JuridischForum.be

Is bi-locatie voor 1 van mijn kinderen te vermijden wanneer er vroeger klacht werd ingediend tegen intrafamiliaal geweld tegen mijn partner zowel door mij als door een van mijn kinderen ?
Ik woon op een 20 km afstand en kheb het vermoeden dat mijn partner zal verhuizen naar mijn omgeving.
Er is geen enkele communicatie mogelijk. Hetgeen bij bi-locatie noodzakelijk is. Zijn doel : confrontatie, altijd op zoek naar iets om ruzie over te maken en mij daarvan de schuld geven!!!
Ik woon al 1,5 jaar apart met de kinderen, met een E.O.T regeling : ieder wekend gaan ze op bezoek van zaterdagavond tot zondagavond en iedere halve vakantie. Zo verloopt het prima.
Hoe kan ik bi-locatie uitsluiten want dat wil ik niet. Hoe kan ik de rechter ervan overtuigen dat mijn partner er enkel op uit is mij te treffen en de kinderen nog meer tegen mij op te zetten. Hij handelt niet in het belang van het kind, maar uit wraak.

Er is geen enkele communicatie mogelijk. Hetgeen bij bi-locatie noodzakelijk is.

Fout ! Eenzelfde soort van redenering kan je hebben, een kind moet niet naar de andere ouder omdat we niet kunnen communiceren

Een E.O.T. wordt niet zo heel vlug herzien. Een goed of doeltreffend middel om de E.O.T. te herzien is dat de E.O.T. niet goed loopt en dat in het belang van de kinderen zou zijn de hoofdverblijfplaats te keren, danwel een bilocatieregeling.

Hoe harder je je verzet tegen die bilocatie-regeling hoe meer deze regeling noodzakelijker wordt voor het welzijn van de kinderen.

RR

Nee, ik bedoel dat er bij een bi-locatie veel meer moet overlegt worden, dan bij een vaste weekendregeling.En er moet veel meer over en weer gereden worden. Daarom wil ik dat zo houden.
Want hoe minder ambras, hoe beter voor de kinderen.
We willen scheiden met E.O.T , maar er staat nog niks vast op papier.
Het is nu eigenlijk een soort overkomst tussen ons beiden.

Nee, ook bij geen overleg is bilocatie beter. Normaliter rij je toch even vaak als wat verstaat onder wat vroeger een klassieke regeling was, niet?

Want hoe minder ambras, hoe beter voor de kinderen.

Dat staat als een paal boven water, dus dat moet centraal staan

RR

Want hoe minder ambras, hoe beter voor de kinderen.

Om ambras te maken MOET je (minstens) met TWEE zijn!

om de zaak OP TE LOSSEN ook !

RR

@Lex long time no see ... hier bij echtscheidingen

Sorry, voor ambras te maken, moet je niet altijd met twee zijn, hoor !
Ruzie stoken, zonder dat er een reden toe is, dat bestaat !
Ik denk dat dat een vorm is als "om aandacht vragen".

Toch kan ik me vinden wat Lex schrijft
Om ambras te maken moet je met twee zijn, als er geen tweede is dan wordt het moeilijk om ambras te maken te krijgen.

Focus je op het vinden van de oplossing en al de rest schuif je opzij en dan vind je die oplossing waarschijnlijk wel, tenminste als je dit wil.

Bij onwil liggen de zaken wat moeilijker

RR

@Lex long time no see ... hier bij echtscheidingen

RR, ik VERZUIP (momenteel) in het werk!
Volgende week zit ik, noodgedwongen, in het buitenland.

Net voor het teveel wordt:

Wij bieden u voor 2 personen een uniek arrangement met als thema: relaxing !
Het begint al van in de helikopter waar de ogen de kost krijgen van een adembenemende sightseeing. Daarna loodsen we u naar een relax- en saunacenter waar u kan genieten van een heerlijk en deugddoend sauna of Turks stoombad, al of niet afgewisseld met een koud dompelbad.
U neemt er een verkwikkend warm voetbad of een relaxatie in een bruisende jacuzzi, ... mogelijkheden te over.
Lichaams- en gezichtsverzorging met daarbij een manicure en een relaxerende massage maken u als herboren !



http://www.helipromotions.be/details.as ... ctID=22128


RR

Sorry, voor ambras te maken, moet je niet altijd met twee zijn, hoor !
Ruzie stoken, zonder dat er een reden toe is, dat bestaat !
Ik denk dat dat een vorm is als "om aandacht vragen".

Ruzie maken...'zonder reden'...voor U is het mss geen reden, maar voor de tegenpartij kan het WEL een reden zijn om 'ambras' te maken.

Er van uit gaan dat je eigen leefwereld de "norm" is is geen goed idee...(Maar dat verklaart wss voor het grote aantal echtscheidingen)

de tegenpartij

De meeste noemen deze de vader of de moeder van onze kinderen Lex

Hoe kan ik de rechter ervan overtuigen dat mijn partner

De vraag is hier in hoeverre de scheiding verwekt is en dat roept mij al dadelijk de vraag op of de scheidingsmelding wel voltooid is.

tegen mijn partner zowel door mij als door een van mijn kinderen ?

Kinderen zijn geen persoonlijk bezit, krijg je alleen maar ambras mee

ieder wekend gaan ze op bezoek

Kinderen gaan niet op bezoek naar hun moeder/vader... ze komen gewoon huis bij hun gescheiden vader/moeder. Als je deze boodschap niet kan meegeven met je kinderen dient in het belang van de kinderen misschien wel eens overwogen te worden de hoofdverblijfplaats om te draaien. (zeker in ambrassituaties) als het confict alleen maar verder escalleert. Dat is in ieder geval mjn mening... of heb je al eens gedacht wat het met je kan doen als je als ouder dit ook overkomt dat je kinderen je verdere leven lang maar "op bezoek komen" ?


