Hallo,
Ik zou willen scheiden maar doordat we moeilijk met elkaar kunnen praten is dit geladen onderwerp moeilijk te bespreken.
Elke keer dat het onderwerp besproken wordt komt het erop neer dat ik alles zou kwijt geraken en hoederecht moet aanvechten (1 kind) en vanalles en nog wat.
Daarom dat ik voorbereidingen wil treffen en zeker niets wil doen wat in mijn nadeel kan spelen.
Na het opzoeken van een aantal zaken lees ik regelmatig dat je voor je de gemeenschappelijke woning wil verlaten eerst dit moet aanvragen bij de familierechter vroeger de vrederechter. Maar is dit mogelijk om te doen vooraleer er zelfs nog maar iets van de scheiding in gang gezet is?
Kan ik bijvoorbeeld zo naar de familierechter dit aanvragen en als dit goedgekeurd de woning verlaten wanneer ik maar wil?
Reden is dat ik niets wil doen dat in mijn nadeel kan spelen en ook nog een aantal zaken in veiligheid wil brengen.
En kan ik bv. al op zoek gaan naar een andere woning voor ik naar de familierechter ben gegaan of is dit beter dat ik pas een woning zoek na de toestemming voor de gezamelijke woning te verlaten?
Kan ik nu al zaken terwijl ik nog in het gemeenschappelijke huis woon overbrengen naar een veilige plaats? Dan spreek ik echt wel over zaken die van mij zijn en vooral een emotionele waarde hebben.
En als laatste hoe zit het nu eigenlijk met hoederecht over kinderen? Ikzelf kom ook uit een gescheiden gezin en dit is nu toch al 25 jaar geleden en toen was het vrij simpel de vrouw/moeder had blijkbaar veel meer rechten dan de vader. Daardoor was het resultaat dat ik mijn vader maar enkele malen in de maand zag.
Op wat baseert men zich dezer dagen? Want ik ben iemand dat werkt in de week vrij onregelmatige uren en mijn vrouw heeft vrij standaard korte uren 10u tot 16u job. En de school ligt in de buurt van het gemeenschappelijk huis. Terwijl ik terug naar mijn buurt wil gaan waar ik opgegroeid ben en waar mijn familie nog woont.
Mijn vrouw is er vrij zeker van dat ons kind veel meer bij haar mag zijn dan bij mij. Door het feit dat zij veel minder uren werkt en al veel meer tijd met ons kind doorbrengt.
Dat is ook de reden dat ik de scheiding uitstel omdat ik ons kind niet wil verliezen zoals mijn vader vroeger.
alvast bedankt
-
janneke maan
Topic Starter - Berichten: 9
- Jureca
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Hoederecht bestaat niet meer.dat ik alles zou kwijt geraken en hoederecht moet aanvechten
Er is nu steeds co-ouderschap, wat niet meer, maar ook niet minder wil zeggen dan dat beide ouders samen het gezag uitoefenen en samen moeten beslissen over de belangrijke zaken in het leven van hun kind: verblijf, opvoeding, religie, onderwijs, hobby, medische zaken ...
De tijd dat één ouder alle zaken op eigen houtje mocht beslissen, is reeds lang voorbij en daar zal u dus ook niet voor moeten vechten.
Ja.Maar is dit mogelijk om te doen vooraleer er zelfs nog maar iets van de scheiding in gang gezet is?
Je kan best al iets op het oog hebben uiteraard.En kan ik bv. al op zoek gaan naar een andere woning voor ik naar de familierechter ben gegaan of is dit beter dat ik pas een woning zoek na de toestemming voor de gezamelijke woning te verlaten?
Ja, indien het zaken zijn die enkel van jou zijn of door gebruik aan jou zullen toebehoren.Kan ik nu al zaken terwijl ik nog in het gemeenschappelijke huis woon overbrengen naar een veilige plaats? Dan spreek ik echt wel over zaken die van mij zijn en vooral een emotionele waarde hebben.
Welk huwelijkscontract?
Zoals hierboven reeds gezegd, bestaat dat niet meer. De vrouwenheerschappij is voorbijEn als laatste hoe zit het nu eigenlijk met hoederecht over kinderen? I
Dezer dagen wordt er voorkeur gegeven aan bilocatie (week/week) en dit moet toegekend worden zodra 1 van beide partijen er om verzoekt. Enkel als er tegenindicaties zijn dat dit niet in het belang van het kind zou zijn, kan de rechter anders beslissen, maar dan moet hij dit argumenteren.
Tegenindicaties kunnen zijn: zeer jonge leeftijd kinderen (maar dan is er meestal een opbouwende regeling), verleden van misbruik, gebruik drugs, afstand tussen woonplaats ouders, ...
