Bij bepaling van onderhoudsbijdrage wordt, zover ik heb begrepen, naar evenredigheid van inkomsten gekeken wat beide ouders zouden moeten bijdragen. In hoeverre wordt al dan niet rekening gehouden met het inkomen van een nieuwe (inwonende) partner?
Mijn ex heeft in zijn besluiten 2 afdrukken van een status op Facebook van mij toegevoegd, waaruit blijkt dat ik op dat moment in het ene geval samen met partner en kinderen een weekendje in Brussel verbleef, en anderzijds vorig jaar een weekendje in het buitenland. Hij besluit hieruit letterlijk dat "ik een leven kan leiden van een niveau waarbij ik makkelijk tientallen reisjes heb kunnen maken zonder zijn bijdrage" (hij betaalt nu niets en ze verblijven 95% van de tijd bij mij)
Worden inkomstengegevens van partners ooit opgevraagd door de rechtbank?
- Jureca
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
De nieuwe partner is geen betrokken partij en er mag geweigerd worden om deze gegevens te verschaffen.
Wat wél kan, is dat u aanzien zal worden als 'kostendelend samenwonende" en dat u dus niet (langer) alleen bepaalde kosten moet dragen: huur, elektriciteit, water, ... deze zaken verdubbelen niet bij een inwonende partner, dus worden uw uitgaven op dat vlak kleiner. Maar het gaat hier dus over uw uitgaven die kleiner worden en absoluut niet over hoeveel uw partner al dan wel verdient.
Ivm de Facebook screenshot: Niet te druk om maken als het effectief maar gaat om 2 screenshots, waarvan er een dan nog van vorig jaar is. Moest u nu elke week op Facebook zetten dat u op weekend gaat, duur gaat eten, een gouden ketting en diamanten ring koopt, ... dan zou daar uit afgeleid kunnen worden dat uw inkomsten hoger zijn dan u beweert. Kleine tip; Zwier die ex onmiddellijk van uw Facebook en scherm het af. Als hij zich nu al met zulke dingen bezighoudt, kan dat alleen maar tot nog meer frustraties leiden. En zeg nu zelf;: Jullie zijn op deze moment geen vriendjes, e
Wat wél kan, is dat u aanzien zal worden als 'kostendelend samenwonende" en dat u dus niet (langer) alleen bepaalde kosten moet dragen: huur, elektriciteit, water, ... deze zaken verdubbelen niet bij een inwonende partner, dus worden uw uitgaven op dat vlak kleiner. Maar het gaat hier dus over uw uitgaven die kleiner worden en absoluut niet over hoeveel uw partner al dan wel verdient.
Ivm de Facebook screenshot: Niet te druk om maken als het effectief maar gaat om 2 screenshots, waarvan er een dan nog van vorig jaar is. Moest u nu elke week op Facebook zetten dat u op weekend gaat, duur gaat eten, een gouden ketting en diamanten ring koopt, ... dan zou daar uit afgeleid kunnen worden dat uw inkomsten hoger zijn dan u beweert. Kleine tip; Zwier die ex onmiddellijk van uw Facebook en scherm het af. Als hij zich nu al met zulke dingen bezighoudt, kan dat alleen maar tot nog meer frustraties leiden. En zeg nu zelf;: Jullie zijn op deze moment geen vriendjes, e
Dankjewel voor de reactie;
we zijn al lang niet meer bevriend op FB, maar blijkbaar ziet hij wel nog dingen als gemeenschappelijke vrienden reageren op mij.. ik heb het nu volledig geblokkeerd..
Ik heb inderdaad momenteel minder vaste kosten, maar wat betreft de kinderen betaal ik alles (en 1 ervan krijgt speciale zorg omwille van autisme) , en hij helemaal niets. Hij verblijft ook in het buitenland en de kinderen zien hem dus enkel korte periode in de zomervakantie. Hij stelt nu in zijn besluiten voor om 50 euro per kind te betalen, 'omdat ik kan rondkomen zonder zijn bijdrage' - hetgeen ik betwist-, maar staat het één niet los van het ander? Al zou ik nu nog veel verdienen, ontslaat dat hem van zijn ouderlijke plicht?
we zijn al lang niet meer bevriend op FB, maar blijkbaar ziet hij wel nog dingen als gemeenschappelijke vrienden reageren op mij.. ik heb het nu volledig geblokkeerd..
