Persoonlijk had ik het wel moeilijk om zijn kind van hem af te nemen of mijn dochter haar vader en gaf hem nog een kans met co-couderschap bij de eerste 6 maanden. Hij kwam niet opdagen, nam niet op,... steeds moest ik liegen tegen ons dochter zonder hem in het negatief daglicht te brengen want het bleef haar vader. En ik wou haar ook niet kwetsen met de meedeling dat haar vader op dat moment geen interesse had ik haar. Hij kwam er enkel om wanneer hij zich eenzaam voelde. Ik probeerde hem te helpen met de opvoeding van onze dochter. Maar wou niet dat ik hem "Commandeerde", ik wou hem enkel helpen. Alles wat hij beloofd had mondeling kwam hij niet na.
Ik ben dan maar op aanraden van advocaat beginnen procederen.
Hij kreeg ze rond de 14 dagen van vrijdag tot maandag. Wanneer ons dochter bij hem ging, begon hij haar uit te vragen, zette haar onder druk, zette haar in de kelder op straf, hield hij zich niet met haar bezig, 's morgens moest ze alleen opstaan, haar ontbijt zelf maken tot hij wakker werd in de namiddag, verschillende kennissen (vriendinnen) nam hij als lief (omdat hij dacht dat hij mij ermee ging kwetsen),kwam terug stinkend, vol met eczema, knopen in het haar, ... thuis, liet zijn vrienden haar kleren naar boven trekken en begon hij ermee te lachen, nam ze tot in de nacht mee op café, reed dronken rond met haar, heeft een ongeluk met haar gehad... Nu wilt ons dochter niet meer bij hem langs, heeft nachtmerries, extra eczema, obesitas, concentratie problemen, verlatingsangsten, ... ze heeft een eigen pro-deo advocaat, rechter heeft haar gehoord niettegenstaande ze maar 8 jaar was. Volgens hem vertellen we allemaal leugens en zet ik ons dochter tegen hem.
Er is reeds maatschappelijk onderzoek geweest en therapeute, ongelooflijk hoe hij het steeds gedaan krijgt om die mensen rond zijn vinger te draaien, beginnen wenen, empathie zoeken enz..
Komen ze tot conclusie dat het kind niet zelf mag beslissen, haar enorme loyaliteit naar mij niet goed is, dat de liefde voor vader ondergesneeuwd is, alle knustelwerken die ze gemaakt heeft negatief zijn tov vader, als ze over haar vader beginnen wordt ze hysterisch en wilt ze niet over hem spreken, indien ze moet gaan bij hem dat ze zal weglopen,... haar enigst zorg van de therapeute is dan dat het kind hier niet mag meebeslissen!!! Maar de vraag waarom ze niet naar vader wilt gaan of waarom ze ze niet veilig voelt bij hem. Zien we niet terug in het verslag! We zien haar eerder meedoen in de strijd dan eerder een oplossing te zoeken. In het verslag staan nog eens allemaal fouten ivm de afspraken, gelukkig kan ik het tegengestelde bewijzen met mails.
Ik ben gewoon eerlijk wat we meegemaakt hebben, zelf met opnames, getuigenissen, pv's .... en met doel een oplossing voor onze dochter te vinden dat ze haar veilig voelt bij haar vader, volgens mijn advocaat gaat de rechter nooit uitspreken dat ons dochter niet meer bij haar vader moet gaan. Nu is ze reeds een jaar niet meer gegaan, ze dreigt om een mes in haar buik te steken of weg te lopen als ze bij haar vader moet. Zelf als de rechter uitspreekt dat ze moet gaan, wilt ze niet gaan (ze wordt hysterisch),... Als ik haar laat gaan zegt ze me dat ik laf ben omdat ik haar wel naar hem laat gaan en dat ik haar niet graag zie. Want hij doet haar hetzelfde aan wat hij met mij deed wanneer we nog samenwoonde.
Ieder keer op de rechtbank maakt hij zijn show en komt hij met leugens, telkens kan ik aantonen dat dit niet waar is.