Ik lees dat jij wil verhuizen: weet dat dat in je nadeel speelt. Je wordt geacht bij elke beslissing die je neemt, in de eerste plaats aan je kinderen en de goede uitoefening van het co-ouderschap te denken en verder weg verhuizen, maakt de zaken gewoon moeilijker. Het is zo dat de ouder die een grotere afstand creëert hiervoor vaak 'gestraft' wordt door de rechter, gezien noch de andere ouder, noch het kind gevraagd hebben om extra last. Dat kan gaan van: instaan voor alle vervoer/kosten die de langere afstand met zich meebrengt tot een conservatieve verblijfsregeling (weekend op 2).
Over wat voor afstand spreken we hier?
In verband met je job: dat moet geen probleem stellen ALS je een plan hebt. Denk dus goed na over hoe je een eventuele week zou oplossen. In se heeft de andere ouder totaal geen zaken met hoe jij de opvang regelt als je kind bij jouw is. Ook mensen die gewoon samen zijn, gebruiken opvang zoals onthaalmoeder, voorschoolse, naschoolse, grootouders, kinderclub, ... Hoe zou jij dat regelen?
-
janneke maan
Topic Starter - Berichten: 9
We zijn getrouwd met scheiding van goederen. En in het huwelijkscontract staan geen zaken in waar ik me allesinds in benadeeld voel.
I.v.m. Het nadeel dat ik ergens anders ga wonen daar vreesde ik al voor.
Maar ik heb hier niets meer te zoeken. Hier val ik terug op mijn eigen en anders kan ik terugvallen op mijn familie. Eerst zou ik terug bij mijn ouders kunnen inwonen om zo daarna eventueel een andere oplossing te zoeken.
Ik zou op een 40. Min rijden gaan wonen dan.
Nu vraag ik mij dan ook af of ik me daar op 1 of andere manier kan tegen verdedigen? Argumenten aanbrengen waarom ik ook recht heb om mijn dochter zeker een week bij mij te hebben.
Aangezien mijn vrouw kapitaalkrachtiger is dan mij zal ze de gemeenschappelijke woning wel kunnen kopen of allesinds vrij snel iets in de omgeving kunnen vinden.
Het enige argument dat ik kan aanhalen is dat mijn vrouw met momenten niet voor ons kind kan zorgen doordat ze een ziekte heeft.
Maar eerlijk gezegd dat zijn argumenten dat ik liever niet aanhaal.
I.v.m. Het nadeel dat ik ergens anders ga wonen daar vreesde ik al voor.
Maar ik heb hier niets meer te zoeken. Hier val ik terug op mijn eigen en anders kan ik terugvallen op mijn familie. Eerst zou ik terug bij mijn ouders kunnen inwonen om zo daarna eventueel een andere oplossing te zoeken.
Ik zou op een 40. Min rijden gaan wonen dan.
Nu vraag ik mij dan ook af of ik me daar op 1 of andere manier kan tegen verdedigen? Argumenten aanbrengen waarom ik ook recht heb om mijn dochter zeker een week bij mij te hebben.
Aangezien mijn vrouw kapitaalkrachtiger is dan mij zal ze de gemeenschappelijke woning wel kunnen kopen of allesinds vrij snel iets in de omgeving kunnen vinden.
Het enige argument dat ik kan aanhalen is dat mijn vrouw met momenten niet voor ons kind kan zorgen doordat ze een ziekte heeft.
Maar eerlijk gezegd dat zijn argumenten dat ik liever niet aanhaal.
Dan zal u voor uzelf dienen te beslissen wat er belangrijker is: terug verhuizen naar uw familie of week/week.
Want dit is een zeer gegronde reden voor de rechter om bilocatie niet toe te staan.
Het kan natuurlijk, maar ik acht de kans zeer klein.
U kan proberen om wat meer in de richting van uw familie te gaan wonen, zonder dat het 40 minuten is. Ergens tussenin, zodat u zowel dicht bij uw familie bent én uw dochter in haar sociale leefwereld (school, hobby, ...).
Want dit is een zeer gegronde reden voor de rechter om bilocatie niet toe te staan.
Het kan natuurlijk, maar ik acht de kans zeer klein.
U kan proberen om wat meer in de richting van uw familie te gaan wonen, zonder dat het 40 minuten is. Ergens tussenin, zodat u zowel dicht bij uw familie bent én uw dochter in haar sociale leefwereld (school, hobby, ...).
-
janneke maan
Topic Starter - Berichten: 9
Dus als ik het goed begrijp kan ik alleen maar aanspraak maken op week/week als ik in de buurt blijf wonen.
Maar daar kan ik dan geen opvang regelen met mijn familie omdat deze dan ook nog te ver wonen.
Dus hoe dan ook is het voor mij moelijk hard te maken dat ik dan zonder problemen voor ons kind kan zorgen in de week.