Ik heb inderdaad momenteel minder vaste kosten, maar wat betreft de kinderen betaal ik alles (en 1 ervan krijgt speciale zorg omwille van autisme) , en hij helemaal niets. Hij verblijft ook in het buitenland en de kinderen zien hem dus enkel korte periode in de zomervakantie. Hij stelt nu in zijn besluiten voor om 50 euro per kind te betalen, 'omdat ik kan rondkomen zonder zijn bijdrage' - hetgeen ik betwist-, maar staat het één niet los van het ander? Al zou ik nu nog veel verdienen, ontslaat dat hem van zijn ouderlijke plicht?
Dat JIJ kan rondkomen zonder zijn bijdrage doet totaal niet ter zake. De kinderalimentatie is er niet voor jou, maar voor de kinderen.
Ik denk dat uiteindelijk iedereen wel alleen kan rondkomen, maar het gaat hier over de verantwoordelijkheid die hij heeft ten opzichte van zijn kinderen en die neemt hij niet in zijn tijdsbesteding (zijn keuze), maar moet hij wel financieel nemen. Het is niet omdat u alles voor de kinderen alleen KAN betalen dat u dat moet doen. Hij is ook de vader, hij moet ook mee instaan voor de zorgen die zijn kinderen nodig hebben. Dat is dus nagels met koppen slaan en een argumentatie die dus nergens op slaat.
U hoeft ook niet in de verdediging te gaan: U heeft een nieuwe vriend en jullie hebben een inkomen en jullie doen dingen samen. Niets daarvan zorgt ervoor dat hij niet langer de vader is van zijn kinderen en zijn plichten niet meer moet nakomen. Zoals u zelf al zegt: zijn ouderlijke plicht.
Waarom betaalt u alles en hij niets? Zijn er geen bijzondere kosten gedefinieerd?
Als ik u was, zou ik misschien een tegeneis durven stellen met een deftige alimentatiesom (nooit overdrijven) en een 50% bijdrage in de bijzondere kosten.
Hoeveel bedroeg de alimentatie nu?
Ik denk dat uiteindelijk iedereen wel alleen kan rondkomen, maar het gaat hier over de verantwoordelijkheid die hij heeft ten opzichte van zijn kinderen en die neemt hij niet in zijn tijdsbesteding (zijn keuze), maar moet hij wel financieel nemen. Het is niet omdat u alles voor de kinderen alleen KAN betalen dat u dat moet doen. Hij is ook de vader, hij moet ook mee instaan voor de zorgen die zijn kinderen nodig hebben. Dat is dus nagels met koppen slaan en een argumentatie die dus nergens op slaat.
U hoeft ook niet in de verdediging te gaan: U heeft een nieuwe vriend en jullie hebben een inkomen en jullie doen dingen samen. Niets daarvan zorgt ervoor dat hij niet langer de vader is van zijn kinderen en zijn plichten niet meer moet nakomen. Zoals u zelf al zegt: zijn ouderlijke plicht.
Waarom betaalt u alles en hij niets? Zijn er geen bijzondere kosten gedefinieerd?
Als ik u was, zou ik misschien een tegeneis durven stellen met een deftige alimentatiesom (nooit overdrijven) en een 50% bijdrage in de bijzondere kosten.
Hoeveel bedroeg de alimentatie nu?
We zijn al jaren uiteen maar hadden geen overeenkomst op papier; in onderling overleg betaalde hij ongeveer 250 euro per maand. Hij is daarmee gestopt toen ik kenbaar maakte dat ik een nieuwe relatie had. Om die en andere redenen zoals duidelijkheid rond verblijfsregeling, heb ik een verzoekschrift bij de familierechtbank ingediend in maart 2015. Tot nog toe is er nog steeds geen vonnis, omdat hij de zaak steeds liet uitstellen en de laatste keer naar de rol liet verwijzen. Hij betaalt al anderhalf jaar helemaal niets meer. Ik heb gevraagd om 150 euro per kind en de helft van de bijzondere kosten. Vooral de kosten voor mijn zoontje die speciale ondersteuning krijgt, lopen meer dan gemiddeld op. Hij heeft nu zijn laatste besluiten neergelegd en op 29 juni is er opnieuw een zitting. Hij wil dus nu 50 euro per kind betalen omdat hij geen of een laag inkomen heeft als freelancer, en wil hen 1 maal in de maand meenemen naar een adres (waar hij nu zou verblijven) in Duitsland, terwijl hij ingeschreven staat in Wallonië. Hij pendelt tussen Italië en Duitsland.. Hij dreigde al meermaals de betalingen die hij in het verleden wel deed, terug te eisen omdat ik daar volgens hem geen recht op had omdat ik wel een inkomen heb..
