JuridischForum.be

De situatie is de volgende: het gaat echt niet meer tussen mijn man en ik. In die mate zelfs dat praten bijna niet lukt, man roept alleen maar en probeert me te intimideren en pesten met van alles en nog wat. Gezien het huis onverdeeld in eigendom is van beide wil ik het huis niet uit zolang er geen afspraken (bv EOT of andere) worden gemaakt. Mijn standpunt is zolang ik eigenaar ben kan hij mij niet buiten zetten, ik heb alle rechten en wil dat ook behouden. Indien men dit wil wijzigen kan dat mits afspraken op papier... Gevolg is dat mijn man continu me aan het buiten pesten is.

Is mijn standpunt, namelijk zolang ik eigenaar ben kan hij mij niet buiten zetten, correct?

Hoe kan ik hier uit geraken?

Ik zou graag een scheiding op basis van onherstelbare ontwrichting willen inleiden maar vrees dat dit tegen me zal keren. Ik zou dan elders gaan wonen en alle regelingen (bv uitbetaling woning, regeling kinderen, ...) worden op de lange baan geschoven.

Ik zie het eerder omgekeerd: kan ik mijn man op basis van de intimidatie niet buiten zetten? Kunnen de constante verwijten (drinken, niets doen in het huishouden, niet naar de kinderen omzien, etc... weliswaar allemaal niet waar maar man strooit dit rond om me te isoleren) niet gebruikt worden om een kortgeding op te starten?

Ik ben wel een advocaat aan het zoeken maar wil me nu al voorbereiden!

Is mijn standpunt, namelijk zolang ik eigenaar ben kan hij mij niet buiten zetten, correct?

Neen, niet het feit dat je eigenaar bent, is belangrijk om te blijven wonen, maar wel het feit dat je er je domicilie hebt staan. Dat zorgt ervoor dat dat je gezinswing is en dat die beschermd is. Noch jij, noch je man, kan de ander dwingen om de woning te verlaten.

Als je gehuwd bent 'mag' je dat zelfs niet, want dat is 'gezinsverlating'.

Wat moet je nu doen?
- Als je schrik hebt dat je man echt stappen zou ondernemen, zou hij misschien wel durven om je proberen te laten uitschrijven. ga dus best naar het gemeentehuis en meld de problemen en maak hen duidelijk dat je daar nog steeds woont, slaap, je tanden poetst, .... en je dus niet mag uitgeschreven worden.
- Om een regeling te krijgen ivm met 'wier er blijft wonen?' stap je best naar de rechtbank. Vroeger was de vrederechter bevoegd, maar nu weet ik het niet. Is dat overgegaan naar de familierechtbank? De rechter zal dan voorlopige maatregelen treffen en dus ook beslissen wie er in het huis mag blijven wonen.

Let op: Degene die in het huis blijft wonen, is een vergoeding verschuldigd aan de echtgenoot die géén gebruik kan maken van zijn eigendom. Deze vergoeding is (ongeveer) gelijk aan de helft van wat het huis waard zou zijn als het verhuurd zou worden. Als er een lening loopt, die nog door beide afbetaald moet worden, wordt er vaak afgesproken dat de persoon die in het huis blijft wonen die verder alleen betaald en dat de andere de vergoeding niet eist (op papier zetten uiteraard!). Als het bedrag van die lening niet overeenkomt met een huur, worden er uiteraard andere bedragen afgesproken.

Degene die blijft wonen, neemt uiteraard de nutsvorozieningen over op zijn naam, maar de lening, indien die op beide namen staat, blijft uiteraard op beide namen staan.


Over de dingen die je aanhaalt om je man eventueel 'buiten te zetten': Niet doen. Dit zijn absoluut geen zware feiten, noch kan je hier bewijs voor aanleveren, dus de rechtbank zal er geen rekening mee houden, integendeel: de rechter zal misschien wel het gevoel hebben dat jij kost wat kost je man buiten wil en weer een van die typische 'mama is the best en vader is de pest'-moeders bent, waar ze ondertussen zwaar allergisch aan geworden zijn.


Veel succes!

Dank Duma voor de reactie!

We zijn inderdaad gehuwd met scheiding van goederen. Dus van buiten zetten of weggaan is zeker geen sprake! Is feitelijk niet mogelijk zonder uitspraak van familierechtbank, correct?

- Als je schrik hebt dat je man echt stappen zou ondernemen, zou hij misschien wel durven om je proberen te laten uitschrijven. ga dus best naar het gemeentehuis en meld de problemen en maak hen duidelijk dat je daar nog steeds woont, slaap, je tanden poetst, .... en je dus niet mag uitgeschreven worden.

Het is me niet duidelijk of je partner je kan uitschrijven zonder dat de partner hiermee akkoord is? Wat bedoel je met uitschrijven? vermoedelijk domicilie wijzigen? Een domicilie-wijziging moet je toch zelf tekenen. De politie komt zelfs de wijziging vast stellen?

Als ik het goed begrijp kan je met pesterijen niets aanvangen?