Ik heb getuigenissen, pv's van dronken tot in de nacht met dochter, dronken een ongeval op autostrade met dochter,.... Steeds beweerd hij dat het niet waar is en wanneer we de feiten voorleggen excuseer hij zich tot de rechter & procureur en komt hij weer met een ander leugen over mij... Telkens vergeten ze wat hij effectief gedaan heeft en moet ik weer bewijzen dat het geen waar is. Laatst zei de procureur zelf dat ze ons dochter ging plaatsen!! ik werd vastgenageld aan de grond en mijn hart zat in mijn keel! Ik vroeg aan mijn ex is dit dat je wilt.... hij reageerde zelf niet en ging naar buiten. Bij het buitengaan wist ik niet wat ik gehoord had!!!!! Ik ben een voorbeeldige ouder, drink niet, geen drugs, geef warmte en liefde en dan zouden ze ons dochter afnemen en plaatsen!!!! Ik ben continu bij haar.... Zelf andere ouders zeggen dat ik een top mama ben, andere kinderen komen graag bij ons thuis,...
Tot op heden heb ik alles gedaan om ons dochter te beschermen, warmte, liefde gegeven, structuur, veilig gevoel, gezonde voeding, genoeg beweging, samen huiswerk, plezier, ... omdat ik een gezonde, gelukkig dochter wil. 1 ding is zeker wat hij mij beloofd heeft wanneer ik hem verliet is hij wel nagekomen enerzijds mij financieel gelijk met de grond krijgen en anderzijds mijn ander zwak plek is ons dochter en via haar maakt hij mij kapot! Hierbij vergeet hij of eerder heeft hij geen oog voor is dat hij ons dochter erbij kapot maakt!
(( Zo spijtig dat een kind dit moet meemaken!Ik heb het gevoel dat dit nooit zal ophouden, hij speelt een spel. Soms denk ik: had ik maar bij hem gebleven zo kon ik toch onze dochter nog beschermen tov hem. Ik dacht door weg te gaan dat het beter ging zijn maar hij blijft ons in zijn macht behouden. Want hij blijft het gerecht bespelen. Ik zat er middenin en had jaren nodig om te beseffen dat ik bij een narcist zat. Ik stel mij de vraag hoelang we gaan moeten procederen want de rechter/procureur zien hem maar enkel minuten over enkele weken en we zijn 1 uit de zoveel dossiers die ze behandelen.
Financieel zit ik aan de grond en zou niet meer verder kunnen procederen. Soms stel ik mij de vraag, geef ik hem gewoon zijn zin? Maar ik zou mezelf niet kunnen vergeven dat ik ons dochter aan haar lot over laat. Stel dat ze zich toch van kant maak? Ik lees dan dat psychisch mishandeling = aan kindermishandeling is! En kinderen van narcisten zich nu aanpassen maar later enorm problemen hebben in de maatschappij ... dit zou ik mezelf nooit vergeven daarom blijf ik vechten voor onze dochter! Kost wat kost! En hoop ik dat ze snel inzien dat ze met een narcist te maken hebben! Hopelijk lezen ze er wat meer over want als je het zelf niet meegemaakt kan je een narcist niet herkennen maar vind je ze eerder sympathiek.
Soms lees men over moeder/vader die kinderen vermoorden en erna zelfmoord plegen, ik begrijp dat sommige mensen geen uitweg meer zien bij de narcist en zichzelf laf zouden vinden om de kinderen achter te laten bij de narcist, alsook niet durven de partner te verlaten. Ik keur dit zeker niet goed maar men moet toch heel sterk staan om de partner te durven te verlaten!
Mijn vraag is wat kan ik nog doen of welk advies hebben jullie voor mij. Ik zou willen dat het eindelijk een eind aan komt want ons dochter is er steeds mee bezig en ik wil haar gewoon kind laten zijn en genieten van het leven! Ze heeft reeds voldoende gezien, meegemaakt en afgezien! En we willen eindelijk gewoon verder leven en genieten zonder deze last!
Hoe kan ik de procureur/rechter sneller overtuigen? Wat kan ik doen??
Mijn advocaat geef ik zoveel mogelijk lectuur over narcisme maar dat hij het leest weet ik niet. Men stel voor om een advocaat te nemen die ervaring heeft hiermee maar spijtig genoeg kan ik er geen vinden en anderzijds heeft mijn advocaat hem nu wel door, hij is zelf reeds bedreigd door mijn ex! Tijdens de zitting op aanraden van mijn advocaat breken we hem nooit af, vertel hij zelf niet alle feiten die hij reeds gepleegd heeft, mag ik niet zeggen dat hij narcist is, ...
Mijn geloof in gerechtigheid is wel heel diep gevallen!
(nog laatste wens ik iedereen met het zelfde probleem veel succes! en je bent niet alleen en het ligt zeker niet aan jou!
PS duimen jullie voor ons, donderdag dagvaarding therapeute.
thx