Mijn ex heeft een achterstallige alimentatieschuld van meer dan 2000 Euro. Zij zit sinds 2015 in schuldbemiddeling en het is dus de schuldbemiddelaar die sinds 2015 de alimentatie van 50 Euro op mijn rekening stort. Zij krijgt een leefloon.
De alimentatieschuld bestaat eigenlijk uit twee delen. Tot juni 2016 moest zij 50 Euro per maand betalen. Door een nieuw vonnis in december 2016 moest zij vanaf juni 2016 100 per maand betalen.
Het eerste deel van de schuld: dit slaat op de achterstallen voordat zij in schuldbemiddeling ging. Het gaat hier om een bedrag van 1500 Euro. Ik heb hiervoor in 2015 DAVO ingeschakeld. Tot nu toe heb ik van DAVO 250 Euro ontvangen. Uit recent contact met DAVO blijkt dat dit verder zeer moeizaam zal verlopen.
Het tweede deel van de schuld: het nieuwe vonnis (een tussenvonnis) bepaalt dus 100 Euro alimentatie per maand vanaf juni 2016. Aangezien het vonnis van december 2016 dateert, was er dus al onmiddellijk een achterstal van 6 maanden. Mijn advocaat heeft toen zowel met haar advocaat als haar schuldbemiddelaar contact gehad omtrent deze achterstallige schuld alsook het nieuwe te betalen alimentatiebedrag van 100 Euro.
In de maanden die hierop volgen, blijft zij echter slechts 50 Euro per maand betalen. Ook de achterstallige schuld blijft onbetaald. In mei 2017 zijn wij opnieuw op de familierechtbank waar wij o.a. de achterstallige schuld en het niet correct betalen van de alimentatie ter sprake brengen. De tegenpartij verzekert ons daar dat ze het in orde zullen brengen. De daaropvolgende maanden wordt het tegendeel bewezen.
In juli 2017 blijkt dat mijn ex werkzaam is als luxe-escorte en dat ze ons zoontje een week lang naar haar 'werkomgeving' heeft meegenomen. Ik heb onmiddellijk stappen ondernomen en in augustus staan we voor de vakantie-familierechtbank. Mijn ex ontkent haar activiteiten niet (ik had heel wat online-bewijsmateriaal). Het tempo van de afhandeling van zaken tijdens de vakantierechtbank is veel hoger dan anders. Bovendien was mijn advocaat op vakantie en was er een vervangster in zijn plaats. Naar mijn gevoel kwam niet alles wat ik wilde aan bod. In onze besluiten verwijzen wij weer naar de achterstallen en het niet correct betalen van de alimentatie.
Ondertussen zijn we maart 2018 en de achterstallen van het tweede deel zijn opgelopen tot 1100 Euro. Samen met het eerste deel van achterstallen gaat het dus om een bedrag van 2350 Euro.
Nu denk ik erover om de vordering van het eerste deel via DAVO op te zeggen en zelf de volledige achterstallen te vorderen.
Om te beginnen wil ik een ingebrekestelling sturen. Ik wil hierin nog een beperkte goodwill tonen door drie opties te bieden.
- Optie 1: De volledige achterstallen in één keer betalen binnen een bepaald termijn.
- Optie 2: De volledige achterstallen in 6 maanden afbetalen.
- Optie 3: De invordering bij de deurwaarder of beslagrechter neerleggen.
Ik denk (tenzij ik me vergis) dat bij het inschakelen van een deurwaarder of beslagrechter de invordering veel drastischer en kostelijker voor haar zal zijn. Maar ik vermoed dat zij financieel er beter voorstaat dan zij doet uitschijnen.
In het vonnis staat letterlijk "De alimentatieschuld heeft daarom voorrang op alle andere schulden". Verder heb ik op het Internet ergens gelezen dat in het geval van alimentatieschuld de deurwaarder de uitkering kan inhouden.
Dan kom ik nu eindelijk tot mijn vraag. Heeft het zin een gerechtsdeurwaarder in te schakelen of bestaat er een serieuze kans dat zij zich ook hier aan kan onttrekken?
Bijkomende vraag: in de laatste twee vonnissen van juni 2017 en september 2017 ben ik volgende zinnen tegengekomen "Voor zover als nodig zegt voor recht dat voor het overige de maatregelen waarover reeds ten gronde werd beslist in het tussenvonnis van december 2016 behouden blijven.". Mag ik ervan uitgaan dat deze drie vonnissen één geheel zijn?