van co-ouderschap naar 1 weekend/2weken op verzoek van kind

[Gast]

Onze zoon van 11 wil bij mij komen wonen en enkel nog om de 2 weken een weekend bij zijn papa gaan. Zijn papa is een druk bezet ondernemer die hem veel bij zijn vriendin achterlaat. Momenteel hebben we co-ouderschap. Blijkt al een tijd dat die hem heel 'stiefmoederlijk' behandeld achter zijn rug. Omdat zij heel lief is voor hem als de papa er bij is gelooft hij zijn zoon niet. Vorige week heeft mijn ex haar blijkbaar op heterdaad betrapt, ze dacht dat hij nog in de badkamer was en snauwde het kind zonder enige reden toe, mijn ex heeft het gehoord want was al in de keuken en ze beweerde dat dat een eenmalig feit was. Pittig detail, om het in de ogen van mijn ex goed te maken is zij die namiddag met onze zoon gaan 'zwemmen' later bleek dat zij hem daar gewoon heeft afgezet en in een andere ruimte is gaan zitten, niet in het zwembad, ze kon dus onmogelijk toezicht houden op het kind, nu moet je weten dat die jongen 11 is, in de laagste zwemgroep zit op school en ADHD heeft waardoor hij moeilijk gevaar kan inschatten, maw ze heeft het leven van onze zoon in gevaar gebracht! Toen mijn ex haar daarmee confronteerde zei ze dat ze zich daar niet van bewust was en hij gelooft haar en dat was voor mijn zoon de druppel. Hij heeft mij gevraagd met mijn ex te praten en hem zijn wens voor te leggen, ex denkt dat ik onze zoon opmaak en dreigt met stappen te ondernemen tegen mij. Ik heb mijn zoon gevraagd goed na te denken over zijn beslissing maar dat hij zeker welkom is om hier meer te blijven, ik kan hem niet aan zijn lot overlaten. Ik ben echt ten einde raad, die jongen gaat daar door een hel en zijn vader denkt dat hij gewoon zijn vriendin niet wil aanvaarden, maar dat is niet waar want tussen mijn vriend en mijn zoon gaat het uitstekend, zij maakt het hem gewoon beu en zijn vader neemt het op de koop toe voor haar op, heeft mijn zoon op zijn elf jaar enige rechten? Mijn ex en ik hadden een heel goede verstandhouding, de scheiding is zonder enige problemen verlopen maar nu, na 3 jaar, gaat het helemaal de verkeerde kant uit.

[ster]

Ik heb net met hetzelfde probleem geworsteld.
Ik heb aan de rechter voorgesteld om thuis langs te komen om zelf met mijn zoon te praten.
Zo geschiede ...

Beide zoons (oudste is 13 en jongste is 8) zijn nu bij mij en gaan 1 weekend om de 14 dagen naar hun papa.

[Gast]

Bedankt voor het antwoord ster, hij is sinds gisteren terug bij de papa en we zijn overeengekomen dat ik hem woensdag van school ga afhalen tot de papa thuis is van het werk, ben benieuwd hoe het gaat, ergens hoop ik toch dat ze bijdraaid en onze zoon eindelijk gaat accepteren... of dat mijn ex zijn ogen open gaan... als 'de kleine' niet van gedacht veranderd is dat misschien het proberen waard maar de reactie van mijn ex zal niet mals zijn

[sperwer]

Je kan misschien ook eens proberen om je ex duidelijk te maken dat het beter is wat meer aandacht aan zijn kinderen te geven en ze zeker niet steeds tot iets moet dwingen wat ze niet aankunnen. Dit zal zich anders toch tegen hem draaien en loopt hij veel kans dat zijn zoon op zijn 18de verjaardag hem volledig de rug toe keert en nooit meer naar hem zal omkijken. leg hem uit dat verandere van co-ouderschap maar vast bij de ?ne en op bezoek bij de andere vaak beter is voor kind en ouder dan men denkt en echt geen gewonnen pleit is van de ?ne op de andere, er zijn immers geen winnaars is dit spel. enkel verliezers en het kind steeds de grootste. bij co-ouderschap heeft het kind geen vaste thuis en geen vaste regels.

