Hallo,
4 jaar geleden in goede omstandigheden gescheiden, de regeling voor de dochter (bijna 12j) was co-ouderschap. Na 1 jaar heeft de moeder resoluut voor haar nieuwe vriend, die 60km verderop woont, gekozen. Onhoudbare situatie voor de dochter, met onderlinge overeenkomst (bekrachtigd door rechtbank) woont mijn dochter officieel bij mij en gaat zij om de 14 dagen en de helft van de vakanties naar haar mama. De verblijfsregeling is op papier perfect geregeld.
De laatste 2 jaar maakt moeder geregeld (ong. 2 maal per jaar) zeer lange reizen waardoor mij dochter haar mama 6 tot 7 weken niet kan zien. Dan zwijgen we nog over de enkele "tussendoor" weekends. Mijn dochter wordt de weekends dat deze normaal naar haar mama gaat "gedropt" bij haar veel oudere meerderjarige zussen of broer (niet mijn kinderen) of haar meter (geen familie).
Dochter heeft een zéér lichte mentale beperking, waardoor ze heel veel belang hecht aan structuur en zo ook beter functioneert.
Is er een mogelijkheid om ervoor te zorgen dat de mama "verplicht" wordt om die weekends voor haar dochter te zorgen? Of, een mogelijkheid dat mijn dochter bij mij kan blijven ipv ergens gedropt te worden, om zo meer stabiliteit te creëren?
Alvast bedankt voor de reacties.