met mijn vader was tot hij in 2009 een nieuwe vriendin kreeg een beetje afstandelijk, maar nog steeds vrij goed. Een jaar na zijn nieuwe relatie, omstreeks 2010, werd deze ontzettend afstandelijk doordat zijn vriendin me emotioneel mishandelde, bedreigde en stalkte, wat door mijn vader niet geloofd werd - hierover later meer.
De relatie met mijn moeder is altijd problematisch geweest. Hoewel ze nooit een officiële diagnose heeft gehad, is het zo'n beetje algemeen geweten dat ze borderline heeft. In ieder geval is ze emotioneel heel instabiel, alcoholist, zit in zware financiële problemen en samenleven met haar heeft me veel psychologische schade aangedaan - daarover later ook meer. Desondanks verkoos ik bij haar wonen boven bij mijn vader wonen, om de eenvoudige reden dat ik mijn vader nauwelijks kende en zijn vriendin even erg, zo niet erger dan mijn moeder is (ondanks dat ze geen borderline heeft).
- 2013-2015: De ruzie bereikt in de zomer van 2013 een hoogtepunt en mijn moeder manipuleert me zodanig dat ik in een psychiatrische instelling wordt gedwongen gedurende een maand. Deze instelling had algauw door dat de thuissituatie heel ongezond was en contacteerde de jeugdrechtbank.
Vanaf dat moment zat ik onder toezicht van de jeugdrechtbank, kreeg het label POS/VOS (problematische/verontrustende opvoedingssituatie) en werd op een internaat geplaatst, met tijdens de weekends en vakanties verblijf bij vader. Dit liep echter algauw mis doordat ik weg werd gepest door zijn vriendin.
- 2015-2017: Nadat ik meermaals werd bedreigd door zijn vriendin en me heel onveilig voelde, heb ik mijn koffers gepakt en heb gesmeekt bij mijn moeder of ik terug bij haar kon wonen. Vanaf dat moment is alle contact met vader volledig verbroken en woon ik in de weekends bij moeder (met medeweten van de jeugdrechtbank uiteraard) en doordeweeks op internaat. Het is even rustig, maar ik zak weg in een heel zware depressie door alles wat ik heb meegemaakt. Nadat antidepressiva niet aansloegen, ging ik voor 2 weken weer even naar een psychiatrische instelling.
- 2017-nu: Ik kreeg al snel ontslag omdat ze qua therapie niet veel konden doen en ik 'te stabiel' was voor de psychiatrie. Uiteindelijk heb ik na een paar weken de juiste antidepressiva gevonden, waardoor ik sindsdien emotioneel veel stabieler ben. Jeugdrechtbank schrapt daarnaast ook internaat, omdat het thuis voorlopig allemaal goed ging.
Dat was de hele voorhistorie dus. Sindsdien gaat het echter weer heel erg mis thuis. 24/7 bij mijn moeder is gewoon veel en veel te veel. Vanaf 2015 ging het al niet zo lekker, het is eigenlijk nooit goed gegaan thuis, maar ik ben niet echt veel anders gewoon en doordat ik doordeweeks op internaat was, viel het allemaal wel mee. Ik heb sinds ik terug fulltime bij haar woon heel, héél erg veel moeite gedaan om me aan te passen en mijn best te doen de band te verbeteren, maar ik ben tot de conclusie gekomen dat het gewoon echt mijn schuld niet is. (Ik ga niet hypocriet doen en zeggen dat we er allebei schuld aan hebben, want dat is niet zo. Ik vind gewoon echt dat het de schuld van haar persoonlijkheidsstoornis is. Ik zal vast ook wel een klein aandeel erin hebben, maar het is niet zo dat ik nooit moeite heb gedaan om mij aan te passen aan mijn ongewone thuissituatie.)
Sinds 2017 zit ook het idee van begeleid zelfstandig wonen/CBAW in mijn hoofd. Tot nu toe ben ik er echter nog nooit over begonnen en bleef ik tegen de consulent van de jeugdrechtbank zeggen dat het allemaal terug prima ging thuis, uit angst om deze keer in een leefgroep of iets dergelijks te worden geplaatst. Aan de andere kant dacht ik dat het me nog wel ging lukken om het nog even vol te houden tot ik 18 ben, en dan op kot gaan en 'salut en de kost' te zeggen.
Ik weet echter dat dit onmogelijk is en dat me het niet gaat lukken het nog vol te houden met de huidige situatie. Ik moét gewoon weg. Hoewel ik psychisch momenteel heel erg stabiel ben, goede cijfers haal op school, vrienden en een stabiele relatie met mijn 19-jarige vriend heb, lijd ik heel erg zwaar onder de voortdurende emotionele mishandeling en verwaarlozing.
Goed, ik heb mijn punt denk ik wel duidelijk gemaakt: ik zit in een heel erg problematische opvoedingssituatie en wil het huis zo snel mogelijk uit. CBAW/begeleid zelfstandig wonen dus. Ik weet echter dondersgoed dat dit niet zo evident is en geen one-size-fits-all oplossing is. Vandaar dat ik - en nu kom ik eindelijk tot aan mijn punt - deze vragen heb:
1) Hoe groot zijn mijn kansen dat de jeugdrechter mij tot CBAW toelaat?
2) Begeleid zelfstandig wonen heeft in mijn omgeving heel erg de reputatie erg strikt en streng te zijn en meer leefgroepachtig dan echt alleen wonen te zijn. Klopt dit? Iemand die in het kort zijn/haar ervaring hierover kan schetsen?
3) Stel dat de jeugdrechter weigert, word ik dan in een instelling/leefgroep geplaatst? Wat zijn dan de opties, en hoe groot zijn de kansen dat er voor die opties wordt gekozen ipv voor CBAW? Kan ik eventueel toch nog het laatste jaar bij mijn moeder blijven moesten die opties me echt slecht lijken?
4) Is het 'veilig' om dit alvast met mijn consulente te bespreken zonder dat zij onmiddellijk de jeugdrechter hierover inlicht?
5) Kan ik onderhoudsgeld 'afdwingen' van mijn ouders moest ik in CBAW geraken? Ik weet dat mijn vader flinke alimentatie betaalt aan mijn moeder, heb ik dan recht op deze alimentatie? Wat als zij weigeren?
Sorry voor de grote lap tekst, maar momenteel zit ik dus heel erg met deze vragen en ik zou heel graag de mening van een extern persoon willen horen voordat ik naar mijn consulente ga. Alvast heel, heel erg bedankt voor je tijd!