Mijn dochter dreigt weg te lopen bij mijn ex

Garfield85 · #1 , 03 jun 2016 12:55

Mijn dochter wil niet meer naar mijn ex. Als ik aan hem vraag wat er zou kunnen zijn, dan is er volgens hem niks aan de hand.
Het onderwerp is ook totaal niet bespreekbaar. Want volgens hem wil ik haar enkel voor mij houden.
Deze morgen waren er traantjes bij toen ik haar afzette op school en had ze plots acute diaree.
Ze wil niet meer naar papa en zegt dat ze zal weg lopen als ze bij hem is, dat ze de weg weet naar school en tot bij mij.
Ze is echter bijna 9 jaar, dus te jong om gehoord te worden bij een rechtbank.
Wat kan ik doen dat ze toch gehoord wordt? Of dat ik meer kans maak om een rechtszaak op te starten, want als ik dit slechts op deze basis zou opstarten vrees ik dat er niet veel verandering in het co-ouderschap komt.
Alvast bedankt voor de hulp
Een hopeloze moeder..

Winston · Een juridische oplossing. Voor elk probleem, voor iedereen!

Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing. Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding

Gebruiker21 · #2 , 03 jun 2016 13:01

Geen idee of er een mogelijkheid is om met uw dochter naar een psycholoog te gaan? Als deze laatste een verslag opmaakt dat uw dochter het mentaal echt niet aankan om naar uw ex te gaan, denk ik dat daar weldegelijk rekening mee zal gehouden worden in de rechtbank. Wij kunnen uiteraard moeilijk de situatie inschatten, maar als een psycholoog of psychiater echt een probleem vaststelt als uw dochter naar uw ex moet, is dit wel iets om rekening mee te houden, denk ik...

Adriana · #3 , 03 jun 2016 16:33

Waarom wilt de dochter niet naar de papa?

Reclame

eylis · #4 , 03 jun 2016 17:54

en let toch vooral op om te snel wensen van kinderen bij een bilocatiesituatie in te willigen.... Als een kind dikke tranen zou wenen om niet naar de tandarts te moeten of bijvoorbeeld nachoolse bijlessen te volgen voor een bepaald vak, zou je dat ook zomaar schrappen?

Franciscus · #5 , 03 jun 2016 19:57

Eens met CLB van de school gaan praten zijn vertrouwenspersonen.
Maar uiteraard zelg ook een gesprek met ex over gedragingen dochter.

Garfield85 · #6 , 04 jun 2016 07:45

CLB heb ik inderdaad al gecontacteerd.
Voor de ex is dat onbespreekbaar want ik wil haar voor mij houden en ik zou haar opstoken, wat ik eerlijk kan zeggen dat hier helemaal niet gebeurd.
Integendeel, daar echter is iets anders. Daar gebeurd dat constant want ik merk heel goed aan haar dat ze opgelegd wordt om bepaalde zaken te zwijgen.
Ze is zodanig gesloten dat ik absoluut niet te weten kom wat er juist scheelt.
Psycholoog is ook een optie, maar hoe vind je een goede natuurlijk...

Garfield85 · #7 , 04 jun 2016 07:48

en let toch vooral op om te snel wensen van kinderen bij een bilocatiesituatie in te willigen.... Als een kind dikke tranen zou wenen om niet naar de tandarts te moeten of bijvoorbeeld nachoolse bijlessen te volgen voor een bepaald vak, zou je dat ook zomaar schrappen?

Het is jammer genoeg meer dan enkele traantjes.. Ze klaagt heel vaak over buik en hoofdpijn, dat kan ik natuurlijk niet controleren, maar ook heeft ze dan heel vaak acute diarree. Er is toch iets mis want zo was ze nooit.. Ik dacht dat dit een fase was, maar dit duurt ondertussen al sinds november en wordt er zeker niet beter op..

Franciscus · #8 , 04 jun 2016 15:21

CLB kan doorverwijzen.
Mocht er iets echt aan de gang zijn en u vreest daarvoor contact opnemen met de sociale dienst van de jeugdpolitie van uw lokale politiezone.
Sociale dienst zal o.a. ook contact opnemen met CLB en met andere betrokkenen.
Ik zeg niet dat er iets is maar ik ken cases waar er effectief iets aan de gang was en politie/parket en rechtbank op het nippertje kon optreden.

eylis · #9 , 04 jun 2016 16:03

toch ook even puur medisch laten natrekken bij de huisdokter. Ze kan ook een chronisch probleem(pje) hebben, waardoor ze bij haar mama wil zijn. diarree is een heel vervelende kwaal waar een kind zich ook erg gestrest van kan zijn.

ChristophePaus · #10 , 04 jun 2016 17:40

Het zou goed zijn als de papa hier ook eens zijn zegje kan doen.
Het zou niet de eerste keer zijn dat op dit en andere fora dingen gezegd worden die plots een andere insteek krijgen als de papa ook eens gehoord wordt.
Uiteraard is dit hier geen rechtbank maar hoe kan wie dan ook een zinvol antwoord suggereren als je enkel de mama hoort.
Dit betekent niet dat de mama niet kan geïnformeerd worden over welke legale middelen zij beschikt om de situatie uit te klaren.

Gebruiker21 · #11 , 06 jun 2016 09:39

toch ook even puur medisch laten natrekken bij de huisdokter. Ze kan ook een chronisch probleem(pje) hebben, waardoor ze bij haar mama wil zijn. diarree is een heel vervelende kwaal waar een kind zich ook erg gestrest van kan zijn.

