Zowel haar moeder als zij vertelden me dat het kindje erkend moest worden binnen 6 maanden wat ik, omdat ik geloofde in de relatie, ook heb gedaan.
Ik heb haar en mijn dochter 4 jaar financieel volledig onderhouden en samen hebben we nog is 2 kinderen gekregen in de voorbijgaande jaren.
Mijn ouders hebben toen een huis gekocht hetwelke we van hen gedurende 4 jaar hebben gehuurd tegen een belachelijk lage prijs en waarin ze ook vernieuwingswerken hebben gedaan.
Na 4 jaar hebben we dit samen overgekocht (dom dom
) aan quasi inkoopprijs van mijn ouders. De lening was berekend op mijn loon.Nu, een paar jaar later, is zij het huis uitgetrokken en naar de rechtbank gestapt. (ze had al een tijdje een relatie met iemand anders, en blijkbaar ook niet de eerste keer, maar dat zie/hoor je dan achteraf als de liefde minder blind maakt)
Ik heb ondertussen een schrijven gehad om een fel overdreven huur aka. woonstvergoeding te betalen. Zij dringt aan op een herschatting/openbare verkoop terwijl ik het huis wil inkopen.
Bijkomend komt er regelmatig aan mijn advocate een schrijven toe waarin ze een absurd hoge alimentatie vraagt en dreigen met een uitspraak ten gronde bij de jeugdrechter. (in kortgeding werd reeds alimentatie vastgelegd). Hoe graag ik ook zou willen, co-ouderschap is omwille van mijn werk praktisch onmogelijk.
Aan mijn dochter (die ik erkend heb en als mijn dochter beschouw) wil ik absoluut geen afbreuk doen maar, omdat je dan met een advocaat in contact komt, bleek het 'binnen de 6 maand erkennen' dus absoluut niet waar te zijn. Het feit dat ze voor haar (letterlijk uit de mond van de (groot)moeder) liefst nog 1000 EUR willen is dan ook extra pijnlijk.
Mochten hier nog experten zitten die advies hebben hoor ik het graag!
PS: we zijn nooit getrouwd