[Lex]

Sperwer, je verwart co-ouderschap met BI-LOCATIE!

[sperwer]

Juist, maar in de volksmond is co-ouderschap toch dat de kinderen gemiddeld de helft van de tijd bij vader en de ander helft bij moeder zijn.
en zijn het toch de kinderen die verhuizen en niet de ouders. En iedere ouder heeft toch steeds andere wetten en regels dan de andere.

Wettelijk is co-ouderschap het gezamelijk uitgevoerde gezag en verantwoording en deze kan stechts door de rechtbank verandert worden na zware fouten van ??n van beide ouders.

Maar ik had in het verhaal over het feit ADHD gekeken.
Dit is wel een rede voor de moeder om naar de rechtbank te gaan en te vragen het kind volledig aan haar toe te wijzen.
Kinderen met ADHD hebben zeer bijzondere aandacht en behandeling nodig. En vaak kunnen vreemde deze niet opbrengen wegens gebrek aan wetenschap over deze ziekte.

[elsje]

Onze zoon van 11 wil bij mij komen wonen en enkel nog om de 2 weken een weekend bij zijn papa gaan. Zijn papa is een druk bezet ondernemer die hem veel bij zijn vriendin achterlaat. Momenteel hebben we co-ouderschap. Blijkt al een tijd dat die hem heel 'stiefmoederlijk' behandeld achter zijn rug. Omdat zij heel lief is voor hem als de papa er bij is gelooft hij zijn zoon niet. Vorige week heeft mijn ex haar blijkbaar op heterdaad betrapt, ze dacht dat hij nog in de badkamer was en snauwde het kind zonder enige reden toe, mijn ex heeft het gehoord want was al in de keuken en ze beweerde dat dat een eenmalig feit was. Pittig detail, om het in de ogen van mijn ex goed te maken is zij die namiddag met onze zoon gaan 'zwemmen' later bleek dat zij hem daar gewoon heeft afgezet en in een andere ruimte is gaan zitten, niet in het zwembad, ze kon dus onmogelijk toezicht houden op het kind, nu moet je weten dat die jongen 11 is, in de laagste zwemgroep zit op school en ADHD heeft waardoor hij moeilijk gevaar kan inschatten, maw ze heeft het leven van onze zoon in gevaar gebracht! Toen mijn ex haar daarmee confronteerde zei ze dat ze zich daar niet van bewust was en hij gelooft haar en dat was voor mijn zoon de druppel. Hij heeft mij gevraagd met mijn ex te praten en hem zijn wens voor te leggen, ex denkt dat ik onze zoon opmaak en dreigt met stappen te ondernemen tegen mij. Ik heb mijn zoon gevraagd goed na te denken over zijn beslissing maar dat hij zeker welkom is om hier meer te blijven, ik kan hem niet aan zijn lot overlaten. Ik ben echt ten einde raad, die jongen gaat daar door een hel en zijn vader denkt dat hij gewoon zijn vriendin niet wil aanvaarden, maar dat is niet waar want tussen mijn vriend en mijn zoon gaat het uitstekend, zij maakt het hem gewoon beu en zijn vader neemt het op de koop toe voor haar op, heeft mijn zoon op zijn elf jaar enige rechten? Mijn ex en ik hadden een heel goede verstandhouding, de scheiding is zonder enige problemen verlopen maar nu, na 3 jaar, gaat het helemaal de verkeerde kant uit.

