Hallo allemaal,
Ik ben reeds enkele jaren gescheiden, heb een zoon van 12.
De echtscheiding werd destijds geregeld via EOT. De ex woont in Nieuw-Zeeland.
Mijn zoon van 12 verblijft hoofdzakelijk bij mij hier in België en gaat volgens een vastgestelde regeling op bepaalde tijdstippen voor langere tijd naar zijn papa in Nieuw-Zeeland.
Het laatste jaar vertoont mijn zoon echt zorgelijk gedrag. Op aanraden van mijn huisarts zou ik hem best op een gedragsstoornis laten testen.
Ik heb dit voorgelegd aan mijn ex, maar die weigert pertinent. Volgens hem is er met zijn zoon helemaal niets aan de hand.
Volgens hem heb IK een probleem want waarom is er tijdens de 2x per jaar dat hij telefonisch contact heeft met de school van onze zoon dan nooit iets van gezegd door de leerkrachten?
Omdat het probleem steeds maar verergerde en de grootste zorg van onze zoon om mijn schouders terecht komt, heb ik uiteindelijk toch besloten om op eigen initiatief mijn zoon te laten testen. Deze testen werden afegnomen door een psycholoog, verbonden aan een erkend centrum. Uit het verslag van deze testen is "een sterk vermoeden gekomen" dat mijn zoon wel eens ASS en het syndroom van Asperger kan hebben.
Toen ik mijn ex dit meldde, heeft hij prompt klacht ingediend tegen de psycholoog omdat deze "zonder zijn toestemming" de testen heeft afgenomen.
Ook ikzelf ben op het matje geroepen via zijn advocaten en dien me te verantwoorden in deze.
Ik moet aantonen en bewijzen dat er een probleem is met onze zoon, want volgens mijn ex vertoont onze zoon dit gedrag niet als hij bij hem is.
Vraag is hoe moet ik in godsnaam bewijzen dat er iets aan de hand is als ik niet eens zonder toestemming van mijn ex de nodige hulp mag inroepen?
Is het in het belang van de gezondheid van het kind niet toegelaten om zonder toestemming van de "niet-zorgende partner" te zorgen voor hulp?
Iemand advies?
Ten einde raad...............