Beste,
Mijn ex-partner en mezelf hebben in de voorbije jaren een centje gespaard voor onze kinderen (3).
Wij deden dit via spaarfondsen die op maandelijkse basis werden aangekocht.
Een deel van de kinderbijslag werd aldus aangewend om fracties van beleggingsfondsen aan te kopen en op een beleggingsrekening aan te houden.
Deze beleggingsrekening stond op naam van mijn ex-partner en mezelf met in de tweede naamlijn, de naam van het desbetreffende kind.
De stortingen gebeurden automatisch telkens nadat de kinderbijslag werd ontvangen.
In totaal werd op die manier al zowat 18.000 euro gespaard, gemiddeld elk dus 6.000 euro.
In de overeenkomst die wordt opgemaakt zou mijn ex-partner dit geld nu willen gebruiken om de studies van de kinderen te betalen, kosten die voorzien zijn door beide partners te betalen volgens een verdeelsleutel voor de buitengewone kosten.
Ik ben hier niet mee akkoord aangezien het oorspronkelijk onze bedoeling was dit geld later te gebruiken om de kinderen een duwtje in de rug te geven als ze de woning zouden verlaten en op eigen benen gaan staan.
Dat de rekening op onze beide namen staat, maar met een duidelijke verwijzing naar het kind, heeft alles te maken met het feit dat we wilden voorkomen dat de rekeningen, op 18-jarige leeftijd van de kinderen, automatisch in hun handen zouden openvallen. Je weet immers bij aanvang nooit wat en hoe ze zullen zijn ze bij hun meerderjarigheid. Dit werd ook zo door de bank voorgesteld.
We wilden ervoor zorgen dat het gespaarde geld wel degelijk aan hen zou toekomen en kunnen gebruikt worden voor eigen gebruik, eenmaal op zelfstandige benen.
Kan mijn ex nu zomaar aanspraak maken op de helft van dit bedrag?
Strikt juridisch staat de rekening op ons beide namen, maar door de verwijzing naar het kind is het duidelijk dat het de bedoeling was om een spaarbedrag per kind op te bouwen.