Beste,
Als maatschappelijk werkster ben ik redelijk betrokken in zo,n zaken , en ik probeer altijd(vanuit mijn ondervinding)het welzijn van het kind te bewerkstelligen.........en ik ga ervan uit dat een kind BEIDE ouders nodig heeft!! Als ??n van de ouders het kind opmaakt tegen de andere ouder heeft dat op termijn een nefaste invloed!! Stimuleer de band met beide ouders, in het belang van het kind. Maakte al meermalen mee dat ouders die het kind (of jongere) ontrekken vd andere ouder op termijn de rekening betalen. Zich tegen die ouder keren. Wat wat er ook gebeurde(behalve mishandeling natuurlijk) moeder en vader zijt ge voor gans je leven en zijn voor kinderen onontbeerlijk.
Goeie moed in het zoeken naar een menselijke oplossing in het belang van het kind.Groetjes elsje

[Gast]

elsje mag ik er op wijzen dat ik mijn zoon helemaal niet opzet tegen zijn papa, hij is het dan ook niet die zijn zoon tekort doet (al zou ik liever zien dat hij zijn afspraken wat meer in mijn week zet en in zijn week ZELF wat meer tijd met zijn zoon zou doorbrengen zodat hij niet zoveel tijd met zijn 'stiefmoeder' moet doorbrengen). Het idee om meer hier te wonen komt van mijn zoon zelf, de regeling is zo bij een vriendinnetje van hem en hij heeft zelf geopperd dat hij dezelfde regeling wilt. Om een vb te geven, hij mag van haar geen foto hebben van mij op zijn kamer, mag voor 7u zijn bed niet uit, mag 's morgens niet meer even in het grote bed bij zijn papa gaan liggen van haar (iets dat hij altijd al heeft gedaan en heel belangrijk is voor hem en nu bij mij nog doet), ze vraagt zijn lessen niet op en zoals ik al zei, als de papa er niet is (wat heel vaak is)heel bruut tegen hem. Toen wij nog getrouwd waren en wij later begonnen met co-ouder ging hij zelf niet mee werken en ging enkel de baan op, nu gaat hij werken + alles wat erbij komt en is de sit heel anders, ik denk niet dat het de bedoeling is van co-ouderschap dat een kind veel meer tijd doorbrengt bij een vreemde die slecht voor hem is dan bij een ouder.Stel je eens in mijn plaats, dat jouw zoon die verhalen zou komen vertellen. Zou jij hem in de kou laten staan? Het is zijn eigen keuze!

[Gast]

In het belang van het kind is mijn bedoeling.......dit is hier zeker niet het geval. Praat erover met de vader, en respecteer de wensen van jullie kind in jullie geval ??n veilige _vertrouwde plek
Zie het niet als een persoonlijke aanval, want dit is zeker de bedoeling niet.........
Groetjes

[gescheiden vaders]

leg hem uit dat veranderen van co-ouderschap maar vast bij de ?ne en op bezoek bij de andere vaak beter is voor kind en ouder dan men denkt.

Sperwer, als dit zo is kunnen we misschien eens de test doen, en in 5.000 gezinnen de kinderen vast aan de vader toewijzen en af en toe eens op bezoek laten gaan (jouw woorden) naar de moeder. En na een half jaar gaan we vragen hoeveel moeders dat beter vinden. Wat je hier zegt is echte nonsens: co-ouderschap met beurtelingse huisvesting IS in het belang van het kind. Punt. Geen discussie mogelijk (die is al gevoerd).

Wel is het vaak comfortabeler voor ??n ouder om geen rekening te moeten houden met een andere co-ouder, maar dat heeft niks te maken met het belang van het kind.

Enkel als er ernstige aanwijzingen zijn mag men hiervan afwijken, maar die zijn er hier niet. Tenzij je rekening houdt met een subjectief verslag van twee feiten. Ik zeg inderdaad subjectief want de moeder was er niet bij, en haar relaas is veel te subjectief. Als we de vader aan het woord zouden laten, gaat die misschien vertellen over feiten die bij de moeder gebeuren.

bij bi-locatie heeft het kind geen vaste thuis en geen vaste regels.

bij een scheiding beslissen vader en moeder dat het gezin en "de vaste thuis" ophouden te bestaan. Vanaf dan krijgt het kind een nieuwe thuis bij moeder ?n bij vader. Tegenover het argument dat "de vaste thuis" niet mag verdwijnen is maar ??n remedie mogelijk: niet scheiden.

geen vaste regels: so what? Kinderen zijn flexibel genoeg, en ze passen zich aan. In de school hebben ze andere regels dan thuis, en dat is voor kinderen geen probleem. Bij de scouts zijn er andere regels dan thuis en op school, en ook dat lukt.

dat het nadelig is dat kinderen bij papa en mama andere huisregels hebben is een drogreden van de tegenstanders van beurtelingse huisvesting.