RR

De meeste noemen deze de vader of de moeder van onze kinderen Lex

Euh? Waarom zou dat?
Je kan ook ruzie maken met je vrienden, buren of (schoon)familie...met iedereen kan je 'ambras' maken...

Een relatie maak EN (ver)breek je met zijn tweeën! Iedereen maakt fouten...

Nogmaals...'een echtscheiding is NOOIT in het belang van het(de) kind(eren)'!!

Op de vraag of echtscheiding een negatieve impact heeft op het welzijn van kinderen, kan het volgende gemeld worden uit wetenschappelijk onderzoek.

Ten eerste wijst onderzoek naar de impact van echtscheiding op het welzijn van kinderen uit dat niet de fysieke separatie op zich, maar wel het conflict tussen de ouders een nefaste impact kan hebben op kinderen. Het gaat met andere woorden niet over de scheiding, maar wel over het conflict tussen ouders. Onderzoek toont aan dat er een matige, maar consistente link is tussen ouderconflict enerzijds en kindproblemen anderzijds. De problemen bij kinderen kunnen van velerlei aard zijn en verbanden tussen ouderconflict en kindproblemen zijn aangetoond voor onder meer gedragsproblemen, een negatief zelfbeeld, internaliserende problemen zoals negatieve gevoelens of angst, schoolproblemen, en interpersoonlijke problemen.

Evidentie voor de link tussen ouderconflict en kindproblemen werd gevonden in 7 op 8 studies met gescheiden gezinnen, en in 6 op 8 studies met intacte gezinnen. Dat betekent onder meer dat kinderen die opgroeien in kerngezinnen met relatief veel ouderconflict evenzeer onder dit conflict kunnen lijden dan kinderen die te maken krijgen met ouderconflict in de context van een scheiding. Het betekent anderzijds dat er geen reden is om aan te nemen dat echtscheiding zonder veel (openlijk) ouderconflict bij kinderen tot problemen zou leiden.

Ten tweede is ‘ouderconflict’ een multidimensioneel begrip en leidt lang niet elke vorm van ouderconflict tot problemen bij kinderen. We kunnen er immers van uit gaan dat elk kind in zijn/haar leven te maken krijgt met een zekere mate van conflict tussen de ouders. Een constructief conflict tussen ouders dat wordt opgelost, kan voor kinderen zelfs een voorbeeld zijn en positieve effecten hebben op hun sociale vaardigheden.

Samenvattend kunnen we dus stellen dat onderzoek aangeeft dat wanneer kinderen in echtscheidingsituaties problemen ontwikkelen, dit eerder te maken heeft met het conflict tussen hun ouders dan met de echtscheiding en de fysieke separatie op zich. Kinderen die in echtscheidingssituaties te maken krijgen met ouderconflict verschillen niet van kinderen die in intacte gezinnen te maken krijgen met ouderconflict. Anderzijds is er geen reden om aan te nemen dat een echtscheiding waarin het ouderconflict beperkt blijft, ontredderend is voor kinderen. Een risico voor ontreddering bij kinderen is ouderconflict dat frequent voorkomt, of conflict waarbij sterk negatieve gevoelens, vijandigheid of fysieke agressie voorkomt, waarin het kind betrokken raakt of dat rond het kind draait, dat niet opgelost raakt en blijft aanslepen en dat open gebeurt."

We citeerden Ann Buysse, Olivier Peene en Jan De Mol - Universiteit Gent, Faculteit Psychologie en Pedagogische Wetenschappen

Een risico voor ontreddering bij kinderen is ouderconflict dat frequent voorkomt, of conflict waarbij sterk negatieve gevoelens, vijandigheid of fysieke agressie voorkomt, waarin het kind betrokken raakt of dat rond het kind draait, dat niet opgelost raakt en blijft aanslepen en dat open gebeurt."

Ann Buysse is nu niet bepaald mijn beste vriendin inzake deze materie, maar raakt hier m.i. id. wel de kern.

Wil men dus het belang van het kind voorop stellen zal het conflict niet langdurig van aard mogen worden.

Verplichte (gezins)therapie voor de ouders dus ! Maar daar is men nog lang niet aan toe. Er zal dus nog veel politieke "ambras" volgen eer het zover is.

Ook hier weer de wet is "goed genoeg", maar de toepassing daar heb ik bedenkingen bij: De mogelijkheid v/h omdraaien van die hoofdverblijfplaats indien gerechtelijke uitspraken niet gevolgd worden is
wat mij betreft in de wet ingebouwd (art. 387 BW). Alleen moet er nog een mentaliteitswijziging komen bij de magistratuur. Het kind de hoofdverblijfplaats toewijzen bij de vader wordt nog veel te weinig gedaan maar een begin v/e mentaliteitswijziging is gelukkig wel merkbaar.

het is echt een fout signaal om onwillige ouders te honoreren in nog meer zorgrecht/gezag als een ouder de andere ouder (en niet dus de tegenpartij Lex, klinkt veel te vijandig - de andere partij zou er nog mee door kunnen maar advocaten blijven ter zitting het hebben over "de tegenpartij") de bijdrage van opvoeding tracht te minimaliseren

Dergelijke zittingen escalleren al zeer vlug in moddergooien/met stront gooien naar de andere ouder op de zitting

http://www.f4j.be/audio/weet_u_wat_wij_ ... emaken.wav 0min15 seconden

RR