Dit is enkel mogelijk als ik in de buurt van mijn familie ga wonen.
Maar hoe zit het dan eigenlijk met de verantwoordelijkheid bij de moeder?
Zij is in de week wel thuis als ons kind van en naar school gaat en komt.
Maar door haar ziekte is ze dikwijls niet in staat om een deftige opvoeding te geven aan ons kind.
Door bv. Ons kind constant tv. Te laten kijken. Op de tablet laten spelen. En zelfs met momenten niet in staat is om de basis zaken te doen in het huishouden dat ook weer een impact heeft.
Zelf heeft ze al toegegeven dat ze de opvoeding niet aankan omdat het door haar ziek zijn veel te zwaar is. Maar ze gaat dit nooit aan andere toegeven laat staan tegen een rechter.
Zodat ons kind alle sociale gebeuren en schoolactiviteiten naar de kant waar ik wil gaan wonen kan voortzetten. Aangezien mijn vrouw nu toch al niet in staat is om er voor te zorgen dat ons kind naar de gewone activiteiten kan gaan.
Maar daar kan ik dan geen opvang regelen met mijn familie omdat deze dan ook nog te ver wonen.
Dus hoe dan ook is het voor mij moelijk hard te maken dat ik dan zonder problemen voor ons kind kan zorgen in de week.
Dit is enkel mogelijk als ik in de buurt van mijn familie ga wonen.
Maar hoe zit het dan eigenlijk met de verantwoordelijkheid bij de moeder?
Zij is in de week wel thuis als ons kind van en naar school gaat en komt.
Maar door haar ziekte is ze dikwijls niet in staat om een deftige opvoeding te geven aan ons kind.
Door bv. Ons kind constant tv. Te laten kijken. Op de tablet laten spelen. En zelfs met momenten niet in staat is om de basis zaken te doen in het huishouden dat ook weer een impact heeft.
Zelf heeft ze al toegegeven dat ze de opvoeding niet aankan omdat het door haar ziek zijn veel te zwaar is. Maar ze gaat dit nooit aan andere toegeven laat staan tegen een rechter.
Zodat ons kind alle sociale gebeuren en schoolactiviteiten naar de kant waar ik wil gaan wonen kan voortzetten. Aangezien mijn vrouw nu toch al niet in staat is om er voor te zorgen dat ons kind naar de gewone activiteiten kan gaan.
De vraag die je jezelf moet stellen is of de ziekte van de moeder écht zo erg is (ik vermoed van niet, want je zou week/week willen, wat inhoudt dat je de moeder wel in staat ziet om die andere week voor je kind te zorgen) én of je dat wil gebruiken in een rechtszaak. Heb je daar bewijzen van? Dat ze de opvoeding niet aankan?
Een vraag die ik als tegenpartij zeker zou stellen: Als je vindt dat de moeder de opvoeding niet aankan, waarom heb je dan geen probleem met week/week.
Dit kan twee richtingen uit, waarvan ik denk dat optie 2 een heel grote kans heeft.
1) Ofwel gaat de rechter mee in je verhaal en krijg je de week/week
2) Je krijgt geen week/week, want de rechter denkt dat je de ziekte van je ex gebruikt om het kind van haar af te nemen en je verhuist ver weg wat co-ouderschap moeilijker maakt.
Een vraag die ik als tegenpartij zeker zou stellen: Als je vindt dat de moeder de opvoeding niet aankan, waarom heb je dan geen probleem met week/week.
Dit kan twee richtingen uit, waarvan ik denk dat optie 2 een heel grote kans heeft.
1) Ofwel gaat de rechter mee in je verhaal en krijg je de week/week
2) Je krijgt geen week/week, want de rechter denkt dat je de ziekte van je ex gebruikt om het kind van haar af te nemen en je verhuist ver weg wat co-ouderschap moeilijker maakt.
-
janneke maan
Topic Starter - Berichten: 9
Ik zou er niets op tegen hebben om ons kind altijd bij mij te hebben. Maar ik kom zelf uit een gebroken gezin en daarom vind ik het toch belangrijk dat een kind de beide ouders op gelijke basis blijft zien.
En bewijs van de opvoeding niet aankunnen dat is een hele moeilijke want wat voor de één gewoon gemakzucht is, is voor de ander mss het niet aankunnen van de opvoeding.
Zij werkt van 10 tot 16u en daarna gebeurt er niets meer langs haar kant.
Het niet aankunnen van de opvoeding vertaalt zich dan in ons kind voor tv of tablet zetten wanneer mijn vrouw uitgeput is.
Ze rijd niet meer met de auto daardoor valt alles op mij. Haar omgeving is niet in staat voor opvang voor ons kind.
