JuridischForum.be

Ons zoontje is nu 10 maand. Toen hij 4 maand was, heeft zijn vader de echtelijke woonst verlaten. Ik heb dit laten 'vaststellen' maar tot op heden is zijn domicilie nog niet veranderd. Ik weet wel waar hij verblijft en zo ongeveer onder welke omstandigheden.
Enkele vragen:
- heeft dit nadelen inzake het omgangsrecht/bezoekrecht
- wat is de gangbare regeling bij dergelijke jonge kinderen?
- klopt het dat een sociaal onderzoek standaard is bij het niet overeenkomen bij het opstellen van een bezoekregeling/omgangsregeling?
- wat zijn de wettelijke bepalingen waaraan moet worden voldaan (eigen slaapruimte, voorzieningen, enz...
- zijn er nog andere zaken waarmee rekening dient te worden gehouden?

Mijn zoontje is nog geen enkele keer bij zijn vader gaan overnachten, dit op mijn aandringen. (om hem 'thuis' te komen opzoeken).

Zonder over mijn gevoel over dit alles te spreken had ik graag enkele antwoorden gekregen.

Met vriendelijke groeten

Hier komen we op mijn specialisatiedomein, waar ik al jarenlang op focus

- wat is de gangbare regeling bij dergelijke jonge kinderen?

De kern van de vraag dient eerder te zijn wat het beste regeling is voor dergelijke situaties (uiteraard is iedere situatie in zekere zin uniek)
De beste regeling is een regeling gesteund door beide ouders. Vermits de tijdsbeleving van zo een jong kind ongeveer 30x dat van een volwassene is (één dag zijn ouder missen lijkt door de ogen van het kind 30 dagen !), een week zonder ouder rond die leeftijd is ongezond.

- klopt het dat een sociaal onderzoek standaard is bij het niet overeenkomen bij het opstellen van een bezoekregeling/omgangsregeling?

Men kan daar op aansturen. De praktijk is id. Ik vraag, wij draaien. Een verblijfsregeling is het meest neutrale woord. meer info >> http://www.juridischforum.be/forum/view ... 7875#17875

- wat zijn de wettelijke bepalingen waaraan moet worden voldaan (eigen slaapruimte, voorzieningen, enz...

Hangt af van magistraat tot magistraat: Eigenlijk dient men dezelfde normen dienen te hanteren tussen intacte en gebroken gezinnen. Bij intacte gezinnen zal men slechts zeer zelden een beslissing "haal de kinderen maar weg bij de ouder" nemen

- zijn er nog andere zaken waarmee rekening dient te worden gehouden?

ja... ten allentijde focusen om de vrede tussen de ouders te bewaren

Mijn zoontje is nog geen enkele keer bij zijn vader gaan overnachten, dit op mijn aandringen. (om hem 'thuis' te komen opzoeken).

Zeer jammer, beter is de vader aan te leren om erg betrokken te zijn bij de opvoeding. Dit geeft zo een ontzettend grote meerwaarde dat dit een van de trotse dingen kunnen zijn die je als ouder kan verwezenlijke

Dit kost op dit moment allicht veel relativeringsvermogen en een berg energie, maar als geluk en welzijn voor jullie alledrie een streefdoel is dan moet je m.i. daar voor gaan

zie ook >> http://www.f4j.be/diversen/zorgverdelin ... deren.html

Laat je gevoel ook maar spreken hier op het forum, dat lijkt me niet onbelangrijk

RR

...

Zelf ben ik geen relatietherapeut en lees ook niet de boekskes van Goedele Liekens (al zou ik dat beter wel doen). Hopend op meerdere reacties, met aanvullende of andere invalshoeken zal ik trachten zoveel mogelijk mijn visie op je gevoelens te formuleren. In één keer reageren op alle gevoelens kan ik niet en neem hier en daar enkele punten als kapstokken, en hoop dat in het verdere verloop van deze topic toch alles een reactie zal krijgen. Wat emoties en het juridische betreft: Als men naar oorzaak & gevolg kijkt in deze materie, en dat geld ook zo voor Jullie situatie, dan geeft de wet aan wat moet, mag en vooral wat niet mag en dat botst met de emoties.

Zit je met het uiten van emoties goed op het JF? Ja, alleen moet en groeit de aandacht hiervoor ook op het JF in dit soort van problematiek. Op forums als vb. www.houvast.be en www.alleenstaandeouder.be/ zal je meer lotgenoten treffen en worden meer ervaringen uitgedeeld. Ook op site’s als Libelle ed. zal je wel terecht kunnen met een soort van “Marja weet raad”.

