deurwaarder vordert betwiste buitengewone kosten in

[iota]

Ben er niet goed bij vandaag; ik bedoel GDW en roekeloos en tergend beslag.

[Derba]

Ik lees net ergens dat bij discussie over de kosten (buitengewone kosten) de advocaat voorafgaandelijk een uitspraak moeten halen bij een bodemrechter vooraleer beslag te leggen. Klopt dat? En moest die dat wel hebben gedaan had ik daarvan op de hoogte geweest?

[Xenophon]

Ik lees net ergens dat bij discussie over de kosten (buitengewone kosten) de advocaat voorafgaandelijk een uitspraak moeten halen bij een bodemrechter vooraleer beslag te leggen. Klopt dat? En moest die dat wel hebben gedaan had ik daarvan op de hoogte geweest?

Neen, dat klopt niet, tenminste niet zo absoluut als u het voorstelt:

Gerechtelijk wetboek:

Art. 1494. Geen uitvoerend beslag op roerend of onroerend goed mag worden gelegd dan krachtens een uitvoerbare titel en wegens vaststaande en zekere zaken.
(Wanneer voornoemd beslag echter gelegd wordt om de betaling te verkrijgen van vervallen termijnen van een schuldvordering betreffende periodieke inkomsten, kan het ook plaatsvinden om de betaling te verkrijgen van de nog te vervallen termijnen, naarmate die vervallen.)

Dat 'vaststaand en zeker' is i.v.m. buitengewone kosten een eeuwig discussiepunt, zeker indien er bepalingen in het vonnis staan over 'overleg' tussen de partners of de bewijskracht van de stukken in twijfel wordt getrokken.

Gerechtsdeurwaarders zijn niet happig om over te gaan tot (uitvoerend) beslag voor dergelijke kosten indien de beweerde schuldenaar zich verzet en de schuld bestwist. Degenen die ik ken vragen minstens een schrijven van de advocaat van de eiser waarin deze e.e.a. uiteenzet en uitdrukkelijk positie inneemt vooraleer tot uitvoering van het vonnis over te willen gaan.

Indien de deurwaarder ondanks protest van de schuldenaar evenwel meent dat de uitvoerbare titel geldig is en de schuld vaststaat zal de beslagrechter soelaas moeten brengen.

Wat vaak gebeurt is dat men bij niet betaling vorderingen 'opspaart' en na verloop van tijd eea voor de familierechtbank brengt teneinde een specifieke uitspraak te bekomen. Gelet op de kosten die daarmee gepaard gaan is enige correctheid en redelijkheid van de ex partners meestal de betere benadering.

[Derba]

Dan is dit verhaal niet correct of onvolledig?

http://forum.libelle.be/archief/viewtop ... -advocaten

probleem is dat er zoveel (soms tegenstrijdige) verhalen te vinden zijn.
Ik vond de situatie in dit verhaal heel sterk op dat van mij lijken,

[Xenophon]

Dat verhaal illustreert enkel hetgeen ik hierboven schreef en de problemen die kunnen opduiken indien u gedwongen tracht uit te voeren, een deurwaarder vindt die dit wil doen en daaropvolgend de beslagrechter het tapijt van onder uw voeten wegrukt omdat hij oordeelt dat er de schuld niet vaststaat.

[iota]

De zaak waarvoor ik deze thread opende, is ondertussen naar de beslagrechter.

De advocaat van degene die naar de beslagrechter is getrokken en het optreden van de GDW aanklaagt, laat weten dat de GDW beslag heeft gelegd op basis van een vonnis, zodat de schuld vaststaat (letterlijk). Het zou enkel gaan om een interpretatieprobleem, waarover de rechtbank oordeelt. Inmiddels zou de rechtspraak zo zijn, dat de beslagrechter het vonnis (m.b.t. de buitengewone kosten) mag interpreteren.

Dit vind ik toch een opmerkelijke uitspraak.

Als de ex betwiste buitengewone kosten die in overleg hadden moeten gebeuren, laat innen via een GDW en dit als “de uitvoering van het oorspronkelijke vonnis” wordt gezien, is iedereen die buitengewone kosten moet betalen in feite vogelvrij.
Dan kan de ex om het even welke kosten aanrekenen, hoe onredelijk ook, en deze bij niet akkoord van de tegenpartij gewoon laten invorderen door een GDW.
Het enige wat de tegenpartij kan doen om beslag te vermijden, is bij elke onenigheid spoorslags naar de rechtbank trekken. Of naar de beslagrechter als er al beslag is gelegd.

M.a.w., je bent als gescheiden persoon altijd chantabel, want nooit gerust voor mogelijk beslag. Met een nieuwe partner samenwonen blijft altijd riskant, want je weet nooit wat je ex allemaal aanrekent en ze kan dit zonder uitspraak over de gegrondheid van haar eisen meteen door een GDW laten uitvoeren.

Wat hiervan te denken?
Voor alle duidelijkheid: er is geen vonnis over de betwiste buitengewone kosten. Blijkbaar is het nu de beslagrechter die beslist of ze al dan niet terecht zijn.