Ze leeft eigenlijk van 10 tot 16 u en dan is ze op, de weekends moeten dan gebruikt worden voor alle achterstallige huishoudelijk zaken.
Het komt er ook voor een stuk op neer dat zij 6 uur werkt en ik minstens 10 uur dus bijna het dubbele. Mijn financiële bijdrage is ook het dubbele en mijn huishoudelijke taken zijn bijna gelijk met hare.
Medicatie die genomen moet worden.
De ene moment neemt ze die niet en is het risico heel groot dat ze een aanval krijgt.
Neemt ze deze wel dan heeft ze het heel moeilijk om haar wakker te houden.
Het is een grote angst van mij dat ze een aanval zou krijgen of gewoon in slaap zou vallen als ze alleen is met ons kind.
En ik wil deze zaken eigenlijk allemaal niet gebruiken omdat het confronterend is en het totaal niet in mijn aard ligt om zo "aanvallend" over een medemens te praten.
Maar er zijn dagen bij dat ik 12 u werk thuiskom naar de winkel nog moet rijden, eten maken, afwassen, ons kind in bed steken.
Om dan te horen te krijgen dat zij vind dat ik niet genoeg doe en niet goed voor ons kind zorg door mijn lange uren etc... dan zijn dat toch de momenten waarbij ik gewoon alles op tafel wil gooien wat ik heb en kan gebruiken.
En bewijs van de opvoeding niet aankunnen dat is een hele moeilijke want wat voor de één gewoon gemakzucht is, is voor de ander mss het niet aankunnen van de opvoeding.
Zij werkt van 10 tot 16u en daarna gebeurt er niets meer langs haar kant.
Het niet aankunnen van de opvoeding vertaalt zich dan in ons kind voor tv of tablet zetten wanneer mijn vrouw uitgeput is.
Ze rijd niet meer met de auto daardoor valt alles op mij. Haar omgeving is niet in staat voor opvang voor ons kind.
Ze leeft eigenlijk van 10 tot 16 u en dan is ze op, de weekends moeten dan gebruikt worden voor alle achterstallige huishoudelijk zaken.
Het komt er ook voor een stuk op neer dat zij 6 uur werkt en ik minstens 10 uur dus bijna het dubbele. Mijn financiële bijdrage is ook het dubbele en mijn huishoudelijke taken zijn bijna gelijk met hare.
Medicatie die genomen moet worden.
De ene moment neemt ze die niet en is het risico heel groot dat ze een aanval krijgt.
Neemt ze deze wel dan heeft ze het heel moeilijk om haar wakker te houden.
Het is een grote angst van mij dat ze een aanval zou krijgen of gewoon in slaap zou vallen als ze alleen is met ons kind.
En ik wil deze zaken eigenlijk allemaal niet gebruiken omdat het confronterend is en het totaal niet in mijn aard ligt om zo "aanvallend" over een medemens te praten.
Maar er zijn dagen bij dat ik 12 u werk thuiskom naar de winkel nog moet rijden, eten maken, afwassen, ons kind in bed steken.
Om dan te horen te krijgen dat zij vind dat ik niet genoeg doe en niet goed voor ons kind zorg door mijn lange uren etc... dan zijn dat toch de momenten waarbij ik gewoon alles op tafel wil gooien wat ik heb en kan gebruiken.
-
janneke maan
Topic Starter - Berichten: 9
We zijn uiteindelijk bezig met de scheiding.
Maar dit is ook niet zonder slag of stoot. Ondertussen staat mijn vrouw op invaliditeit. En nu zou ik haar een groot stuk onderhoudgeld moeten betalen.
Ik ben het daar niet mee eens want door te scheiden krijgt ze een hogere uitkering. Dus is ze niet benadeeld door de scheiding maar haalt ze er voordeel uit (in haar situatie).
Ik wil niet meerdere jaren opdraaien voor een vrouw waar ik dan nog destijds bewust gekozen heb voor het stelsel met scheiding van goederen om nu mijn leven niet meer te kunnen opbouwen door haar te moeten onderhouden.
Enige raad omtrent dit gegeven?
Alvast bedankt
Maar dit is ook niet zonder slag of stoot. Ondertussen staat mijn vrouw op invaliditeit. En nu zou ik haar een groot stuk onderhoudgeld moeten betalen.
Ik ben het daar niet mee eens want door te scheiden krijgt ze een hogere uitkering. Dus is ze niet benadeeld door de scheiding maar haalt ze er voordeel uit (in haar situatie).
Ik wil niet meerdere jaren opdraaien voor een vrouw waar ik dan nog destijds bewust gekozen heb voor het stelsel met scheiding van goederen om nu mijn leven niet meer te kunnen opbouwen door haar te moeten onderhouden.
Enige raad omtrent dit gegeven?
Alvast bedankt