[sperwer]

hela, ik heb niet zegt dat co-ouderschap of bi-locaties voor alle kinderen slecht is. Veel kinderen hebben er geen last van en profiteren zelfs van de voordelen.
Maar hier gaat het om een kind met ADHD en dat heeft een vaste stuctuur nodig om medische reden. Je mag dus zeker niet veralgemenen.
Ben zelf gescheiden en heb 4 kinderen. In het begin waren de twee jongste vast bij haar en kwamen het 2 & 4 weekend bij mij de twee oudste waren in bi-locatie(co-ouderschap) De kinderen hadden dit zelf zo gekozen. Nu 6 maanden laten is de oudste nog in bi-locatie en is de tweede jongste nog bij haar, de twee andere zijn vast naar mij gekomen en gaan tegen hun zin om de twee weekends naar haar, maar moeten toch van mij tot hun 18 jaar. Deze veranderingen waren enkel mogelijk omdat mijn ex en ik onze eigen meningsverschillen opzij zetten als het over de kinderen gaat, verder zitten wij in een hevige vechtscheiding Dus leg mij niet uit wat het beste is in belang van het kind, wat dat is voor IEDER kind anders, zelfs voor ieder kind uit 1 gezin.
Hoe dat komt, wel ieder kind is anders en ieder kind staat anders tegen over zijn ouders. Maar vaak worden de woorden in belang van het kind misbruikt ten voordelen van de volwassenen en word met het belang van het kind geen rekening gehouden.
Ook co-ouderschap ofbi-locatie is iets dat niet is uitgevonden in belang van het kind, maar om minder vechtscheidingen te hebben.
En wat je schrijft over de beste oplossing in belang van het kind, wel zelfs dit is niet altijd juist.
Ja, vaak worden de belangen van een kind gebruikt door ouders om finaciele reden en zijn de woorden in belang van het kind gewoon te vervangen door in belang van mijn geldbeugel.

Maar in dit geval gaat het om een kind met ADHD , ooit kinderen met deze ziekte moeten verzorgen of er mee moeten omgaan? Zoek anders eens op het internet wat deze ziekte juist is en wat ze inhoud.

[karla]

Ben eens aan het rondkijken op deze site en wil eens kort reageren op wat :gescheiden vaders : schreef. Ben ook een gescheiden moeder en wou dit zeker niet , maar door omstandigheden is het anders verlopen, jammer maar dat is een deel vh leven dat we zelf niet in handen hebben....Daarna moet je verder en proberen er het beste van te maken , zeker voor de kinderen en zoals gescheiden vaders zegt , kinderen zijn flexibel en passen zich aan mits voldoende eerlijke uitleg! En kinderen kunnen volmaakt opnieuw gelukkig worden in een NSG , ken voorbeelden genoeg maar er is goede wil voor nodig . En ja er bestaan goede stiefouders ( zorgouders) die het goed bedoelen met de kinderen en zeker de plaats niet willen innemen van de echt papa of mama!! Als we prioriteit willen geven aan het welzijn vh kind is v??l mogelijk.
Wil bij deze gescheiden vaders een pluim geven voor zijn menselijke benadering van veel problemen hier op dit forum. Want menselijkheid en warmte ?n begrip ontbreken vaak in het juridische wereldje!! Groetjes karla

