ik heb een vraagje over twee verschillende onderwerpen. Mijn echtgenoot is vertrokken met een andere vrouw. Ik was net een maand aan het werk (deeltijds, vervangingsopdracht voor 4 maanden), na de afgelopen 18 thuis geweest te zijn voor de kinderen.
Om op mijn eigen benen te kunnen staan en niet afhankelijk te zijn ben ik volop op zoek gegaan naar een job. Het is me gelukt. Ik heb een fijne job gevonden met een goed inkomen (3000 bruto per maand, dus 1920 netto). Mijn man heeft een bruto inkomen van 4500 euro en houdt daar 2650 euro van over. (beide inkomens netto zonder de kinderen ten laste geteld) Hij heeft dus per maand een 700-tal euro netto meer dan ik. We hebben momenteel nog 4 kinderen ten laste. Ik heb mijn best gedaan een job te vinden en heb er gelukkig een gevonden op bachelor niveau (ik ben in het bezit van een master diploma, maar na 18 jaar huisvrouw is het niet evident dat nog te kunnen verzilveren).
Als ik tel hoeveel ik mis door gemiste anciënniteit zou ik nu met deze job (bachelor dus) normaal gezien minstens 300 euro netto meer hebben per maand. en verder, als ik indertijd niet samen met mijn man besloten had thuis te blijven voor de (4) kinderen zou ik nu waarschijnlijk (niet zeker) een job hebben op mijn masterniveau en nog hogere inkomsten hebben. Ik weet dat ik wettelijk gezien niet behoeftig ben (wel 4 kinderen)), maar ik vind het niet echt fair dat ik nu na een scheiding 'beboet' wordt voor het feit dat we samen beslist hebben dat ik thuis bleef (was indertijd de afspraak dat wie de beste job had bleef werken, ik had enkel tijdelijke contracten, ex had vast contract). mijn ex heeft ondertussen wel volledige anciënniteit opgebouwd natuurlijk.
Hij wil totaal niet meedenken met dit verhaal, ik heb een goed genoeg inkomen en moet het daar dan maar mee doen, het is volgens hem niet eens zeker dat ik anders een betere job gevonden zou hebben. Heb ik hier ergens recht op een paar euro van zijn inkomen??? (eventueel pas nadat de kinderen het huis uit zijn, dan mindert immers onze beider bijdrage aan de kindrekening en wordt het verschil in inkomen nog duidelijker)
Mijn andere vraag gaat over pensioen. Gedurende die 18 jaar ben ik nog een 5-tal jaar thuisgebleven met een kleine uitkering (voor sociale en familiale omstandigheden zoals dat heette). Als ik die jaren meetel (hopen dat de regeringen dit niet gaan afschaffen) en ik blijf werken tot 65 jaar geraak ik aan 28 gewerkte jaren (dus niet de 30 die nodig zijn om recht te hebben op een minimumpensioen). We moeten dus iets afspreken i.v.m. pensioenregeling (echtgenoot is ambtenaar met masterdiploma, hij zal dus binnen 20 jaar een 'prachtig' pensioen hebben, dat van mij is momenteel bang afwachten. ik heb geen recht op een deel van het pensioen van mijn ex, want een ambtenarenpensioen is persoonsgebonden)
De idee is momenteel mijn pensioen te regelen via de goedkopere aankoop van het gemeenschappelijk huis, ofwel door een bepaald bedrag te storten op een pensioenspaarrekening. Waar heb ik wettelijk recht op? Wat is de eenvoudigste/eerlijkste oplossing? We volgen momenteel het traject EOT.
Ik wil mijn ex heus niet 'pluimen', maar momenteel blijkt toch wel dat ik er serieus 'begaaid' uitkom doordat we lang geleden samen beslist hebben dat er iemand thuis zou blijven. Ik zou graag hebben dat ik daar ook mijn eerlijk deel van krijg en dit niet de rest van mijn leven financieel moet bekopen terwijl hij er pakken sterker uitkomt met nu hetzelfde inkomen als vroeger voor een persoon minder. Ik heb mijn deel al gedaan en voor een goede job gezorgd, als me dat niet gelukt was was het financieel plaatje voor hem heel anders.