Ik was in de mening dat je met een eenzijdig verzoekschrift op basis pesten/itimidatie/etc. eventueel je partner kan uit huis zetten. Ik denk dat je dat kunt als er bijvoorbeeld fysiek geweld (lees bewijsbaar geweld!) gebruikt wordt?

Anderzijds zou ik kunnen klacht indienen op basis van partnergeweld, dit is toch een vorm van psychisch geweld binnen een relatie? Dit is niet zo eenvoudig te bewijzen maar toch niet onmogelijk?

Uitschrijven wil zeggen dat je partner zou laten weten aan je kwartieragent dat jij daar niet meer woont. Je kan dan ambtelijk uitgeschreven worden en je moet daar dan niet voor tekenen. De politie komt dan inderdaad normaal verifieren, maar spijtig genoeg zijn er regio's genoeg waar de wijkagent zijn job minder serieus neemt. jij kent je partner en wijkagent het beste en weet dus of je daar al dan niet schirk voor zou moetn nhebben of niet.

Over het uitschrijven zelf: Het is een ding om zelf te laten weten dat je verhuist, wat je verplicht bent.
Het ander is wanneer iemand dat niet doet. Dat kan gevolgen hebben voor de mensen die daar wel wonen (bv bij schulden e.d.) Daarom bestaat dat, zodat je kan aangeven aan de politie dat iemand daar niet meer woont.
Spijtig genoeg kan dat ook misbruikt worden, vaak genoeg bij relatie-eindes.

Je kan klacht neerleggen voor partnergeweld, maar de vraag is maar of de dingen die je aanhaalt zwaar genoeg zijn om daarvoor door te gaan. En als dat neit zo zou zijn, kan het feit dat je je partner 'erin hebt proberen te luizen' wel negatief voor je zijn. Ik zou daar dus wel mee opletten. Hoe ga je dit bewijzen? Wat ga je zeggen? Je noemt het zelf pesterijen, maar als het niet verder gaat dan wat je hierboven omschrijft, zal zelfs dat maar de vraag zijn. Je man zal uiteraard zeggen dat hij wel af en toe een glaasje drinkt, maar met mate. Dat hij wel zijn steentje bijdraagt en in het huishouden en met de kinderen, ... Dus: hoe ga je dat bewijzen?

Ik speel hier uiteraard advocaat van de duivel, maar je moet goed beseffen waar je aan begint.

EEN meldt aan gemeente en kwartierinspecteur dat u niet mag uitgeschreven worden op dat adres zonder dat U persoonlijk van zulke aktie wordt ingelicht.
TWEE via familierechtbank in kortgeding kunnen dringende maatregelen gevraagd worden door partijen .. een van die maatregelen is dat er door de rechter toelating gegeven wordt ergens anders te gaan wonen.
DRIE vroeger vrederechter nu familierechtbank kan rekening houden met een aantal elementen.
Eén ervan is
http://www.juridischforum.be/forum/view ... 89&t=46358" onclick="window.open(this.href);return false;

en art 203 BW
http://www.ejustice.just.fgov.be/cgi_lo ... e_name=wet" onclick="window.open(this.href);return false;

Dank voor reacties,

IFG lijkt me inderdaad een niet zo eenvoudige zaak om te bewijzen en naar rechtbank mee te stappen, indien het woord tegen woord is kan je het moeilijk halen en kan dat inderdaad misschien wel meer kwaad dan goed doen. Hoe bewijs je bijvoorbeeld dat iemand drinkt of niets doet in het huishouden? Met foto's? Met getuigen?
Waarschijnlijk zijn de beste bewijzen doktersattesten, politietussenkomsten, ... maar hiervoor zijn de feiten "niet zwaar" genoeg. Pestgedrag kan je zeer moeilijk bewijzen.

Een andere feit is dat we niet meer samen het bed delen en amper samen met het gezin eten. Meestal eten de kinderen met mij en blijft mijn man weg van de tafel, om op zijn bureau een pizza uit de diepvries te eten. Hierbij wil hij aantonen dat de klaargemaakte maaltijd slecht is... Ik haal nu maar één voorbeeld aan maar kan een heel boek over dergelijke pesterijen schrijven. Feitelijk zijn we gescheiden van tafel en bed: zou het nuttig zijn om dit officieel te laten vaststellen? Kan je hiermee iets mee aanvangen?

Wat zou je dan laten vaststellen?

Gezien de situatie op die manier wel ongezond is voor de kinderen zou ik zo snel mogelijk naar de familierechtbank stappen voor dringen maatregelen! Jullie kunnen duidelijk niet samen in het huis blijven wonen.

Veel succes!

