Hallo
Kort even de situatie schetsen, we zijn getrouwd, samen 1 kindje van 3 jaar.
Na 6 jaar getrouwd te zijn (11 jaar samen), neem ik de zware beslissing om er een punt achter ons te zetten, . We zijn uit elkaar gegroeid ...
Nu, plots eist de moeder het kind op en zou ik 1 weekend om de 2 weken met kind nog mogen zien. Dit enkel omdat ze het niet kan verkroppen dat het gedaan is wil ze het kind dan maar voor haarzelf houden.
Op de rechtbank pleit haar advocaat dat een kind van dergelijke leeftijd meer nood heeft aan een moederfiguur ...
Ze heeft achter mijn rug zelf het kind veranderd van school zodat het dichter bij haar ouders zou zijn ( lees recht over de deur).
Ze is voor niets redelijk en wil maximum geld en omgang met onze dochter ...
Na nu 2 maal naar de rechtbank te zijn geweest voor de dringende maatregelen zitten we nu op een regeling van 3 / 3 en de rechter adviseerde uit te breiden naar week / week.
Dit tot de defenitieve uitspraak ...
Ik (wij) moeten nu aantonen dat ik in staat ben men kind op te vangen ... ze gunt me niets meer en verwijt me dat ik vroeg weg ben Smorgens en laat thuis kom terwijl dit allemaal gelogen is. Ik heb zelfs een regeling op papier van men werkgever waarop staat dat ik in de week dat ik mijn kind zou hebben later mag beginnen en vroeger zou stoppen zodat ik mijn kind zelf naar school kan brengen en afhalen ....
Bij mijn ex zal ze in de opvang moeten.
Ik heb ondertussen een nieuwe partner ( misschien wat snel maar toch), die werkzaam is benoemd als kleuterjuf en alle schoolvakanties thuis is en kan instaan voor de opvang van men dochter.
Wat ik niet weet is hoe een rechtbank hierop reageert dat ik al een nieuwe partner heb ...
Alles sleept zolang aan, en het is ondraaglijk kwetsend te denken dat de kans bestaat dat men oogappel van me, na 3 jaar, afgenomen zal worden.