Eerlijk? Ik zou me niet al te veel zorgen maken.
Jouw inkomen en zijn plicht als vader staan los van elkaar. Natuurlijk heb jij een inkomen, dat heeft iedereen. Maar nogmaals: Dat ontslaat hem niet van zijn plichten! 't Zou nogal schoon zijn.
Hij zou de kinderen komen halen en terugbrengen? Het zou dan om 1 weekend per maand gaan? Dat is vrij beperkt. Heb je schrik dat hij ze niet terug zou brengen? Uiteindelijk heeft de ouder waar de kinderen verblijven het recht om te kiezen waar hij of zij gaat en staat met de kinderen. Tenzij er in het vonnis een beperking is opgelegd.
Jouw inkomen en zijn plicht als vader staan los van elkaar. Natuurlijk heb jij een inkomen, dat heeft iedereen. Maar nogmaals: Dat ontslaat hem niet van zijn plichten! 't Zou nogal schoon zijn.
Hij zou de kinderen komen halen en terugbrengen? Het zou dan om 1 weekend per maand gaan? Dat is vrij beperkt. Heb je schrik dat hij ze niet terug zou brengen? Uiteindelijk heeft de ouder waar de kinderen verblijven het recht om te kiezen waar hij of zij gaat en staat met de kinderen. Tenzij er in het vonnis een beperking is opgelegd.
Hij heeft blijkbaar een nieuwe relatie in Duitsland, en wil de kinderen daar ontvangen omdat hij in België geen geschikte verblijfsplaats heeft voor hen. Meer dan eenmaal per maand is wat hij zelf voorstelt en is volgens mij ook niet wenselijk, tenzij ze in hun eigen omgeving kunnen blijven en activiteiten en hobby's kunnen blijven uitoefenen e.d. Voor mijn zoontje is dat allemaal veel te ingrijpend (ander land, andere taal, reizen), dit werd ook bevestigd op papier door de diensten die hem opvolgen . Ikzelf heb in mijn besluiten voorgesteld dat hij ze 1 maal per maand of zelfs tweemaal per maand een weekend ziet, maar dan liefst in de nabije omgeving.
Het is wel zo dat hij ze afgelopen jaar maar 2 maal een namiddag heeft gezien, omdat mij aangeraden werd zonder vonnis hen niet langdurig mee te geven naar het buitenland. Op mijn voorstellen om hen tijdens weekend en vakanties in België te zien, is hij nooit ingegaan.. 'Dat was niet wat hij gevraagd had'. De rechter wilde een sociaal onderzoek bevelen, maar kon dit niet omdat hij openlijk toegaf nooit in België te verblijven (en dus domiciliefraude te plegen) Moest de zaak van de eerste keer kunnen behandeld zijn (juni 2015) was er nu al een jaar een vonnis dat we konden naleven.. helaas..
Het is wel zo dat hij ze afgelopen jaar maar 2 maal een namiddag heeft gezien, omdat mij aangeraden werd zonder vonnis hen niet langdurig mee te geven naar het buitenland. Op mijn voorstellen om hen tijdens weekend en vakanties in België te zien, is hij nooit ingegaan.. 'Dat was niet wat hij gevraagd had'. De rechter wilde een sociaal onderzoek bevelen, maar kon dit niet omdat hij openlijk toegaf nooit in België te verblijven (en dus domiciliefraude te plegen) Moest de zaak van de eerste keer kunnen behandeld zijn (juni 2015) was er nu al een jaar een vonnis dat we konden naleven.. helaas..
Ik zou mij er tegen verzetten en duidelijk het standpunt innemen dat je hem niet van de kinderen wil weghouden, dat je de vaderband belangrijk vindt, dat je hoopt dat hij zijn kinderen meer zal zien in de toekomst, maar dat het niet in het belang van de kinderen is om telkens voor een weekend naar Duitsland te verhuizen, zeker niet voor X, gezien zijn autisme. Zo'n weekends zullen hem stress bezorgen en genieten van die tijd zal zeer moeilijk zijn.
ik heb dit voorgesteld, alleen kaatst hij de bal terug door te zeggen dat ik hem dan verplicht de kinderen 'op straat' te zien omdat hij geen woning heeft. Waar hij gedomicilieerd is, kan hij geen kinderen onderbrengen... Ik hoop dat de rechter genoeg 'thuis' is in de materie van bijvoorbeeld autisme. Ik heb wel allerhande verslagen toegevoegd aan de besluiten maar mijn advocaat zegt dat vooral belangrijk is wat in de synthese staat, en dat bijlagen niet altijd even grondig worden nagelezen. Deze verslagen stellen duidelijk dat hij nu al overvraagd is..