Om te beginnen heb ik je bijdrage 3 keer achter elkaar gelezen en je zal mogelijks versteld staan van mijn eerste reactie dat ik heel goed je gevoelens en reacties begrijp, meer noch ik voel me in zekere zin (ruim genomen) een stuk middenin net omdat ik verschillende, zeg maar het meeste in zekere zin ook heb meegemaakt. We zitten in onze cultuur met een diep ingeworteld rollenpatroon, en vaders en moeders zijn nu eenmaal anders. De ene heeft wat meer van dit, de andere van dat. Wat we gemeen hebben is dat verliefdheid je plots kan overvallen. Tegenwoordig verzetten wij daar ons niet meer zo tegen als 30 jaar terug met veel te veel scheidingen als gevolg.
Om deze reactie af te sluiten, (anders wordt ze te lang) maar zal nog wel reageren en wel op al je punten: Doorgaans zorgen vaders op een één of andere manier wel goed voor een kader voor zijn kinderen, noem het voor mijn part een “vadergevoel” en dit kan ontzettend botsen met een “moedergevoel” maar heb oog voor de wetenschappers die beweren dat het complementair is. (de ene vult de andere aan, de andere de ene en beide zijn nodig voor een gezonde ontwikkeling van je kleine spruit)

RR

Een tijdje zitten zoeken naar een citaat van Margaret Maid, maar krijg het niet gevonden. Zij heeft onderzoek gedaan naar het omdraaien van de ouderrollen. Blijkbaar kan men dat "moederschapsgevoel" bij vaders aanleren en die zijn dan net zo bezorgd en vliegen als het ware als een helicopter constant boven het klein boeleke.

RR

Liefst mensen van het JF hier op dergelijke delicate vragen laten antwoorden Rode ridder . Met het uiten van eigen frustraties heeft mama 1980 geen antwoord op haar vraagstelling... MVG els

wat mij betreft heb ik vanuit mijn perspectief op de zaak antwoord gegeven op verreweg de meeste vragen (al dan niet beinvoed door mijn eigen frustraties) en bovendien een vooruitzicht gegeven dat ook het emotionele aan bod zal gaan komen.

Het staat U uiteraard vrij elsje, zeker gelet je ervaring in deze ook trachte een antwoorden te bieden op de gestelde vragen of te corrigeren waar nodig (die allicht minder beinvloed zal zijn door frustratie)

Maar zo lang niemand aantoont dat dit >> http://www.f4j.be/diversen/zorgverdelin ... deren.html fouten bevat is dat voor mij de waarheid en voel me gesteunt door de onderzoeksresultaten van o.a. prof. Verschueren http://www.f4j.be/doc/pdf/gehechtheid.pdf Meer nog een behoorlijk deel van de ouders die in de onzichtbare mechanismen van de juridische valkuilen wolfsijzers getrapt zijn komen bij U terrecht in de praktijk op zoek naar hulp (om anderandere van hun frustraties verlost te geraken)

Je zal toch met me eens zijn dat het hier beter voorkomen is dan genezen, en ja het is delecate (en complexe) materie

RR

Ons zoontje is nu 10 maand. Toen hij 4 maand was, heeft zijn vader de echtelijke woonst verlaten. Ik heb dit laten 'vaststellen' maar tot op heden is zijn domicilie nog niet veranderd. Ik weet wel waar hij verblijft en zo ongeveer onder welke omstandigheden.

Aangezien hij toch op hetzelfde adres is ingeschreven zou ik geen regeling toestaan!

Aan wie hechten kinderen zich doorgaans?
Stelt die vraag nu, dan ligt voor de hand om naast de moeder ten minste ook de vader te noemen.
Ooit was dat anders...
Moederliefde is even belangrijk voor de psychische ontwikkeling van kinderen als eiwitten en vitaminen voor de lichamelijke ontwikkeling.
De moeder (biologische) speelt een erg belangrijke rol in de gehechtheidsontwikkeling van het kind.
De moederfiguur is nog altijd de belangrijkste voor een kind omdat zij alleen onder extreme omstandigheden voor voldoende veiligheid en vertrouwen zou kunnen zorgen.
Moederliefde is onvoorwaardelijk...
De rol van de vader hangt sterk af van de leeftijd van het kind en is minstens even belangrijk , maar wel anders... Ik zou zeggen aan mama 1980... volg je moedergevoel en meestal is dat het juiste.
Aan RR : dit is geen miskenning vd vaderrol , maar op dit moment denk ik dat mama 1980 haar :hart: moet volgen in het belang van het kind...
MVG els

Hartelijk bedankt voor de antwoorden. Ik heb die artikels doorgelezen en ja, dit kreeg ik ooit in een cursus ontwikkelingspsychologie. Maar dit hier is harde realiteit.
De reactie van Lex deed me glimlachen. Inderdaad, als hij nog hier ingeschreven staat, dan zorgt hij toch voor zijn kind waar hij 'woont' en dat is hier. Momenteel gebeurt dit ook hier (ik ga werken en hij komt er op passen, dit één dag in de week).

En ik ben ook blij te lezen dat mijn gevoel volgen, momenteel de beste oplossing is. Men zegt wel dat het nooit went je kind(eren) te moeten afstaan, maar nu zeker niet, ik heb er ook niet voor gekozen. Ja, cliché, maar toch waar en daar ga ik niet verder over palaberen.

Hartelijk bedankt en hopelijk zijn er nog tips.

Met vriendelijke groeten,

... dan zorgt hij toch voor zijn kind waar hij 'woont' en dat is hier.Momenteel gebeurt dit ook hier (ik ga werken en hij komt er op passen, dit één dag in de week).

Bij voorkeur dient men dat contact minimaal op te krikken tot 2x/week zou ik zeggen om die hele week te breken. Dit hoeft niet lang te zijn, maar bij voorkeur wel dat er een regelmaat in zit en ten allentijde focusen om de vrede tussen de ouders te bewaren

RR