Art. 213 B.W. luidt als volgt : "Echtgenoten zijn jegens elkaar tot samenwoning verplicht; zij zijn elkaar getrouwheid, hulp en bijstand verschuldigd."
1) De samenwoningsplicht
De weigering tot verder samenleven of de verlating van de echtelijke verblijfplaats is op zich geen grond tot echtscheiding. Daarvan moet immers het ongerechtvaardigde, voortdurende en beledigende karakter worden aangetoond. Bepaalde omstandigheden kunnen dus de onttrekking aan de samenwoningsplicht rechtvaardigen vb. een onveiligheidsgevoel in eigen huis tengevolge van gewelddadig gedrag. Ook het toestemmen, zonder akkoord van de andere echtgenoot, in de intrekking van een derde persoon of de eenzijdige beslissing tot wijziging van de echtelijke verblijfplaats, kan een weigering tot verder samenleven rechtvaardigen.
Voortvloeiend uit de samenwoningsplicht maakt het hebben van geslachtsverkeer met elkaar ook deel uit van de huwelijkse verplichtingen. Een weigering hiervan zonder ernstige redenen of akkoord van de andere echtgenoot kan een grond tot echtscheiding uitmaken. De voortplanting op zich wordt eveneens als een huwelijksplicht beschouwd behalve als er onderling daaromtrent andere voorhuwelijkse afspraken werden gesloten.
De problematiek rond weigering tot ouderschap is echter vrij complex aangezien er een afweging moet gebeuren tussen enerzijds de huwelijksplichten en anderzijds het zelfbeschikkingsrecht over het eigen lichaam en de eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer
bron
http://users.telenet.be/goudi/inf_huwel ... chten.html" onclick="window.open(this.href);return false;