we hebben dat sociaal onderzoek inderdaad gevraagd, vooral opdat de diensten rond de kinderen zouden worden gehoord, want ze maken zich zorgen rond de contacten tussen kinderen en de papa (school, CGG, thuisbegeleiding,...). Maar de rechter liet tijdens de vorige zitting al vallen dat zij geen justitieassistent kan sturen naar een huis waarvan ze weet dat hij er nooit verblijft en men enkel kan vaststellen dat hij er een kamer heeft waar hij onmogelijk zichzelf en 2 kinderen kan onderbrengen. Hij geeft al sinds september 2015 aan 'dat hij in de nabije toekomst zijn adres zal zetten in het buitenland'. Tot op heden is dit niet gebeurd. Mijn advocaat stelde dat hij domiciliefraude pleegt, hetgeen hij nu probeert te ontkennen door te stellen dat hij halftijds daar, en halftijds in Duitsland verblijft. Ik weet dat dit pertinent niet waar is omdat hij met de kinderen skypet en dan is duidelijk dat hij in Duitsland of Italië verblijft. De procedure sleept al zolang aan dat ik stilaan het bos door de bomen niet meer zie en me verlies in details van zijn aanvallen, zodat ik de feiten zoals ze zijn soms niet meer zie. En ik werk nochtans voor justitie 
Inzake bovenstaande...
Vandaag was D-day... ik was erg zenuwachtig omdat het nu al de derde keer was dat de zaak eindelijk zou behandeld worden, en ik wist niet goed hoe alles zou verlopen.
Ik moet zeggen: ik had het niet zo heftig verwacht, de rechter is fel van leer getrokken tegen de papa. Ze heeft hem meermaals op zijn plaats gezet, aangemaand naar de noden van zijn kinderen te kijken ipv die van hem, hem ervan beschuldigd de eigenlijke problematiek rond zijn kinderen niet te willen onderkennen, zich te verliezen in verwijten naar mij toe...
Wat omgangsregeling betreft zei ze dat ze niet geneigd is om te interveniëren in de reeds lopende begeleiding en hulpverlening door anders te beslissen dan wat aangeraden wordt. Dat het aan de papa is om te overleggen met hen, te kijken wat haalbaar is voor de kinderen en pas dan met een voorstel te komen.
Wat onderhoudsgeld betreft, vroeg ze eerst aan mij wat ik netto verdien, hoeveel uitgaven ik aan huur of lening had, of ik samenwoon, en indien ja, of mijn partner zelf kinderen heeft en of we er ook nog samen hebben. In mijn geval dus niet. Mijn loonfiche zat trouwens bij de besluiten.
Dan vroeg ze wat hij verdiende (450 euro per maand als zelfstandige, freelance), waarop ze vroeg of dit dan in vennootschap is, waarop hij vroeg wat dat betekende.. Verder gaf hij aan geen vaste kosten te hebben, geen huur te moeten betalen, partner heeft wel 2 kinderen uit een vorige relatie.
Rechter zei: U vraagt 150 euro per kind, U bent bereid 50 euro per kind te geven.. ik weet genoeg! (ze klonk gedecideerd maar ik weet niet goed in wiens voordeel)
Toen ze de zitting afsloot, begon mijn ex nog verwijten te maken aan adres van mijn ouders, waarbij de rechter echt woedend werd... dat hij maar eens dringend zich moest verdiepen in de problematiek van zijn kinderen, dat ze geen oren heeft naar verwijten, dat ze een moeder voor zich zag die terecht ongerust en begaan is met het welzijn van de kinderen en daarvoor ook alle hulp en begeleiding aanvaardt en dat hij dit voor zichzelf niet nodig vond, was voor haar genoeg als teken dat hij de ernst van de problematiek van ons zoontje niet inzag. Toen hij daar nog op repliceerde, maande ze zijn advocaat aan om hem het zwijgen op te leggen voor ze zou ontploffen...
Advocaat zei dat het zo goed gelopen is omdat ik vanuit de noden van de kinderen heb gesproken, en geen verwijten heb gemaakt, integendeel vader heb uitgenodigd om meer betrokken te zijn op hun leven hier, hun netwerk, hun doen en laten en zeker de hulpverleningsinstanties rond hen.