Diarree kan ook een symptoom van extreme stress zijn. Ik herinner mij dat wanneer ik bepaalde moeilijke examens had aan de hogeschool, ik net voor het examen toch ook even de WC moest opzoeken. Dit lag puur aan de stress die het examen met zich meebracht, niet aan één of andere echt lichamelijke kwaal...

Als het dochtertje van de topic starter deze symptomen niet vertoont als ze bij haar is, dan vrees ik eerder dat het effectief van de stress is. De vergelijking met de tandarts vind ik ongepast. Een tandartsbezoek is "nodig". Ikzelf doe dit ook niet graag. Naar één van beide ouders gaan, zou niet een even beangstigende / stresserende gebeurtenis mogen zijn dan een tandartsbezoek. Als dit wel zo is, is er iets mis...

eylis · #12 , 06 jun 2016 11:07

@tom, wij zijn geen dokters. Enkel een dokter kan een diagnose stellen en eventueel doorverwijzen naar een specialist om de oorzaak van de buikpijn en diarree te vinden. Angst is een krachtige trigger en wij zijn niet competent om de oorzaak daarvan goed te analyseren. Dus zoals ik aanraadde: éérst naar de huisdokter die dan kan bepalen of het puur medisch is, of dat er verder gezocht moet worden op psycho-somatisch vlak. Daarna pas kan een dokter bepalen of er therapie gegeven moet worden of er aan de oorzaak kan gewerkt worden.
Maar dat zijn wij niet. Dat moet door professionals gebeuren. Dus én naar de tandarts gaan én door beide ouders opgevoed worden moet strikt genomen gebeuren.We mogen niet de indruk wekken dat de ouder zelf kunnen oordelen waaraan het ligt. Daarom verwijs ik door naar de huisarts.

Gebruiker21 · #13 , 06 jun 2016 13:18

Naar de huisarts gaan is zeker een goede eerste stap, maar niets belet de topic starter om eveneens een kinderpsycholoog te raadplegen. Beiden zijn professionals, maar met huisartsen heb ik jammer genoeg de ervaring dat ze in sommige gevallen niet op tijd naar de juiste speicialist doorverwijzen. Maar bon, dit is zeker niet het geval voor alle huisartsen, maar het is maar een bemerking die ik maak. Topic starter kan dus zelf beslissen: eerst naar de huisarts gaan en zien wat die zegt (kijken of deze doorverwijst naar een psycholoog of niet) en dan zelf beslissen of ze toch nog een psycholoog wil raadplegen.

Maar zonder een "oordeel" op papier van een dokter of psycholoog, gaat ze voor de rechtbank weinig kans hebben om het coöuderschap anders ingevuld te zien, vrees ik (wat ze zelf ook beseft, als ik haar openingspost lees)...

eylis · #14 , 06 jun 2016 21:16

neen Tom, een psycholoog is géén arts. Dus als er al een gefundeerde analyse gemaakt moet worden is dat door een arts en niet door een therapeut. (veel mensen maken die denkfout dat een psycholoog een diagnose kan stellen) Het enige juiste parcours dat afgelegd kan en mag worden is als volgt: bezoek aan huisarts: die onderzoekt en sluit eventuele fysieke problemen uit en verwijst door naar de specialist. In geval van fysieke problemen kan dat bvb. interne geneeskunde zijn, in geval van psychologische problematiek is dat de psychiater. Als daar een diagnose gesteld wordt, kan dan verder gekeken worden naar hoe het te behandelen. en dat kan inderdaad een psycholoog zijn. Maar ook familiale begeleidng van de ouders SAMEN....
Je slaat in je advies een paar zeer belangrijke stappen over, vrees ik.
Een psychiater zal NOOIT een advies schrijven dat het verblijfsco-ouderschap negatief is voor een kind. Omdat je dat als psychiater medisch niet kan en màg hardmaken. Een Psychiater kan hoogstens aangeven dat er indicaties zijn dat het niet goed gaat met het kind, maar nooit dat het verblijfsco-ouderschap daar rechtstreeks aan ten gronde ligt. Daarmee zou hij zijn professionele competenties overtreden. Een rechter zou ook nooit zo'n advies (gesteld dat een psy het al zou hardmaken op papier) involgen omdat deze psy geen neutrale partij is. In het geval de rechter een psychiatrisch rapport wenst, zal hij een gerechtspsychiater aanstellen. Neen dus: Mama stapt best met de dochter naar de huisdokter en hij zal wel uitdokteren wat de volgende stappen zijn om die lichamelijke klachten aan te pakken.

Gebruiker21 · #15 , 07 jun 2016 09:30

neen Tom, een psycholoog is géén arts.

eylis, TS heeft geen baat bij welles nietes spelletjes. Ik beweer nergens dat een psycholoog een arts is, ik zeg enkel dat een verslag van een psycholoog voor de rechtbank weldegelijk waarde heeft. De rechter zal niet zeggen: "De psycholoog is geen arts, dus ik hou geen rekening met zijn verslag".

Het is trouwens nooit aan een dokter of therapeut om te "oordelen" in dit soort zaken, enkel om te melden wat ze vaststellen. Het zal een rechter zijn die ofwel zelf beslist, ofwel een advies vraagt aan een dokter / therapeut / expert.

Met andere woorden: als de huisdokter zegt: "De dochter heeft enkel wat darmklachten, verder niets aan de hand.", dan kan de topic starter gerust op eigen houtje naar een psycholoog gaan om zijn mening in te winnen, en dit verslag kan gerust gebruikt worden voor de rechtbank... Het is immers aan de rechter om te beslissen waar hij al dan niet rekening mee houdt...