JuridischForum.be

Zelf ben ik de nieuwe vriendin van een gescheiden man met 2 kinderen ( 8 en 10 jaar)
tot enkele maanden terug geen enkel probleem rond gehad. Tot op de dag dat zijn ex het wist.
Hiervoor hadden ze een regeling die ze samen hadden gemaakt, op papier gezet en ondertekend ( achteraf blijkt dat je hier niks mee bent als dit niet bekrachtigt is)
vanaf het moment dat ze van me wist was dit niet meer ok en moest alles veranderd worden zodat het enkel beter was voor haar.( het papier dat 3 jaar geleden is opgesteld had hij ondertekend omdat hij niet beter wist. en niet wist wat er ging komen)
Dit heb ik dan ook tegen gehouden omdat het niet eerlijk zou zijn. na heel wat discussies is er beslist naar de rechtbank te gaan.
de regeling is altijd 6/8 geweest maar hij wil nu 7/7. hij vind dat hij evenveel recht heeft om de kinderen te zien. ( al het financiële laten we ff ter zijde)
nu is de uitspraak er en het word 7/7 maar de kinderen zijn goed opgedraaid... en willen dit niet. als je vraagt waarom? krijg geen duidelijk antwoord. enkel we willen dit niet.
heeft iemand een idee hoe we dit het beste aanpakken?

de regeling gewoon van start laten gaan en de kinderen zullen wel bijdraaien... ze moeten ook aanpassen natuurlijk al lijkt het mij wel beter 7/7 zodat alles samenvalt met school...
Kinderen kunnen nog niet beslissen wat best is voor ze...

Inderdaad, kinderen van 8 en 10 zijn absoluut nog niet in staat om zelf over bepaalde dingen te beslissen. Zij kiezen voor 'leuk' en 'gemakkelijk' en zullen snel te beïnvloeden zijn.

Volg gewoon de regeling van het vonnis, zodat iedereen snel door heeft dat het zo zal zijn en niet anders. Als je nu al begint met de dingen anders te doen, denken de kinderen dat zij hierover te beslissen hebben, wat niet zo is. De mama denkt dan misschien ook dat ze het in haar richting kan draaien én ze zou ook nog eens meldingen kunnen maken bij de politie dat hij zijn kinderen niet komt halen, wat op de lange termijn gevolgen kan hebben voor die 7/7.

In het verleden zijn al 3 meldingen gemaakt van dat we de kinderen niet hebben meegekregen. maar dat blijft enkel bij een melding... pv gaat niet omdat we geen papier van het gerecht hadden.
Ik weet ook wel dat we best er gewoon bij beginnen en het normaal goed komt.
Maar hij is nu net wat vatbaarder wat de kinderen er nu van vinden... en hoopt maar dat hij hier goed aandoet.
Het is gewoon niet meer fijn voor hun en ons om telkens als ze bij de mama zijn geweest alles te moeten weer leggen wat ze van ons zegt....
hier worden ze echt niet beter van om tussen de mama en papa in te zitten.
op de papieren staan zoveel redenen waarom de rechtbank zelf zegt het is beter zo maar dat nemen ze niet aan...
uiteindelijk is het gewoon dat ze telkens 1 ouder een ganse week moeten missen...
maar nu is er niet veel verschil, nu zijn er ook periodes van 6 dagen. of zoals de grote vakantie dan zijn het er 14 en daar hebben ze dan ook geen probleem mee.

Ik had het niet over u die een melding maakt, maar over de mama die een melding kan maken als u ze niet komt ophalen op de volgens het vonnis gestipuleerde moment. Vanaf een paar meldingen kan de mama dit gebruiken om een andere verblijfsregeling te vragen. Daarom dat ik u aanraad om niét in te gaan op iets anders dan de week/week.

Vanaf nu kan u zelf wél klacht indienen als u de kinderen niet meekrijgt.

Ik kan u ook aanraden om niet in te gaan op de kinderen en niets te weerleggen. Dat hoeft helemaal niet. Ze zijn een week bij jullie en ze zullen na een tijd zelf ook wel doorhebben hoe de vork in de steel zit. Er in gaan drammen en constant tegenbezig zijn (ik zeg niet dat u dat nu doet) dat wat mama zegt niet waar is, ookal heb je gelijk, zal op de lange termijn meer schade doen dan iets anders. I kweet echter ook hoe moeilijk het soms is om iets niét te zeggen, maar denk dan gewoon eens goed na: het zijn maar kinderen en zij kunnen hier hélemaal niets aan doen.

Veel succes!

zoals duma zegt: als de kinderen allerlei dingen vertellen die de mama zegt over jullie huishouden, zeg je gewoon Bij mama is bij mama, en bij papa is bij papa. Meer niet. Want het is zelfs niet zeker dat wàt de kinderen zeggen ook zo gezegd is en vice versa: het is best mogelijk dat wat u zegt terug richting mama gaat en op een kinderlijke "gekleurde" manier. Vermijd echt heen en weer discussies waar de kinderen de boodschapper van zijn. Als de kinderen merken dat ze met verhalen van de mama géén gehoor vinden, zullen ze daar ook mee ophouden. en dat vermijdt een bepaald soort conflicten.