Ik kan die rechter niet goed 'lezen' en inschatten, want zich opjagen in iemand is 1 ding, maar bij een vonnis moet men wel met feitelijkheden werken.. ben dus benieuwd naar het vonnis. Advocaat denkt dat dit positief zal uitvallen.
Ik blijf het raar vinden als hij niet zou moeten betalen omdat hij maar 450 euro in de maand verdient, wat zelfs onder het bestaansminimum ligt.. hij kan op papier niets laten zien van zijn inkomsten.. Hij heeft alleszins op de zitting niet gezegd dat ik gerust rondkom zonder zijn steun.
Wat opviel, was dat de rechter de besluiten en stukken voordien niet had ingelezen.. hopelijk doet ze dit wel nog voor het opstellen van het vonnis...
Gaan rechters altijd zo tekeer?
voorlopig opgeluchte mama...
Vandaag was D-day... ik was erg zenuwachtig omdat het nu al de derde keer was dat de zaak eindelijk zou behandeld worden, en ik wist niet goed hoe alles zou verlopen.
Ik moet zeggen: ik had het niet zo heftig verwacht, de rechter is fel van leer getrokken tegen de papa. Ze heeft hem meermaals op zijn plaats gezet, aangemaand naar de noden van zijn kinderen te kijken ipv die van hem, hem ervan beschuldigd de eigenlijke problematiek rond zijn kinderen niet te willen onderkennen, zich te verliezen in verwijten naar mij toe...
Wat omgangsregeling betreft zei ze dat ze niet geneigd is om te interveniëren in de reeds lopende begeleiding en hulpverlening door anders te beslissen dan wat aangeraden wordt. Dat het aan de papa is om te overleggen met hen, te kijken wat haalbaar is voor de kinderen en pas dan met een voorstel te komen.
Wat onderhoudsgeld betreft, vroeg ze eerst aan mij wat ik netto verdien, hoeveel uitgaven ik aan huur of lening had, of ik samenwoon, en indien ja, of mijn partner zelf kinderen heeft en of we er ook nog samen hebben. In mijn geval dus niet. Mijn loonfiche zat trouwens bij de besluiten.
Dan vroeg ze wat hij verdiende (450 euro per maand als zelfstandige, freelance), waarop ze vroeg of dit dan in vennootschap is, waarop hij vroeg wat dat betekende.. Verder gaf hij aan geen vaste kosten te hebben, geen huur te moeten betalen, partner heeft wel 2 kinderen uit een vorige relatie.
Rechter zei: U vraagt 150 euro per kind, U bent bereid 50 euro per kind te geven.. ik weet genoeg! (ze klonk gedecideerd maar ik weet niet goed in wiens voordeel)
Toen ze de zitting afsloot, begon mijn ex nog verwijten te maken aan adres van mijn ouders, waarbij de rechter echt woedend werd... dat hij maar eens dringend zich moest verdiepen in de problematiek van zijn kinderen, dat ze geen oren heeft naar verwijten, dat ze een moeder voor zich zag die terecht ongerust en begaan is met het welzijn van de kinderen en daarvoor ook alle hulp en begeleiding aanvaardt en dat hij dit voor zichzelf niet nodig vond, was voor haar genoeg als teken dat hij de ernst van de problematiek van ons zoontje niet inzag. Toen hij daar nog op repliceerde, maande ze zijn advocaat aan om hem het zwijgen op te leggen voor ze zou ontploffen...
Advocaat zei dat het zo goed gelopen is omdat ik vanuit de noden van de kinderen heb gesproken, en geen verwijten heb gemaakt, integendeel vader heb uitgenodigd om meer betrokken te zijn op hun leven hier, hun netwerk, hun doen en laten en zeker de hulpverleningsinstanties rond hen.
Ik kan die rechter niet goed 'lezen' en inschatten, want zich opjagen in iemand is 1 ding, maar bij een vonnis moet men wel met feitelijkheden werken.. ben dus benieuwd naar het vonnis. Advocaat denkt dat dit positief zal uitvallen.
Ik blijf het raar vinden als hij niet zou moeten betalen omdat hij maar 450 euro in de maand verdient, wat zelfs onder het bestaansminimum ligt.. hij kan op papier niets laten zien van zijn inkomsten.. Hij heeft alleszins op de zitting niet gezegd dat ik gerust rondkom zonder zijn steun.
Wat opviel, was dat de rechter de besluiten en stukken voordien niet had ingelezen.. hopelijk doet ze dit wel nog voor het opstellen van het vonnis...
Gaan rechters altijd zo tekeer?
voorlopig opgeluchte mama...