exclusief ouderlijk gezag

[laryge]

Een koppel heeft een vonnis waarin gezamenlijk ouderlijk gezag bepaald wordt.

Kunnen zij een overeenkomst laten homolegeren waarin ze overeenkomen dat de vader vanaf nu het exclusief ouderlijk gezag heeft en moeder geen alimentatie betaalt?

[eylis]

dat zou heel vreemd zijn: het gedeelde ouderlijke gezag is niet hetzelfde als de verblijfsregeling; Het ouderlijk gezag is in feite een grondrecht (én een basisplicht ook) dat enkel in gevallen van ernstige verwaarlozing of mishandeling wordt ontnomen bij vonnis door een rechter. dus lees het vonnis eens goed door. Het gedeeld ouderlijk gezag zal er wel in vermeldt staan omdat het een basisrecht is van beide ouders en dus door beide ouders gerespecteerd moet worden. Wat je wel samen kan overeenkomen is dat je de verblijfsregeling aanpast naar bijvoorbeeld 80/20. En dat er dan ook geen verblijfsalimentatie meer betaald moet worden. zo'n overeenkomst kan je samen laten homologeren bij de rechtbank.

[laryge]

Ja, dat weet ik. Ik weet ook dat je weliswaar kan kiezen om geen gebruik te maken van je rechten, maar dat je plichten als ouder wel blijven; Er is geen reden waarom een rechter dit in dit geval zou uitspreken. Maar veronderstel dat beide ouders dit overeenkomen: geen contact meer en geen alimentatie meer? Is er een kans dat een rechter hiermee zou akkoord gaan?

[Franciscus]

Jeugdrechter kijkt naar de belangen van het kind niet naar de wensen van de ouders.
Is zo wie zo een zaak waar ook het jeugdparket en de sociale diensten en jeugdpolitie een onderzoek zullen (moeten) instellen.

[Poene]

Het is in het belang van het kind dat het ook zijn juridische en biologische vader ziet. Zo zal het evenwichtiger opgroeien in vergelijking met een kind dat nooit meer z'n vader ziet. Het recht op persoonlijk contact kan alleen afgenomen worden in ernstige gevallen (drugsverslaving, incest, geweld, ...). Ik denk niet dat de rechter akkoord zal gaan dat een gezonde, normale vader - als dat jouw casus is - op deze manier vaarwel zegt aan zijn kind.

Wat de alimentatie betreft, deze wordt traditioneel opgesplitst in twee elementen:
- de obligatio: elke ouder is verplicht om zijn kind te onderhouden. Dit is van openbare orde en je kan dit niet contractueel afschaffen.
- de contributio: ouders kunnen onderling overeenkomen dat de een 0% van de kosten en de ander 100% van de kosten van het kind op zich neemt. Maar als de ouder die 100% betaalt plots onvermogend wordt, zal de alimentatieverplichting voor de andere ouder herleven. Het kind moet altijd onderhouden worden. Dat primeert.

[basejumper]

Meer algemeen, het is onmogelijk om bij onderlinge overeenkomst af te wijken van wettelijke regels. Ook als je daar beiden mee akkoord bent. Rechtstregels zijn van algemene orde en prevaleren over onderlinge overeenkomsten.

[Poene]

Het is iets genuanceerder.

Van regels van aanvullend recht kun je altijd afwijken.
Van regels van dwingend recht kun je normaal niet afwijken, maar in sommige gevallen wel als het in het voordeel van de beschermde persoon is (bv. huurder of consument).
Van regels van openbare orde kun je nooit afwijken.

Alles dat te maken heeft met kinderen is grotendeels van openbare orde omdat dit een fundament van onze samenleving betreft.

[Bart Vissers]

- de contributio: ouders kunnen onderling overeenkomen dat de een 0% van de kosten en de ander 100% van de kosten van het kind op zich neemt.

Volgens F. Swennen is een nulprestatie van één ouder (contributio) in strijd met de Openbare Orde.

[Poene]

Dat zou goed kunnen. Frank Buyssens is van mening dat dit wel mogelijk is.

Gerlo raadt het af:

"Op het vlak van de contributio kan evenwel een onevenredige bijdrage bedongen worden, voor
zover het kind, gelet op de bijdragen van beide ouders –b.v. de ene alles, de andere niets -,
levensonderhoud, opvoeding en opleiding geniet in verhouding tot de samengevoegde middelen
van de ouders36: wie gevoed wordt, past het zwijgen; zodra het kind het onderhoud bekomt
waarop het, gelet op de onderhoudsverplichting van beide ouders, recht heeft, heeft het geen
vorderingsrecht meer.
Maar in het kader van de opportuniteitscontrole van de rechtbank zal een nihilbeding voortaan
kunnen verworpen worden, wanneer de rechter vaststelt dat de afgesproken regeling manifest
onhaalbaar is, b.v. omdat de ouder bij wie het kind verblijft slechts bescheiden inkomsten heeft,
wijl de ouder die van het nihilbeding profiteert, zeer vermogend is; niet alleen het belang van het
kind, maar ook de wettelijke onderhoudsverplichting (obligatio) komt dan in het gedrang.37
O.i. moet een nihilbeding steeds afgeraden worden38: enerzijds kan de vraag gesteld worden of
de contributio kan afwijken van de obligatio die van openbare orde is, anderzijds is het
onderscheid tussen obligatio en contributio moeilijk te verzoenen met de nieuwe regels inzake
de wijziging van de overeenkomst m.b.t. het onderhoud van de kinderen."

In hetzelfde artikel staat ook de oplossing nogmaals op de laatste vraag van TS:

"17. Strijdig met de openbare orde is alleszins de overeenkomst waarbij de man volledig afstand
doet van zijn rechten t.o.v. het kind – o.m. zijn recht op persoonlijk contact – op voorwaarde dat
hij geen onderhoudsgeld moet betalen voor zijn kind (en voor zijn echtgenote)."

Met verwijzing naar rechtspraak:
Rb. Hasselt 18 april 1995, Limb. Rechtsl. 1996, 37; R.W. 1995-96, 1319; J.dr.jeun. 1996, 384, noot J. JACQMAIN.