[Xenophon]

In het geval dat u schetste was er toch een uitspraak? cf. post 4 waarin u schreef:

Kleine correctie: de deurwaarder baseert zich niet op de eot , maar op een uitspraak van de jeugdrechtbank: 200 euro onderhoudsgeld, 50% van de buitengewone kosten, inclusief een nauwkeurige opsomming van wat als buitengewone kost te beschouwen is, de bepaling dat deze in onderling overleg moeten gebeuren en om de zoveel maanden moeten worden ingediend.

Uit uw verdere relaas blijkt dat de ex een aantal zaken vraagt welke niet op deze limitatieve lijst staan. In die context lijkt de uitspraak die u toeschrijft aan de advocaat welke de procedure bij de beslagrechter heeft ingesteld dat 'het beslag werd gelegd op basis van een vonnis zodat de schuld vaststaat' me dan ook opmerkelijk want uit hetgeen ik begrijp wordt de verschuldigdheid van die bedragen net in twijfel getrokken.

U ziet de zaken nogal gepolariseerd m.i.:

Ten eerste zijn niet alle ex-partners op het oorlogspad;
Ten tweede zal men, op voorwaarde te beschikken over een duidelijk vonnis over de buitengewone kosten veel twijfelgevallen kunnen uitsluiten;
Ten derde zal men een GDW moeten vinden die wil uitvoeren indien er gerede twijfel bestaat over de schuld, dat is niet zo evident als u denkt;
Ten vierde, tenslotte, kan u zich inderdaad tot de beslagrechter wenden indien u niet akkoord bent. Indien inderdaad onterecht tot invordering overgegaan werd dan is de te betalen vergoeding bij veroordeling (+ de kosten) meestal dusdanig dat men zo'n grapjes geen tweede keer probeert uit te halen. Daarbij komt dat indien men zich daaropvolgend tot de familierechtbank wendt om een vonnis te bekomen waarin eea explicieter wordt gesteld gelet op de problemen, de rechtbank dergelijke pogingen onterechte invordering beslist zal meenemen in haar overweging.

Wat niet wegneemt dat niets 100% zeker is en men nooit volledig beschermd is tegen onterechte vorderingen. Alleen is het systeem zo geconcipieerd dat u in stat zal zijn om tegenargumenten te brengen en de zaken recht te zetten.

[iota]

Uit uw verdere relaas blijkt dat de ex een aantal zaken vraagt welke niet op deze limitatieve lijst staan. In die context lijkt de uitspraak die u toeschrijft aan de advocaat welke de procedure bij de beslagrechter heeft ingesteld dat 'het beslag werd gelegd op basis van een vonnis zodat de schuld vaststaat' me dan ook opmerkelijk want uit hetgeen ik begrijp wordt de verschuldigdheid van die bedragen net in twijfel getrokken.

U vindt dit dus ook opmerkelijk?

De advocaat (die ik effectief letterlijk citeerde), klaagt voor zo ver ik kan vaststellen ook enkel het gedrag van de GDW aan als onnodig tergend - hij had kunnen invorderen op een manier die de nieuwe partner niet impliceert- en niet het feit op zich dat de tegenpartij op deze manier de betwiste kosten invordert. Wat ik ook vreemd vind, want gaat het bij de beslagrechter niet om een zaak tegen de tegenpartij (en niet de GDW)?

De betrokkene is iemand uit mijn omgeving en dit zit me toch dwars.

[Xenophon]

Ik zou de argumentatie van de advocaat misschien ondergeschikt gebracht hebben maar zeker en vast niet als hoofdargument want indien het is zoals u weergeeft lijkt dat me geen goede zet. Maar ik ben geen advocaat. Laat ons weten hoe het afloopt. Het is toch wel een advocaat die optreedt namens de beweerde schuldenaar en niet namens de nieuwe partner die mee betrokken wordt in de beslagprocedure?

[iota]

Idd de advocaat van de beweerde schuldenaar.

[iota]

Ondertussen is er een vonnis in deze zaak en de vader, die de deurwaarder over de vloer kreeg om betwiste en zelfs al eerder betaalde buitengewone kosten in te vorderen, heeft over de hele lijn gelijk gekregen.
Volgens de rechter was in de betwiste gevallen effectief geen betaling verschuldigd omdat
- gewone kosten als buitengewoon werden voorgesteld
- er geen overleg was geweest
- de termijnen niet waren gerespecteerd
- de kosten al eerder waren terugbetaald
- er zonder instemming van de vader voor een duurdere optie was gekozen dan nodig
- het om niet-noodzakelijke uitgaven ging
- er méér dan 50% werd aangerekend, enz.
Ook moest hij niet meebetalen aan een door de moeder genomen hospitalisatieverzekering, daar het kind al via zijn werkgever was verzekerd.

De tegenpartij beweerde dat er met de vader geen overleg mogelijk was en dat hij alles boycotte. Ze wilde dat hij geen inspraak meer zou krijgen, dus enkel nog mocht zwijgen en betalen.
Daar tegenover stond dat de vader altijd stipt alimentatie, onderhoudsgeld en terechte buitengewone kosten had betaald, zelfs als deze bij wijze van navordering na jaren nog waren ingediend. De betwiste kosten waren ook wel danig bij de haren getrokken.
Uiteindelijk keek de rechter vooral naar wat er op papier stond m.b.t. de buitengewone kosten en oordeelde hij dat de door de vader betwiste kosten idd niet conform het vonnis waren.