[gescheiden vaders]

hela, ik heb niet zegt dat co-ouderschap of bi-locaties voor alle kinderen slecht is. Veel kinderen hebben er geen last van en profiteren zelfs van de voordelen.
Maar hier gaat het om een kind met ADHD en dat heeft een vaste stuctuur nodig om medische reden. Je mag dus zeker niet veralgemenen.
Ben zelf gescheiden en heb 4 kinderen. In het begin waren de twee jongste vast bij haar en kwamen het 2 & 4 weekend bij mij de twee oudste waren in bi-locatie(co-ouderschap) De kinderen hadden dit zelf zo gekozen. Nu 6 maanden laten is de oudste nog in bi-locatie en is de tweede jongste nog bij haar, de twee andere zijn vast naar mij gekomen en gaan tegen hun zin om de twee weekends naar haar, maar moeten toch van mij tot hun 18 jaar. Deze veranderingen waren enkel mogelijk omdat mijn ex en ik onze eigen meningsverschillen opzij zetten als het over de kinderen gaat, verder zitten wij in een hevige vechtscheiding Dus leg mij niet uit wat het beste is in belang van het kind, wat dat is voor IEDER kind anders, zelfs voor ieder kind uit 1 gezin.
Hoe dat komt, wel ieder kind is anders en ieder kind staat anders tegen over zijn ouders. Maar vaak worden de woorden in belang van het kind misbruikt ten voordelen van de volwassenen en word met het belang van het kind geen rekening gehouden.
Ook co-ouderschap ofbi-locatie is iets dat niet is uitgevonden in belang van het kind, maar om minder vechtscheidingen te hebben.
En wat je schrijft over de beste oplossing in belang van het kind, wel zelfs dit is niet altijd juist.
Ja, vaak worden de belangen van een kind gebruikt door ouders om finaciele reden en zijn de woorden in belang van het kind gewoon te vervangen door in belang van mijn geldbeugel.

Maar in dit geval gaat het om een kind met ADHD , ooit kinderen met deze ziekte moeten verzorgen of er mee moeten omgaan? Zoek anders eens op het internet wat deze ziekte juist is en wat ze inhoud.

Sperwer, eens te meer bega je de fout om subjectief te reageren op een subjectieve vraag. Dit zijn de feiten:

1. ADHD is geen ziekte, het is een stoornis (cfr DSM-IV).

2. de vaste structuur (wij gebruiken meestal "regelmaat") die je voorstelt is er nu: ??n week bij papa, ??n week bij mama.

3. ADHD was blijkbaar geen reden voor de rechter om beurtelingse huisvesting niet toe te passen. Waarom zou het dan nu wel een reden moeten zijn om de bilocatie af te schaffen?

4. wie problemen heeft met de nieuwe partner van zijn/haar ex mag de kinderen daar niet bij betrekken. Om dat op te lossen bestaan gespecialiseerde cursussen, bv. die van CAW De Terp (Brasschaat): nieuw samengestelde gezinnen.

5. het incident in het het zwembad en dat voorval in de badkamer zijn nepargumenten om te verantwoorden dat de verblijfplaats moet aangepast worden. De inleiding moest je al verwittigd hebben: "...een druk bezet ondernemer die de zoon veel bij zijn vriendin achterlaat..."

6. de authoriteit (= het ouderlijk gezag) kan ook positief aangewend worden, bv. om dat zwembadincident tegenover de zoon te minimaliseren.

7. je hebt wel gelijk dat de verblijfplaatsregeling vaak gebruikt wordt om financi?le redenen: onderhoudsgeld, kindergeld, kinderen ten laste, bestendiging en langere duur van de werkloosheidsvergoeding, plus andere voordelen zoals goedkoop leentarief van het Vlaams Woningfonds. Dat lijkt hier evenwel niet de motivatie te zijn.

