Ik zal een lang verhaal proberen kort te houden...
Ik heb 2 kinderen,het verhaal hier betreft de jongste die nu 9 jaar is.
De jongste was 1 jaar oud wanneer er een vonnis kwam van de rechtbank waarin stond dat ik maar beperkt mijn zoon mocht zien.
We spreken hier voor tot de leeftijd van 3 jaar maar ettelijke uurtjes per MAAND!!
Als vader van normen en waarden vind ik het belangrijk dat er een band gecreëerd word met je kind,echter denkt er een rechter anders over...
Terwijl word de jongste opgevoed door de moeder....waar het naarmate tijd behoorlijk mis gaat.
Er komt met de jaren psychologen,psychiaters,thuisbegeleiding aan te pas voor mijn jongste.
Naar mijn bescheiden mening kan mijn ex de opvoeding niet aan en verwent ze onze zoon te veel die daardoor "baas in eigen huis"word.
Mijn zoon word op 6 jarige leeftijd van school gehaald om opgenomen te worden voor 8 weken in een instelling zonder mede weten of toestemming van de vader.
Een jaar later moet ik terug voor de rechter verschijnen waarin ook mijn zoon word besproken.Er word een onderzoek ingesteld.
Daaruit blijkt dat het bij de vader goed verloopt,ook op school geen probleem.De problemen doen hem alleen voor bij de moeder.
Ik vraag echter om mijn zoon meer te zien,ook aangezien er bij mij geen problemen zijn.Deze word mij geweigerd,meer nog..
Sinds een paar jaar heb ik hem 2 volledige weekends per maand,deze zijn nu,in het nieuw vonnis,beperkt tot 2 dagen per maand.
Nu heb ik onlangs weer een mail ontvangen dat er weer problemen zijn met mijn jongste en dat mijn ex deze weer wil laten opnemen,ik heb deze geweigerd.
Nu moet ik "weeral" voorkomen omtrent dit probleem.
Hoe kan ik nu een rechter laten inzien dat het probleem niet aan het kind ligt maar aan de opvoeding van deze?