#2 , 08 feb 2006 22:57
Als je ex geen zinnige argumenten kan aanbrengen om de verblijfplaats van de kinderen aan te passen zal Beroep dat niet doen. Je moet dus aanbrengen dat een andere regeling niet in het belang van de kinderen is, omdat jij ze dan niet kan opvangen.
- - -
De wet zegt dat beide ouders "naar evenredigheid van hun middelen" moeten bijdragen in de kosten van levensonderhoud enzo, en "middelen" is meer dan alleen maar het loon. Het gebeurt inderdaad nog dat er geen onderhoudsgeld bepaald wordt: naast dat maandelijks onderhoudsgeld is er immers nog het kindergeld, het fiscaal voordeel om de kinderen ten laste te hebben en andere voordelen zoals bv. een goedkope lening via het Vlaams Woningfonds.
Tenzij je ex gewijzigde omstandigheden kan inroepen, bv. dat jij een nieuwe inwonende partner hebt, of dat zij net werkloos is geworden, is de kans heel heel klein dat er nu wel onderhoudsgeld toegekend wordt.
als je haar nu een schriftelijk voorstel doet van 125 euro per kind zal zij dat voorstel later tonen aan de rechter, en dan zal ze de procedure ook niet stoppen: 250 heeft ze zeker, 300 kan ze krijgen. Of de rechter het optrekt van 125 naar 150 euro per kind hangt inderdaad enkel af van het humeur van de rechter.
als je het vrijwillig betaalt moet je het in elk geval in procent van je bruto-loon zetten: als je binnen enkele jaren van ploegwerk overstapt naar gewone werkuren ga je minder verdienen, maar dan zal je die 250 euro toch moeten blijven betalen. Door het nu in % van je bruto-loon te zetten zal die 250 euro verminderen als ook je loon vermindert.
er moet echt meer op papier gezet worden dan "250 euro": wanneer komen er aanpassingen aan de leeftijd? Wanneer aan gewijzigde studies? Wat met de overige kosten die altijd samen met het onderhoudsgeld afgesproken worden (medische kosten, schoolkosten, uitzonderlijke niet noodzakelijke kosten, ...)???
vraag aan je advocaat dat hij naar de advocaat van je ex belt en vraagt of die het voorstel van 2 x 125 aanvaardt. Advocaten kunnen dat echt heel goed, iets vragen zonder het te vragen: "confrater, ik weet niet of mijn cli?nt ermee akkoord gaat, maar stel dat ik hem voorstel dat hij aan uw cli?nte 250 euro wil betalen, gaat ze dat aanvaarden denkt u?". Daarmee is het gevraagd zonder dat het in de beroepsprocedure tegen jou kan gebruikt worden, en dan verleg je het pokerspel: als ze dan toch procedeert en verliest heeft ze niks, en als ze je voorstel aanvaardt heeft ze 250 i.p.v. 300