Helemaal mee eens - nooit ingaan op de verhalen van bij mamma thuis alleen wel uiteraard als ze iets leuk vertellen.
Maar voor de rest ...en van mamma mogen we naar de middernachtshow zien ... enz enz .. wel bij papa is het na klein kleutertje bedtijd zoals altijd.
Maar morgen gaan we naar fabeltjesland....
ZEKER niet ingaan op opmerkingen mamma vindt u een trut en pappa en kl.....k.. zo'n uitspraken totaal negeren.
PV laten opstellen als ze kinderen niet meegeeft.Melding laten opstellen als zij kinderen niet komt halen of te laat komt halen zonder voorafgaande verwittiging.
Ook vonnis goed lezen wie mag kinderen gaan ophalen/brengen langs beide kanten .. kan zijn dat vb u niet vermeld staat in vonnis ..dan moet pappa dat altijd doen..
Een vonnis heeft kracht van wet tussen partijen dus het niet volgen is een strafbaar feit.

fransisc, even een detail: ik dacht dat als een vonnis stipuleert dat ouder A op moment X de kinderen gaat afhalen bij de andere ouder B, ouder A altijd iemand mag mandateren om de kinderen te gaan afhalen in zijn/haar plaats indien hij/zij op dat moment verhinderd is. Ik heb me laten vertellen dat het volstaat dat ouder A dan een gehandtekend en gedagtekend briefje schrijft (meegeeft) dat hij/zij persoon C in zijn plaats de opdracht geeft de kinderen af te halen. Het zou immers toch vreemd zijn dat in een vonnis al de naam van de toekomstige nieuwe partner van de gescheiden ouder zou vermeld staan?

Klopt. Maar als er problemen zijn dan wordt dat prompt geweigerd want wie is die onbekende ... papier is mij nooit getoond... ik moet niet meegeven want staat niet in vonnis.

“Art.374...§ 2. Ingeval de ouders niet samenleven en hun geschil bij de familierechtbank aanhangig wordt gemaakt, wordt het akkoord over de huisvesting van de kinderen door de rechtbank gehomologeerd, tenzij het akkoord kennelijk strijdig is met het belang van het kind...”(Burgerlijk Wetboek).

‘nu is de uitspraak er en het word 7/7 maar de kinderen...willen dit niet‘.

“Art.372.Een kind blijft onder het GEZAG van zijn ouders tot aan zijn meerderjarigheid of zijn ontvoogding.”(Burgerlijk Wetboek). Dit kind dient zich dus aan dat gezag te onderwerpen.

“Art.432.§3.Wanneer over de bewaring van het minderjarige kind mocht zijn beslist...dan worden de straffen bepaald in de §§1 en 2 toegepast op de vader of de moeder die het minderjarige kind onttrekt...aan de bewaring van hen aan wie het krachtens de beslissing is toevertrouwd,die het niet afgeeft aan degenen die het recht hebben het op te eisen of die het,zelfs met zijn toestemming,ontvoert of doet ontvoeren...“(Strafwetboek).

‘De onthouding van een ouder om zijn gezag te doen gelden teneinde de weerstand van een kind tegen de uitoefening van het bezoekrecht van de andere ouder te overwinnen kan,naar omstandigheden...het in art.369bis(nu 432) bedoelde misdrijf opleveren‘[Cass. 21 oktober 1986,R.W. 1986-87,1609-1610,noot;Cass. 28 oktober 1987, J.Dr.Jeun. 1988,7;Cass. 15 maart 1989, J.T. 1989,666;Cass. AR7009,8 februari 1994(X.), onuitg.,geciteerd door TRD&I 1994,545].

“Art.1385bis. "De rechter kan op vordering van één der partijen de wederpartij veroordelen tot betaling van een geldsom,dwangsom genaamd,voor het geval dat aan de hoofdveroordeling niet wordt voldaan ..."(Gerechtelijk Wetboek).Zie verder Benelux-Gerechtshof 11 mei 1982(LADAN t. DE BRUIN en WESSENBURG t. PETIT),F.B.U.,III.1.50.3-1,http://www.courbeneluxhof.be/arresten/N ... 1_3_86.pdf . Bespreek dit met uw advocaat.

Laat het niet-afgeven van de kinderen vaststellen door de politie en vraag kopie van het P.V. Ook een gerechtsdeurwaarder kan desnoods die vaststelling doen. Tegen weerspannige kinderen kan u zich tot de Jeugdrechtbank wenden (art.37 Jeugdbeschermingswet 8 april 1965). Tegen de moeder kan u zich wenden tot de strafrechter krachtens schending van voornoemd art.432 Strafwetboek.