Wellicht is de rechter vertrokken van het feit dat de minderjarige kinderen nog niet over een eigen zichtrekening beschikten op moment van de uitspraak en dat het geld wordt gestort aan diegene die ze werkelijk opvoedt, in dit geval de moeder. Bij betwisting na al die tijd zou de tegenpartij kunnen aantonen dat u ook in die zin die feitelijke situatie hebt gevolgd, en er dus geen redden is om daarvan af te wijken:
Art. 1239 B.W. bepaalt immers: “De betaling moet gedaan worden aan de schuldeiser of aan iemand die volmacht van hem heeft, of die door de rechter of door de wet gemachtigd is om voor hem te ontvangen. De betaling gedaan aan iemand die geen macht heeft om voor de schuldeiser te ontvangen, is geldig, indien de schuldeiser de betaling bekrachtigt of indien hij er voordeel uit getrokken heeft.”
Wat betreft uw dochter:
Als de jongere (vanaf 16 jaar) zijn domicilie onmiddellijk aanpast bij de gemeente, dan ontvangt het bevoegde kinderbijslagfonds automatisch een bericht van de wijziging. Meer hoef je niet te doen want het kinderbijslagfonds zal op basis van de adreswijziging aan de jongere betalen vanaf de maand die volgt op de verandering. Ook wijzigingen in de burgerlijke stand (huwelijk, geboorte,…) maakt de Kruispuntbank van de Sociale Zekerheid rechtstreeks over aan het gepaste kinderbijslagfonds. Dit laatste doet dan de nodige aanpassingen.
De jongere deelt best meteen zijn bankrekeningnummer mee aan zijn kinderbijslagfonds. Een storting op een bankrekening is snel en veilig. Anders ontvangt hij een circulaire cheque
Ik vermoed uit de antwoorden dat zij haar hoofdverblijfplaats niet op haar nieuwe adres heeft gevestigd, dan is het normaal dat de moeder dit nog steeds ontvangt. Dochter kan twee dingen doen: de vraag stellen aan moeder om door te storten of zich domiciliëren.
Normaal gebeurt het vastleggen van de onderhoudsbijdrage op basis van objectieve criteria waarbij de inkomens van beide ouders worden vergeleken en in functie van de verblijfstijd van de kinderen bij elk of 1 van de ouders.
Vader wordt veroordeeld tot het betalen van onderhoudsgeld aan de kinderen, dan is de logica dat moeder die gelden ontvangt als het kind minderjarig is; zij dient dit onderhoudsgeld voor het kind aan te wenden zolang zij instaat voor het fysiek onderhoud van de kinderen en zolang het kind bij moeder inwoont, zelfs bij meerderjarigheid.
Vader kan de betaalde onderhoudsgelden echter fiscaal in rekening brengen; moeder kan dat echter niet, want de gelden zijn bedoeld voor het kind.
Daarom ook dat de maandelijkse storting minstens als mededeling zou moeten hebben: "Onderhoudsbijdrage voor Z"
Voor (of Door) het kind Z dient dus jaarlijks een aparte fiscale aangifte te worden ingediend. In de praktijk gebeurt dit zelden.
Als het kind beslist elders te gaan wonen, dan is het normaal dat het onderhoudsgeld aan het kind zelf wordt betaald.
Idealiter zou de nieuwe situatie er toe moeten leiden dat de inkomens van de ouders opnieuw worden vergeleken in functie van het verblijf van het kind, voor wie de kosten in studie en onderhoud nu anders liggen. De ouders kunnen daarom overeenkomen (en laten acteren) om elk in verhouding tot hun inkomen een vast maandelijks bedrag te storten op de rekening van hun kind. (Een deel van die bijdrage kan ook in natura gebeuren, bvb moeder doet altijd de was, zorgt mee voor de administratie, eten, verzorging bij ziekte, enz...)
Voor wat betreft de sociale voordelen waar de moeder nu van geniet: die zullen niet aan uw dochter toekomen, gezien de sociale voordelen enkel betrekking hebben op de gezinssamenstelling van de moeder: bvb. belastingvermindering onroerende voorheffing, voordelen openbaar vervoer bij derde kind, ....
We hebben nu wel geantwoord op de situatie met uw oudste uitgeweken dochter.
Uw laatste antwoord lijkt te suggereren om dit toe te passen voor alle kinderen toe te passen.
Dat lijkt mij een brug te ver en ik vrees dat u dan ook geen vergelijk zult vinden bij uw ex en uiteindelijk ook niet i.v.m. uw oudste dochter.
Tenslotte zal de hele situatie ook emotioneel geladen zijn voor de moeder die misschien nog tijd nodig heeft om hiermee om te gaan.
Wat men ook doet, communicatie moet er zeker zijn, zelfs al wil je liever geen contact of buiten om gaan. Het is de enige juiste manier om de zaken correct te laten verlopen anders loopt het opnieuw verkeerd.
Dus is wat Eylis eerder heeft aangeraden de beste manier om later geen andere problemen te hebben.