Inderdaad, duma, de ongezonde situatie vraagt om dringende maatregelen want samen wonen is een bijna onmogelijke zaak geworden.
Maar het probleem is net dat mijn man mij vraagt om op te stappen en me met alle mogelijke middelen buiten pest. Maar ik vrees het scenario dat ik verhuis zonder dat er afspraken zijn over de verschillende aspecten, bv kinderen, huis, etc.
Mocht mijn man tot afspraken komen dan verhuis ik meteen!
Mijn vrees is dat de strategie is om mij buiten te zetten en dan alle afspraken op de lange baan te schuiven. In andere gevallen zie ik bv dat de verdeling van het huis dan jaren aansleept en de partij die er in woont feitelijk zich als eigenaar gedraagt. Dit scenario wil ik vermijden, eerst afspraken en dan verhuizen. Tenzij natuurlijk dat de rechtbank dit altijd zo toepast ...

Al dikwijls heb ik voorgesteld om een bemiddelaar aan te stellen en zo tot een oplossing te komen maar dit wordt telkens geweigerd. Is de basis van de jeugdrechtbank nu net niet "bemiddeling"? Hoe zal een rechter dat inschatten: iemand die moeilijk doet over bemiddelen is mijn inziens negatief?

Meestal zal de rechter dan beslissen op basis van de verklaringen - mogelijk toch wat interventies politie wegens 'overlast-ruzie' en 101 gebeld.
En vooral wie dagdagelijks instaat voor de kinderen...diegene die daar het meeste tijd aan besteed wordt meestal de gezinswoning toegewezen.
U kan altijd eens gaan praten met de dienst SLAchtofferZOrg van uw lokale politie en ook een gesprekje hebben met de dossierbeheerder voor IFG zaken .... kan HEEL leerzaam zijn.

Vb het feit dat hij weigert een bemiddelaar te gebruiken ... als u dat op papier hebt staat u al veel sterker.

U moet om het zo te zeggen aan dossieropbouw doen en dus feiten en vaststellingen OP papier hebben .

De basis van de familierechtbank is inderdaad bemiddeling en de kans is dan ook niet klein dat de rechtbank zelf bemiddeling zal opleggen.
U kan uiteraard de wereld een stapje voort zijn en uw man een AS sturen met daarin een verwijzing naar het feit dat er een einde gekomen is aan jullie relatie op xx/xx/xxxx, dat de communicatie onderling stroef verloopt en het daarom moeilijk, om niet te zeggen onmogelijk blijkt om afspraken te maken omtrent de woning maar zeker ook omtrent de kinderen, dat het misschien niet slecht zou zijn om daarbij de hulp van een derde in te roepen. Dat u bij deze dus voorstelt om samen een bemiddelaar uit te kiezen en deze weg in onderling overleg in te slaan. Dat u hoopt hier per kerende een positief antwoord op te ontvangen. En dan met vriendelijke groeten.

Op die manier hebt u bewijs dat u reeds bemiddeling hebt voorgesteld en dat u moeite wil doen.


Over het feit dat u man niet wil bemiddelen: tot nu toe hebt u ook daar weer geen bewijs van. Pas als hij op uw vraag negatief of niet reageert, heeft u hiervan bewijs. Het resultaat KAN zijn dat de rechtbank toch nog bemiddeling voorstelt, het resultaat kan zijn dat de rechter inderdaad uw man als een persoon zal zien die niet onderling wil overleggen, wat niet goed is aangezien co-ouders altijd met elkaar moeten blijven communiceren. Maar dat moet niet. De rechter kan dat ook anders zien en hem een tweede kans geven. Als je trouwens officiële bemiddeling doet, zal hetgeen in die sessies gezegd worden normaliter ook geheim blijven en niet gebruikt mogen worden in de rechtszaak. Bij ons was dat anders, aangezien de tegenpartij onbemiddelaar was en er welgeteld één sessie was waarna de bemiddelaar zelf zie dat het geen nut had. Wij hebben nooit de documenten met de regels over bemiddeling getekend, dus moesten er ons ook niet aan houden.

Dank voor alle reacties,

Ga advocaat aanstellen, dat zal al een eerste stap zijn!

Begin deze week naar advocaat geweest, was deugddoend, AS met voorstel voor bemiddeling volgt en zal aan mijn man gestuurd worden. Dat zal inslaan als een bom maar ja als je een oplossing wil moet je wel ...
Toch is er risico als je schrijft dat je relatie ten einde is kan de andere u proberen buiten te zetten ... We zullen afwachten en ondertussen verder voorbereiden.

PV Inzake IFG kan uiteraard van belang zijn bij de familierechtbank omdat ook het OM daar een aantal opsporingsdaden kan laten plaatsvinden.

Het AS is er en een datum vastgelegd, we zien wat het wordt ...
Ook mijn man erkent dat relatie niet goed zit! Het is al begin, alleen het pestgedrag gaat door, is nog verergerd zelfs.

Pesten is een vorm van belaging en van IFG .

Ik heb de gegevens van IFG al gegeven .
Belaging ook stalking geheten is evenzo een strafbaar feit.
Persoon,lijk raad ik sterk aan aangifte te doen ...
Na verhoor en voorwaarde opgelegd door OM stopt het meestal wel.
Indien niet blijven aangifte doen .... en dan zal er op een 'iets' andere wijze opgetreden worden.