Het ergste is evenwel dat je eraan twijfelt dat beurtelingse huisvesting niet in het belang van het kind is. Je moet dringend boeken en studies lezen van bv. kinderpsycholoog Jan Piet de Man (Europees Instituut voor het Belang van het Kind):
http://users.skynet.be/papapro/is%20co- ... 20kind.htm


(dankoewel karla)

[sperwer]

heb nooit gezegt dat bi-locatie een slechte oplossing is , heb enkel gezegt dat dat het niet voor ieder kind de juiste oplossing is. en dit hangt gewoon van het kind af en van de manier waarop de opvoeders zich tegenover het kind opstellen. En ja ook in mijn buurt zijn vele gescheiden ouders en bi-locatie is een vaak gekozen oplossing voor de kinderen. Maar eens die kinderen ouder zijn kiezen ze meestal zelf om vast bij ??n van de ouders te gaan wonen. En misschien raar in de ogen van veel vrouwen, maar de helft daarvan gaat bij vader wonen de andere helft bij moeder. dit zijn geen onderzoeken of statitieken maar gewone dagelijkse vaststellingen.
En ADHD is inderdaad een stoornis in de hersenen, valt dus onder ziekte.
en wat die regelmaat betref, ik heb weldegelijk geschreven dat niet alle mensen het kunnen opbrengen om voor zo'n kind te zorgen. Kan de nieuw relatie van vader het ? en die van moeder? en in welke vorm heeft het kind ADHD? en was dit al vastgesteld bij de echtscheiding? en op welke manier zijn deze twee gescheiden onderling of met een vechtscheiding?
En dat er in de meeste gevallen flink word overdreven bij ieder voorval is een vaststaand feit.

[Gast]

Ben serieus omder de indruk van de reactie van 'gescheiden vaders' ,ik begrijp dat je hier de klok maar van een kant hoort luiden en je daar voorzichtig moet mee zijn maar ik zie niet in welk voordeel ik er zou uit halen hier leugens te vertellen. Ik vroeg mij enkel af of onze zoon dat op zijn leeftijd kon beslissen, was niet van plan mijn ex voor de rechter te dagen of zo.
Een paar antw. voor sperwer.
1. er is helemaal geen rechter, zelfs geen advocaat aan te pas gekomen aan onze scheiding, mijn ex man en ik zijn onderling alles overeengekomen bij een notaris, we zijn gewoon een paar keer moeten gaan verklaren dat we nog wilden scheiden
2. de ADHD is 2 jaar voor de scheiding vastgesteld

Ik was er inderdaad niet bij maar jullie kennen mijn zoon niet, hij is geen leugenaar en ziet zijn vader heel graag, de feiten die ik hier aanhaal zijn trouwens of door mijn ex bevestigd of door hem zelf aan mij verteld
In mijn eerste bericht zei ik dat mijn ex zijn vriendin had betrapt hoe zij onze zoon behandeld terwijl mijn ex volgens haar nog in een andere ruimte van het huis was, dat is onze zoon mij niet komen vertellen maar mijn ex man zelf. Ik ben sinds kort alleenstaande en het is dus ook helemaal niet gemakkelijk voor mij om hem in de toekomst altijd op te vangen, ik zou zelfs moeten veranderen van job want nu werk ik enkel in de week dat hij bij de papa is.
Ik heb geen flauw idee hoe ik het zwembadincident positief zou moeten zien, zij heeft (bewust?) het leven van onze zoon in gevaar gebracht! En blijkbaar is mijn ex er ook niet meer gerust in want hij heeft me gevraagd onze zoon de hele week van school te halen en pas bij hem te brengen als hij thuis is. Nu ik nog in ziekteverlof ben kan dat. Ik zou hier vele pagina's vol van kunnen schrijven, mijn ex wis ergens dat zijn zoon niet zo welkom is bij zijn vriendin maar dacht dat zijn zoon sterk overdreef. Hij ziet de ernst er blijkbaar pas van in sinds het 'incident'. Ik heb geen probleem met de relatie van mijn ex maar wel met de relatie tussen haar en mijn zoon, hij is heel gevoelig en gaat erop achteruit. Toch bedankt voor de reacties, hoe het nu loopt is het probleem eigenlijk voorlopig opgelost, het kind moet niet meer alleen zijn met haar en dat was voor hem het belangrijkste. Klein detail, mijn ex beweert op korte termijn op zoek te zijn naar 'vervanging' voor haar. Een tijdje alleen zijn ziet hij niet zitten. Persoonlijk vind ik dat niet echt een oplossing en overhaast maar daar moet hij zelf over beslissen.